Zelden was een publiek zo stil, als op deze ijskoude zondagavond in de uitverkochte Ancienne Belgique. Zelden applaudisseerde datzelfde publiek na ieder nummer zo euforisch alsof dit hun laatste zou zijn. RY X streek in Brussel neer om van zijn droom werkelijkheid te maken: een tour door Europa met live orkest. Na een succesvol optreden op het Pulse Festival in Duitsland, waar hij optrad met een volledig symfonisch orkest, besloot hij dit in enkele Europese steden over te doen. In elke stad wordt de singer-songwriter begeleid door een lokaal kamer orkest. In Brussel treden de Brussels Philharmonic soloists aan, een 14-koppig orkest dat Ry Cuming eenmalig op het podium vergezelt. Het eenmansorkest in het voorprogramma deze avond is Hannah Epperson. Gewapend met haar loopstation tovert de blootvoetse violiste elk mogelijk geluid uit haar viool. Vanavond stelt ze haar tweede plaat Slowdown aan ons voor. Een unieke rauwe sound wordt gemixt met elektronische elementen waardoor minimalisme en explosiviteit elkaar aanvullen. Haar feeërieke stem wiegt de anders zo rumoerig wachtende zaal tot rust.
Wanneer het orkest voorzichtig “Sweat” inzet, verschijnt Ry, vergezeld van zijn hipstermuts, op het podium. Zijn falsetto stem zweeft over de strijkers en zet meteen de toon voor een impressionante avond. Een atmosferisch geheel doet klassiek en elektronica naadloos in elkaar overvloeien. De 3-koppige band en het orkest spelen op elkaar in zonder te overstemmen. “Salt” zet in met een akoestische gitaar en eindigt in een orkestrale apotheose. De mistige melancholie schemert nog steeds doorheen de nummers, maar de strijkers trekken de mist open en gidsen je verder langs uitgestrekte landschappen. De kaarsen op het podium verlichten de nacht als lichtpuntjes in Cumings donkere nummers. Het orkest wordt door de zanger op handen gedragen en om de haverklap door de zanger uitgebreid bedankt. ‘Ik zeg vaak danku, maar ik meen het elke keer’, doet alle harten in de zaal smelten. Ook het publiek bewijst zijn diepe respect, tijdens enkele nieuwe nummers kan je een spelt horen vallen. Dan is het de beurt aan “Berlin”, waarmee het succes voor Ry Cuming allemaal begon. Het orkest doet ieder nummer opzwellen zonder ooit bombastisch te worden. De schemerende sfeer voert ons mee van begin tot eind. Het nieuwe “Body Sun”, waarnaar de tour vernoemd werd, valt als een warm dekentje over je heen. Afsluiter “Howling” klinkt met orkest minder dansbaar, maar wordt tenslotte nog opgevolgd door bisnummer “Only”. Hierin legt Ry nog een laatste keer zijn breekbaarheid bloot, geplaatst op stevige grondvesten.
RY X bleef varen in zijn veilige haven, maar werd door BFS naar een hoger niveau getild. De avond werd gevuld met wederzijds respect en bedwelmende schoonheid. We zagen een nederige frontman in een grootse setting. Cuming kondigde alvast aan dat hij deze concertreeks zal verder werken aan zijn tweede plaat. Setlist: Sweat Salt Yayaya Bon Bon Hounds Berlin Shortline Body Sun Howlin Bis: Only
