AlbumsRecensies

Oh Sees – Smote Reverser (★★★): Altijd verschillend, altijd hetzelfde

When I heard Lorde for the first time, I was fucking surprised that it was so good”, biecht frontman John Dwyer op tijdens een interview met de Amerikaanse komiek Marc Maron. “When I hear something I like, I really like it. But that’s so odd, because I used to didn’t like anything that was popular music.” En die tolerantie voor nieuwe invloeden zijn ook merkbaar in de recente output van John Dwyers garage-psychband Oh Sees. De Beatles-achtige wiegeliedjes op Drop (2014), de psych-folk op Mutilator Defeated At Last (2015), of de afrofunkexcursies op Orc (2017). Zulke expedities naar de onbetreden uithoeken van het rockuniversum zijn niet eenmalig, maar zijn alomtegenwoordig in Oh Sees’ discografie. En het is net die mix tussen hun kenmerkende garage-psych sound en het experiment dat de band kroont tot de voorhoede van de hedendaagse prog-rock.

Daardoor komt Oh Sees in hetzelfde vaarwater terecht als hun Australische collega’s van King Gizzard & The Lizard Wizard. Sinds Orc delen de twee bands niet alleen een gemeenschappelijke sound, maar ook een verdomd gelijkaardige thematiek. De wereld van de twee bands worden bevolkt door Tolkien-geïnspireerde monsters op de albumcovers, en bloedvergietende hordes, heroïsche queestes en een hele reeks andere fantasy-elementen in de teksten van Dwyer.

Net als bij King Gizzard schuilt in die overkoepelende thematiek Oh Sees’ ambitie om de verste uithoeken van rock te verkennen. Met afwisselend succes in Smote Reverser, hun nieuwste worp, waar ook deze keer de dubbele drummer combo van Paul Quattrone en Dan Rincon verschijnt. Waar Orc vorig jaar – Memory of a Cut off Head (2017) van Dwyers’ zijproject OCS laten we buiten beschouwing – afwisselde tussen ‘60s psych-pop, garage, metal en afrofunk, dobbert Smote Reverser voornamelijk in jazz-rockachtige garage en kraut-psych á la CAN. Ook de muziek lijkt zich veel meer dan in Orc te schikken naar zijn fabelachtige inhoud, getuige de speelse vintage synths op “Beat Quest”, of de apocalyptische beelden in de lyrics die gekoppeld zijn aan de hardcoregitaren in “Overthrown”. Dit zijn dan ook de momenten waar Oh Sees uitblinken: wanneer ze uit hun kenmerkende pysch-garagemeditatie breken en onverwachtse wendingen nemen.

Afklokkend op bijna 60 minuten voelt Smote Reverser naar het einde toe als een baksteen in de maag – het album is ongeveer 15 minuten langer dan zijn voorgangers. Vooral het epische jazz-rocknummer “Anthemic Agressor”, dat 3 keer de lengte is van een gebruikelijk Oh Sees-nummer, is moeilijk te verteren. En toch doen Oh Sees met elk album iets anders – hoe subtiel die variatie soms ook mag zijn. Het terughoudende openingsnummer “Sentient Oona” is daar een goed voorbeeld van. Daarin combineren Dwyer en co rustige psych-rock met zacht gecroon dat linea recta uit een Moses Sumney of Sampha-album had kunnen komen. Meteen na het openingsnummer katapulteert Oh Sees zich met “Enrique El Cobrador” tot de stratosfeer, waar vintage synths afwisselen met krakende, speelse gitaarsolo’s. Ook de single “C” en “Last Peace” slepen je mee in een over-the-top fantasywereld waar vintage synthesizers knokken tegen bombastische melodieën en sluwe gitaarsolo’s.

Jammergenoeg is “Last Peace” ook het nummer waar Oh Sees alle trucs uit de doos hebben gehaald. Daarna bewandelen Dwyer en co in “Abysmal Urn”, en “Flies Bump Against the Glass” de platgetreden paden van krautrock en psychedelische garagerock. Ook de moerassige slackersfeer die Oh Sees oproepen dichtbij de eindstreep laten ons veeleer onverschillig achter. Daardoor klinkt het eindresultaat van Smote Reverser als een van die “altijd verschillend, altijd hetzelfde”-bands, zoals John Peel ooit schertste over post-punkband The Fall.

Ergens halverwege “Beat Quest”, het laatste nummer van Smote Reverser, transformeert die wazige psych-sfeer echter tot pure (zelf)scherts. Terwijl de drums een versnelling hoger schakelen, worden de wah-wahgitaareffecten ingeruild voor een speels synthdeuntje dat op het einde uitbarst in een explosie van drums, gitaren, bas en synths. Alsof Oh Sees zichzelf van alle ambitieuze muzikale ballast willen ontdoen om naakt te zijn. En om volgend jaar weer helemaal opnieuw te beginnen.

Smote Reverser verschijnt op 17 augustus via Castle Face Records.

Facebook / Spotify / Website

38 posts

About author
Muzikale beer met een voorliefde voor rock, indie, hiphop en elektronica.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single The New Eves - "Astrolabe"

The New Eves is voorlopig nog een vrij onbekende naam in de muziekwereld, maar de band is hard aan het werk om…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

20 keer nieuw voor Rock Werchter 2024: Janelle Monáe, Slowdive, Froukje en meer

Het was alweer een tijdje geleden dat Rock Werchter een hoop namen aankondigde voor hun komende editie aanstaande zomer. Terwijl de sneeuw…
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.