LiveRecensies

Down The Rabbit Hole 2018: Festivaldag 2

© CPU – Nathan Dobbelaere

Op dag 2 van een festival zien we gewoonlijk al wat mensen met een zwaar hoofd of een vermoeide blik. Dat is bij Down The Rabbit Hole geen uitzondering. Maar goed, we zijn hier niet gekomen om de hele dag in onze tent te pitten en dus trokken we er al vroeg op uit om de tweede dag Down The Rabbit Hole te trotseren. Een hoogst boeiende dag die ons muzikaal hart sneller deed slaan.

De vroegste vogel

© CPU – Nathan Dobbelaere

J. Bernardt was genoodzaakt om zijn naar eigen zeggen vroegste show ooit te spelen. Die eer had hij te danken aan het feit dat hij gisteren maar liefst negen uur vast zat op de luchthaven van Barcelona. De band kon door deze problemen niet aantreden op het festival gisteren. Maar niet getreurd dus, want J. Bernardt speelde een opmerkelijke show, die nog moeilijk te overtreffen zou worden op dag 2. De Balthazar frontman zette een volgelopen Fuzzy Lop al om 11u15 in vuur en vlam met zijn funky beats en aanstekelijke refreinen. Ook nieuwe nummers als “The Remedy” vielen in de smaak en doen ons hopen op een nieuw album.

De donkerste ziel

© CPU – Nathan Dobbelaere

Nadat Tamino in 2017 De Nieuwe Lichting won, ging het wel erg hard voor de Vlaams-Egyptische singer songwriter. Had je hem twee jaar geleden gezegd dat hij voor een bomvolle Teddy Widder zou spelen op Down The Rabbit hole, dan had hij je waarschijnlijk gek verklaard. Maar kijk hier stond hij en overwon alles en iedereen. Zijn donkere popmuziek straalde dwars door de brandende zon door en liet het publiek zonder enige moeite stil worden en dat op een positieve manier. Door het meermaals wederkerende luide applaus, was Tamino duidelijk overdonderd. Dat zien we graag. Als klap op de vuurpijl schonk de jongeman ons zijn parel “Habibi”. Tamino beloofde ons in het najaar een album, kom maar op zouden wij zeggen.

De kleurrijkste Fransen

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het van Parijs afkomstige La Femme bewees dat Fransen een aardig feestje kunnen bouwen. Met hun psychedelische surf/krautrock blijkt La Femme een echte festivalband te zijn en vormden ze de Teddy Widder in geen tijd om tot een bescheiden feestje. Veel moet je niet zoeken achter de luchtige synths en vrolijke gitaarriffs, het geheel is gemaakt om je gelukkig te maken en als dat werkt, dan kunnen we daar zeker van genieten. Ook het speelplezier droop er naast het zweet vanaf en zo kunnen we stellen dat La Femme een echte festivalband is.

De machtigste stembanden

© CPU – Nathan Dobbelaere

We moesten toch even nadenken of we ooit al gehoord hadden van Hannah Williams en haar band The Affirmations en het antwoord was “nee”. Toch kan Williams al enige adelbrieven voorleggen, want zo samplede een zekere Jay-Z een nummer van Williams in zijn laatste album 4:44. Dat Williams het vooral moet hebben van haar oppermachtige stem, was al van het begin duidelijk. Vermoedelijk één van de grootste stemmen die DTRH dit jaar zullen passeren. Ze doet ons in veel opzichten denken aan Adele en dat geld ook op fysiek vlak. Al geeft Williams een nog hoger soulgehalte. Haar negenkoppige band begeleidden nummers met ballen die recht uit het hart zijn geschreven. Een stevige show en zeker een artieste om in de gaten te houden.

De ongelukkigste man

De Nederlandse hiphopper Snelle maakt gestaag zijn weg naar de top en daar zit zijn meest recente EP Lieve Jongens zeker voor iets tussen. De EP werd ondertussen virtueel grijs gedraaid, waardoor de verwachtingen vrij hoog  te noemen waren. We zagen echter een artiest die een vermoeide en ongeïnspireerde indruk naliet. Toegegeven de setting en het publiek van het kleine Wilde Hard Stage waar Snelle het moest waarmaken, was niet de dankbaarste, maar dat mag zeker geen excuus gaan heten. Een ongelukkig optreden dus, waar alleen onze pils warm was van geworden.

De warmste Zweden

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het Zweedse duo First Aid Kit van Johanna en Klare Soderberg zijn ondertussen een vaste waarde geworden op de festivals en dus mochten ze ook aantreden op DTRH. Een uitpuilende Teddy Widder lijkt te verraden dat mensen misschien niet alleen zijn langsgekomen om van ingetogen folk/countrypop te genieten, maar dat ze ook de schaduw opzoeken op een bloedhete weide. First Aid Kit liet het niet aan hun hart komen en speelde een lieflijke set alsof ze hun nummers nooit eerder hadden gespeeld. Het enige moment waarop het publiek de energie had om recht te staan en te dansen was bij hun hit “My Silver Lining”, ook meteen de afsluiter van hun set.

De opwindendste leeuwin 

© CPU – Nathan Dobbelaere

Wie Fever Ray zegt, denkt al snel aan The Knife en haar intrigerende frontvrouw Karin Dreijer Andersson. Met Fever Ray bracht zij dit jaar een opvolger uit na haar debuutplaat uit 2009. De tweede plaat Plunge ligt niet geheel in lijn van haar debuutplaat, want Dreijer leek zich met Plunge heruit te hebben gevonden. Een mooie evolutie, waarbij Dreijer haar innerlijke leeuwin echt losgelaten leek te hebben. De krachtige, provocerende en opzwepende show maakt van Fever Ray één van de artiesten die je deze zomer moet gezien hebben. Fever Ray verveelde voor geen moment en je hoeft niet noodzakelijk haar repertoire te kennen, want de show is om je ogen bij uit te kijken. Tip: zorg voor gehoorbescherming, want de experimentele elektrobeats vliegen ons staalhard om de oren.

De geniaalste van allemaal

© CPU – Nathan Dobbelaere

Dat David Byrne on a roll is dat wisten we al, want gisteren blies de oude knaak alles en iedereen van zijn sokken op Gent Jazz. Nu was DTRH aan de beurt en daar zijn we nog steeds niet goed van. Zijn hoogst vernieuwend optreden bood ons meer dan muziek alleen. Hij gaf ons dans, theater en muziek en dat op een manier waarbij je denkt “hoeveel uren repetitie zijn daar niet aan gewijd”. Naast nummers uit zijn recentste plaat American Utopia was er ook ruimte voor enkele klassiekers uit zijn Talking Heads periode. Byrne oogde fris en ontspannen en af en toe kan er zelfs een mopje vanaf. Ervaring te over dus. David Byrne hoefde zich met zijn status al lang niet meer te bewijzen, maar deed dat op DTRH ongetwijfeld wel.

De snelste rit

Oh Sees hoeven we al lang niet meer voor te stellen en zeker niet als je weet dat ze reeds twintig albums op hun teller hebben staan. Aandrijvende kracht van deze stoomtrein blijft John Dwyer en ook op DTRH stelt hij en zijn band niet teleur. Want het is vooral live dat Oh Sees uitblinkt. Oh Sees ging snoeihard van start of wat hadden we anders verwacht. Alsof hun leven ervan afhing raasde de band van nummer naar nummer. Een ware sneltrein, waar wij gelukkig ticketjes voor hadden gekocht. Dwyer blijft innemend en boeiend om naar te kijken. Hij laat je zien hoe je je kan verliezen in het moment en dat roept alleen maar groot respect op. Voor we het wisten was het uur verstreken, maar gelukkig zullen de herinneringen aan deze show blijvend zijn.

De laatste Belgen

Je kon er ’s avonds zoals velen voor kiezen om je richting Hotot te begeven, waar Anderson .Paak ongetwijfeld het beste van zichzelf zou gaan geven. Wij verkozen echter het last minute concert van helden van bij ons. Equal Idiots kondigde namelijk aan een verrassingsoptreden te zullen geven in de broeierige Vuig. Na een chaotische soundcheck begon het duo iets na middernacht aan hun set. Vanaf het begin leek het publiek mee te zijn, ook al omdat de helft misschien al serieus beschonken was, maar dat namen we er met plezier bij. Singles als “Put My Head In The Ground”, “Hippie Man” en hun cover van “Ca Plane Pour Moi” werden stuk voor stuk beloond met een gezellige mosh. Even leek het of we naar het kleine broertje van Oh Sees aan het kijken waren, zelfde ingrediënten, zelfde resultaat. Eén dik feest.

Lees hier ook ons verslag van de eerste dag.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single J. Bernardt - "Mayday Call"

Balthazar is al enige tijd een van de grootste bands van België en het vijftal heeft dan ook al heel wat hits…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

25 nieuwe namen voor Rock Herk met o.a. The Afghan Whigs, Therapy? en shame

Rock Herk viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en dat zal het niet zomaar laten aan zich voorbij gaan. Nadat we in…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Cactusfestival vervolledigt de line-up!

Cactusfestival zorgt elk jaar voor een van de hoogtepunten van het jaar in Brugge en omstreken. De mooie omgeving en gezellige festivalomgeving…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.