AlbumsRecensiesUitgelicht

Albumreviews: Beire Kort #11

Iedere week worden we om de oren geslagen met nieuwe albums. Omdat het moeilijk is om ieder album zijn eigen review te geven, hebben we een nieuw concept uitgedokterd. Het is simpel, we houden het ‘beire kort’ maar geven het album toch zijn review die het verdient. Deze keer hebben we het over albums van Charlotte Lawrence, Mary Lattimore, Melody’s Echo Chamber, Jim James, Wooden Shjips, The RG’s, Darrel Cole, Sudan Archives, serpentwithfeet en Lump.

Charlotte Lawrence – YOUNG EP (★★★★)

De 18-jarige Charlotte Lawrence is één van de meest veelbelovende Amerikaanse popsensaties. Ze mag dan geboren zijn in de nillies, haar muziek sluit perfect aan bij de creaties van de 90’s vrouwen Dua Lipa, Nina Nesbitt, Tove Lo en Banks. Het zal vervolgens geen verrassing zijn dat haar EP’tje bol staat van de mysterieuze doch emanciperende tracks. De huidige poprevolutie is er namelijk eentje die geheel in de handen ligt van deze generatie vrouwelijke artiesten. Lawrence vermengt R&B-beats met aanstekelijke, elektronische lagen en daarbovenop een hoop strategische rustig-aan-momentjes. In “Wait Up” gaat ze zelfs even de a capella-tour op. Net zoals haar popzusters, beschikt Lawrence over een sterke stem en no nonsense tekststrategie. Zo getuigen ‘You’re playing with my head, playing with my heart, playing with my body’ en ‘I fucking hate you, but I love you just the same’ uit “Just The Same”. We schatten het potentieel van Charlotte Lawrence weliswaar nog een stuk hoger in dan dat van die andere femme fatales. Op “Everybody Loves You” bewijst ze zonder catchy popelementen ons te overtuigen met een mooie, doch eenvoudige piano balade. Eentje om in de gaten te houden, die Charlotte Lawrence.

YOUNG EP verscheen op 22 juni via Human Re Sources.

Mary Lattimore – Hundreds of Days (★★★★)

In ieders onderbewustzijn lijken herinneringen, mijmeringen en melancholie een soms onvatbaar leven te leiden, maar in de muziek van Mary Lattimore klinken deze zaken ontzettend tastbaar. Op Hundreds of Days, het nieuwste album van de Californische harpiste, brengt ze haar instrument naar een nieuwe spirituele dimensie. Ondersteund door etherische synths en subtiele effectjes componeert ze organische harpstukken die volledig losbreken uit ijdele structuren. Met uiterst gevoelige pareltjes als “Hello From The Edge of Earth” en meeslepende composities als “It Feels Like Floating”, realiseert ze een werk dat getuigt van precisie en diepgewortelde emotie. Hundreds of Days brengt je naar de meest desolate plaatsen waar enkel jij, de muziek van Mary Lattimore en je oeverloze poel van gedachten aanwezig zijn.

Hundreds of Days verscheen op 18 mei via Ghostly International.

Melody’s Echo Chamber – Bon Voyage (★★★★½)

Het is ondertussen al zes jaar geleden dat we kennismaakten met Melody’s Echo Chamber, het muzikaal project van Melody Prochet. Het debuut van de Française werd dankzij de toen frisse en toegankelijke aanpak op psychedelische pop, glansrijk onthaald. Door een samenloop van omstandigheden (Melody herstelde vorig jaar van een ernstig ongeval) duurde het even voordat we een opvolger kregen, maar het wachten was het meer dan waard. Bon Voyage is een plaat geworden die vrijheid ademt. Melody heeft zich verlost van het (inmiddels wat afgezaagde) Tame Impala geluid en presenteert een kaleidoscopische trip waar er niets te gek is om te verkennen. Wilde fluitsolo’s, Zweedse kreten, een retro Franse toets en futuristische synths gaan allemaal perfect op in de psychedelische wervelwind die Melody’s Echo Chamber creëert op Bon Voyage. Een gevatte terugkeer die je totaal omver blaast.

Bon Voyage kwam op 15 juni uit via Fat Possum.

Jim James – Uniform Distortion (★★★★)

Jim James is met Uniform Distortion toe aan zijn derde solo-album. Wie niet mocht weten wie Jim James is, de man werd bekend dankzij zijn fenomenale band My Morning Jacket en laten die invloeden nu net heel frequent te horen zijn op zijn nieuwste plaat. Nummers die nergens doekjes om winden en strak vooruit gaan, je moet het maar kunnen. Zuurpruimen kunnen zeggen dat er helemaal niets vernieuwend te horen valt op dit album, wat klopt, maar James brengt het allemaal op zo’n overtuigende manier dat je binnen de kortste kerel je eigen luchtgitaar bovenhaalt en mee shred op de solo’s die overheersen op bijna ieder nummer. Muzikaal is het erg sterk en dat zorgt er voor dat ieder nummer ook een streling voor het oor is. Een mix van strakke psychedelica, energie en americana zorgen voor een heel plezant album dat bij de liefhebbers van rock in zijn puurste vorm zeker in de smaak zal vallen.

Uniform Distortion kwam uit op 29 juni bij ATO Records.

Wooden Shjips – V. (★★★½)

V. is het, jawel, vijfde album van Wooden Shjips. Originaliteit hadden ze niet nodig bij het bedenken van een sterke albumtitel, gelukkig brengen ze dat wel in hun muziek. Het psychedelische viertal weet op deze vijfde hun meest toegankelijke nummers te schrijven, hoewel het geheel nog steeds erg dromerig is. Zoals op al hun voorgaande platen staan de gitaren centraal en dan vooral de virtuositeit waarmee ze je meeslepen. De vocals zweven gezellig weg en muzikaal is het tempo nooit echt hoog. Dat er meerdere nummers van boven de zeven minuten op deze plaat staan, maakt ook duidelijk dat Wooden Shjips ons met V. enkel wil hypnotiseren. Daar slagen ze ook in door in een enkel nummer telkens andere klanken in het geheel te brengen, al is het soms ook nipt en vallen we net niet in slaap. Geweldig album voor de liefhebbers van psychedelica, voor mensen die nieuw zijn in het genre is het toch even wennen.

V. kwam uit op 25 mei bij Thrill Jockey.

The RG’s – The Cricket Sound (★★★)

Op hun tweede plaat weet dit grungetrio uit het Kortrijkse nonchalance met herkenbaarheid aardig bijeen te gooien. The RG’s laten je alle hoeken van de kamer zien door middel van straffe zanglijnen en riffs die thuishoren op de autosnelweg. Ondanks het feit dat er veel kaas gegeten werd van team Cobain of Vanhamel, bezit The Cricket Sound bijna uitsluitend sterke songs. Enerzijds onthouden we de sterke refreinen van “Stevie, the Guy who Didn’t Pay Us” of “Keep Your Secrets”. Anderzijds voelden we ons meteen aangesproken bij de baslijn van opener “Bored Ass Tony” en de hoekige gitaren op de single “The Cricket Sound”. Ondanks het feit dat het iets bedeesdere “All Day” het geheel in twee eerlijk verdeelde scherven van lawijt verdeelt, snakt de plaat wel naar meer dynamiek en een extra vleugje verrassing (en als het nog kan, een brok eigenheid). Veelbelovend dus, maar nog iets te veel volgens het boekje.

The Cricket Sound kwam op 16 april uit via Headache Music.

Darrell Cole – Loading … EP (★★★½)

De in London geboren, maar al zijn heel leven in België wonende Darrel Cole maakt al langer muziek. In 2011 bracht hij zijn eerste singles uit en nu zeven jaar later staat hij er nog steeds, deze keer met zijn nieuwe ep Loading … . Hij combineert er laidback old school hip hop vibes met zijn typerende flow en diepgaande lyrics over zijn leven. Vooral “Blackface” en “Planes” weten ons te bekoren dankzij hun goede beats en chille vibes die ideaal zijn om even bij weg te dromen. Ook de JWLDMS samenwerkingen “Unanswered Questions” en “Bloodline” liggen goed in oor en bewijzen vooral dat Darrell Cole als muzikant de laatste jaren erg is gegroeid. Loading … is met andere woorden de ideale hip hop ep voor mensen die houden van laidback vibes en nog op zoek zijn naar een zomers plaatje.

Loading… kwam uit op 22 juni.

Sudan Archives – Sink (★★★½)

Denk je bij “viool” meteen aan een klassiek strijkkwartet of orkest? Dan is dat buiten Sudan Archives gerekend. Op Sink weet de violiste/producer/zangeres haar instrument te hercontextualiseren naar een eigen unieke mix aan genres. Het geluid op de ep verwijst naar hiphop, R&B en pop, maar door de unieke aanpak van Sudan Archives lijkt haar muziek in een wolk daarboven te zweven. Elk nummer is een vernuftig, maar intuïtief in elkaar gesleuteld werk van levendige beats en speelse viool die pizzicato (getokkeld) gespeeld wordt. Bovenop dat abstract vioolspel brengt Sudan Archives klaar en helder boodschappen over. Zo vertolkt ze haar afkeer van kolonialisme naar de fantastische single “Nont For Sale” en haalt ze scherp uit naar de autoriteit in de samenleving op “Beautiful Mistake”. Een ep met een sterke inhoud en tonnen muzikale vernuftigheid.

Sink verscheen op 25 mei via Stones Throw.

Gang Gang Dance – Kazuashita (★★★½)

Een terugkeer die we niet meteen zagen aankomen, is die van Gang Gang Dance. De experimentele groep uit New York verkende al een pittige combinatie van elektronische muziek, psychedelica en oosterse invloeden op treffers waaronder Eye Contact en Saint Dymphna, maar die albums dateren al van minstens zeven jaar geleden. Op hun nieuwste plaat Kazuashita horen we nog steeds de identiteit van de band terug, maar de aanpak is een stuk subtieler. Er is helaas geen plaats meer voor extreme spanning en ontlading, maar in de plaats krijgen we wel een ander soort dynamiek. De nummers op dit album zijn meer etherisch en dromerig. Dit wil echter niet zeggen dat de doeltreffendheid afwezig is, intern klinkt de muziek nog steeds bijzonder intens en krachtig. Kazuashita overtreft zijn voorgangers niet, maar er is geen reden om heimwee naar vroeger te hebben: Gang Gang Dance is een band die vooruit wil en niet wilt blijven plakken in het verleden.

Kazuashita kwam op 22 juni uit via 4AD.

serpentwithfeet – soil (★★★★½)

De Amerikaanse Josiah Wise – bekend onder zijn artiestennaam serpenwithfeet – legt de lat voor zichzelf al hoog vanaf zijn debuutalbum soil. Hij combineert gospel met elektronische soundscapes en voegt her en der zelfs klassieke instrumenten toe. Intimiteit weet hij te bewaren – “whisper” is hier een goed voorbeeld van –, en evengoed pakt hij regelmatig uit met overweldigende dramatische climaxen. Spiritualiteit en sensualiteit vormen de twee kernbegrippen die in elk nummer vervlechten, wat het effect creëert dat Wise telkens hogere machten lijkt op te roepen. De stem van Wise bevat een enorme kracht en flexibiliteit, en maakt een uitstap naar alle hoogtes op de toonladder. Toch worden de achtergrondstemmen en het instrumentale aspect van het album niet in een hoekje geduwd, maar laat Wise het toe samen met hem te tronen.

soil kwam op 8 juni uit via Tria Angle Records & Secretly Canadian.

Lump – Lump (★★★★)

Lump is een samenwerking tussen Laura Marling en Mike Lindsay van de band Tunng). Hun muziek vermengt de kalme, heldere singer-songwriter melodieën van die eerste met de folktronica van die laatste. Hun eerste titelloze album duurt slechts een half uur, maar zit toch boordevol met een fascinerende en rijke instrumentatie, aangevuld met de unieke stem van Marling. Muzikaal hebben de nummers veel inhoud, maar toch klinkt het nergens geforceerd. Het klinkt heel weids en alles is erg op het gemak. Marling en Lindsay nemen de tijd om alle nummers rustig te laten ontplooien en het vol te stouwen met muzikale ideeën. Single “Curse of the Contemporary” heeft een wat stuwender ritme, maar blijft nog steeds de vredige sfeer behouden. Perfecte muziek dus om tijdens zonnige dagen in een open weide te gaan liggen.

Lump kwam uit op 1 juni via Dead Oceans.

Recensies geschreven door Jan Kurvers, Niels Bruwier, Tijs Delacroix, Laura Persijn, Jan Sucaet, Simon Meyer-Horn en Tijl Van de Casteele.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #43

Het aantal albums dat wekelijks verschijnt, is meedogenloos groot. Daarom is het onmogelijk om alles binnen de correcte tijdspanne van een degelijke…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #42

Het aantal albums dat wekelijks verschijnt, is meedogenloos groot. Daarom is het onmogelijk om alles binnen de correcte tijdspanne van een degelijke…
AlbumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #41

Het aantal albums dat wekelijks verschijnt, is meedogenloos groot. Daarom is het onmogelijk om alles binnen de correcte tijdspanne van een degelijke…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.