Het is ondertussen alweer bijna een jaar geleden dat #2, het tweede album van Illuminine, in onze huiskamers binnensloop. Het project rond de Leuvense muzikant Kevin Imbrechts stond ook op deze plaat garant voor emotievolle, vaak melancholische instrumentale composities met een rijk palet aan etherische klanken. Door de consistentie van Illuminines nummers, bieden de composities zich al snel aan om eens vanuit een andere hoek bekeken te worden. Dat is precies wat er gebeurd is op #2 Reworks, de eerste vinyluitgave van het Belgisch Dauw label. Kevin Imbrechts vroeg namelijk aan verschillende muzikanten om de nummers te herwerken. Een geslaagd idee, want uit de kruisbestuivingen op #2 Reworks groeien tal van mooie momenten.
Ondanks dat het hier om herwerkingen gaat, sluit de sfeer op dit album nauw aan met die van de originele versies. De artiesten mogen dan wel verschillende stijlen hanteren, toch blijft de melancholie die in de kern van Illuminines muziek schuilt, nadrukkelijk aanwezig. Zie het als een bundel wit licht dat door een prisma gebroken wordt in een spectrum aan kleuren. De materie is hetzelfde, maar de uitstraling van de nummers gaan compleet verschillende richtingen uit.
Toch wil dit niet zeggen dat er geen toegevoegde waarde is in deze versies. Of er nu wordt gekozen voor zuivere ambient, minimalistische techno of solo pianostukken, de stempel van de artiest wordt er voelbaar op gedrukt. Een geslaagd voorbeeld horen we meteen al op het begin van het album. Zo tovert Studnizky “Dualisms #2” om tot een minimal techno pareltje. Daar waar de originele versie in het ijle rondzweeft, stroomt deze vertolking vol dynamiek langs een pad vol mystiek en onvoorspelbaarheid. Het is een van de meest radicale veranderingen op het album en misschien daarom ook een van de meest interessante nummers die we op #2 Reworks te horen krijgen.
Ook Julien Marchal’s versie van “Dear Dolores” is er één om in te kaderen. De rijke instrumentatie van het origineel wordt volledig uitgekleed tot een intens solostuk op de piano. Toch gaat er geen greintje emotie verloren. Het getuigt van een knap inzicht om eens niet te kiezen om dingen toe te voegen, maar wel te herleiden tot de essentie. Wouter Dewit weet ook op dit vlak te imponeren. Hij zuivert “Wander, Rise” van de muur strijkers die Illuminine voorzag en kleurt het nummer met pianoarrangement dat verrijkt wordt met pulserende tonen en galmende geluiden.
Sommige versies lijken het omgekeerde te doen. De herwerking van “Atlas, Eyes” die Alex Somers maakte, leunt dicht aan tegen het origineel, maar wordt hier voorzien van lagen nieuwe texturen. De grommende geluiden en galmende zang die nog meer naar voor komt, geven een gevoel van urgentie, maar al bij al klinkt dit voorbeeld nu niet meteen als een grote meerwaarde tegenover het origineel. “Be Wise, Take Care” dat Benoît Poulard heeft gewerkt, klinkt dan meer geslaagd omdat er hier nog meer naar het extreme durft geduwd worden. Het minimalistisch arrangement van de versie van Illuminine heeft zich helemaal omgevormd tot een warme laag ambient.
Vaak wordt er sceptisch gedaan over het herwerken van andermans muziek, maar in het geval van #2 Reworks is die vrees volledig ongegrond. Het melancholische geluid van Illuminine wordt op avontuurlijke wijze uitgebreid in tal van territoria in de muziek. Doordat er goed gewaakt is over de kwaliteit van de herwerkingen is het album een geweldige aanvulling voor fans van Illuminine en liefhebbers van intieme, maar grensverleggende muziek.
#2 Reworks is nu verkrijgbaar via Dauw op vinyl met handgemaakte artwork of in een deluxe versie inclusief tape met bonusnummers.
