Popliedjes mogen rammelend zijn, je moeten ze kunnen naneuriën en het liefst van al gaan ze niet de al te complexe kant op. Dat in gedachte houdende, lijkt het soms moeilijk om niet uit te komen bij generische radio-bagger. Ondanks een klassieke opstelling van twee gitaren, bas en slagwerk, slaagt Mooneye erin om deze formule toe te passen zonder een cliché ep voort te brengen. Het Zwevegemse viertal brengt hun pop met een flinke slag folk en wisselt met gemak tussen lichte melancholie en een easy-going slacker sfeertje. Een combo die vooral op “I Don’t Believe The Times Have Changed” goed tot zijn recht komt.
Dat frontman Michiel Libberecht zich hiervoor bezig hield als singer-songwriter valt wel op; Mooneye EP geeft meer de indruk een product te zijn van een solo-artiest met ondersteunende band. Op “Black River” horen we deze sterke ondersteuning in de vorm van een aanzwellende strijkers. Een sterk nummer met een onderliggende dreiging en gevoelsmatig ook een beetje het buitenbeentje op de EP.
We hebben de neiging om de vergelijking te trekken met Dieter von Deurne & The Politics, want ook Mooneye heeft die korrel van oprechtheid en eerlijkheid in hun muziek. Opener “Thinking About Leaving” houdt het ook luchtig maar tegelijk catchy zonder inhoud te verliezen, een echte zomerschijf.
We gaan nog geen al te grote woorden bovenhalen en zeggen dat deze band pakweg Douglas Firs achterna zou kunnen gaan, maar dit is een ep met een kloppend hart en wij hopen nog meer te horen van Mooneye.
13 april is de pop van Mooneye te bewonderen in Trefpunt, Gent.