Het Sportpaleis was binnen enkele minuten helemaal uitverkocht toen de tickets voor Shawn Mendes in verkoop gingen. Net zoals Justin Bieber komt Mendes ook uit Canada, maar daar houden de gelijkenissen niet op. Beide artiesten zijn ontdekt op het internet en groeiden uit tot supersterren die tienerhartjes sneller laten slaan. Nadat Shawn in 2013 op de app Vine ontdekt werd, bracht hij een jaar later zijn debuut-ep uit. Twee platen met een resem hits volgden en maakten Mendes tot één van de populairste zangers ter wereld. Terwijl Handwritten en Illuminate vooral dramatische tienerrock-nummers bevatten, laat de nieuwe plaat de ziel van het tieneridool zien. Met minder nadruk op drama en meer op muziek levert hij een degelijke plaat af.
De plaat begint meteen met de eerste en bekendste single van de plaat “In My Blood“. Het nummer begint rustig met enkel de tonen van zijn akoestische gitaar en zijn stem, maar bouwt stilaan op naar een climax. In het refrein komt het dramatische, dat we van eerder werk kennen, sterk naar voren, maar toch weet het nummer, ondanks het hoge kitsch-gehalte, te overtuigen. Ook het tweede nummer werd al op voorhand uitgebracht. “Nervous” klinkt lichtjes funky en doet zelfs een beetje aan Chic denken, wat wellicht door de gitaar en de meerdere lagen aan keys ligt. Ook het eerder verschenen “Lost In Japan” heeft die lichte funky discovibe en zou, als we enkel het instrumentele horen, ook van Anderson. Paak kunnen zijn. Verrassend frisse en leuke start.
Van de veertien nummers die op de plaat staan, kregen we er al vijf te horen en ook het vierde nummer op de plaat “Where Were You In The Morning” werd al uitgebracht. Het nummer is veel rustiger dan de eerste drie nummers en klinkt redelijk repetitief, wat misschien aan de steeds terugkerende akkoorden en beats ligt. In éénvoud ligt soms de kracht en dat geldt ook voor “Like To Be You”, waarvoor hij met Julia Michaels samenwerkte. Hun stemmen vullen elkaar goed aan en klinken mooi in de harmonieën. Met “Fallin’ All In You”, meegeschreven door o.a. Ed Sheeran, blijft hij op die rustige toon verder gaan en zorgen de backing vocals voor een lichte gospel-touch. Alles klinkt zoals we dat verwacht hadden: lichtjes cliché en vooral hopeloos romantisch.
In “Particular Taste” krijgen we weer dat funky en groovy kantje, die het begin van de plaat zo siert. Links en rechts horen we lichte verwijzingen naar r&b, maar het pop-kantje blijft echter de bovenhand nemen. Met “Why” krijgen we dan de eerste echte ballade, die door de rustige drums een dromerige sfeer creëert. Allemaal schattig en lief, maar toch lijkt het alsof we de nummers al ergens hebben gehoord. Ook “Queen” kan in dezelfde schuif geplaatst worden en is niet meteen het spectaculairste nummer op de plaat.
Na al die ééntonigheid is er met “Youth” gelukkig een lichtpunt van formaat. De Amerikaanse held Khalid werkte maar al te graag aan de single mee en is een echte meerwaarde voor het zeer catchy nummer. In het begin horen we weer enkel gitaar, maar naarmate de song vordert, krijgen we er een aanstekelijke beat bij. Een leuk popnummer waarin beide artiesten weten te schitteren en vooral weten te overtuigen. Dat Shawn Mendes een goede singer-songwriter is, konden we al horen en in “Mutual” en “Perfectly Wrong” bewijst hij dat nog maar eens. Hij schrijft vooral over de liefde en wat de liefde met zich meebrengt. Dat de nummers daarom vaak melig klinken, moet je er dan maar bij nemen. Met afsluiter “When You’re Ready” weet hij ten slotte zijn plaat goed samen te vatten: dromerige, zomerse dreampop met een snuifje romantiek.
Shawn Mendes wou met zijn derde plaat zijn volwassen en muzikale kant laten zien. Hij ruilde zijn tiener-knuffelrock in voor pure nummers waarin gitaren op de voorgrond staan. Dat hij een goede singer-songwriter is, kunnen we na het beluisteren van zijn plaat niet meer ontkennen, maar toch hadden we graag nog iets meer afwisseling gehad. Terwijl sommige nummers zeer ééntonig zijn en op elkaar lijken, zitten er ook enkele uiterst sterke popdeuntjes bij. Een degelijke plaat van een tieneridool, die zijn muzikale ziel gevonden lijkt te hebben.
