AlbumsRecensies

Glen Hansard – Between Two Shores (★★★): Tussen middelmaat en meeslepend

AlbumsRecensies

Glen Hansard – Between Two Shores (★★★): Tussen middelmaat en meeslepend

De tijd dat Glen Hansard het best bewaarde geheim uit Ierland was, lijkt stilaan helemaal in het verleden te liggen. Bracht zijn solodebuut Rhythm and Repose al een vloedgolf van emoties over ons heen, dan kalmeerde de stroming al wat in opvolger Didn’t He Ramble. Op zijn derde soloplaat Between Two Shores bewandelt Hansard nog steeds dezelfde platgetreden paden, maar deze keer komt het toch net dat tikkeltje minder oprecht en intens over.

Met “Roll On Slow” begint de plaat nochtans veelbelovend. Een jazzy groove waarin bas en gitaar elkaar ondersteunen en in het refrein nog eens bijgestaan worden door een heuse blazersectie. Het nummer is een ideale locomotief die de plaat en ook een optreden perfect op gang kan trekken. Maar wie hoge verwachtingen schept, moet die ook kunnen inlossen. Daarom is het net zo jammer dat Hansard opnieuw vervalt in nummers die hij al eens eerder lijkt gemaakt te hebben. Het folkachtige “Why Woman” kon zo op zijn debuut staan, al krijgen we hier een mindere versie.

Zo kan je wel meerdere nummers op deze plaat omschrijven. Nooit echt slecht, maar ook nooit echt goed. Between two shores, zeg maar. Hansard kabbelt tussen leuke luisterliedjes en meeslepende folkballades, al weet geen van de twee stijlen echt te overtuigen. Slechts af en toe komt zijn genialiteit van welleer nog eens bovendrijven. In “Why Woman” en “Roll On Slow” redden de blazers de nummers van de middelmaat, waarna hij zich op “Wheels On Fire” in een jazzrock jasje probeert te wringen dat nooit echt past. ‘You’re talking talking, but you’re not saying anything,’ zingt Hansard en zo voelen wij ons als luisteraar ook wel. De eens zo bevlogen en geëngageerde teksten lijken nu plots ver weg en de Ier verliest zichzelf wat in loze vergelijkingen en clichés.

“Wreckless Heart” en “Moving On” zijn in hetzelfde bedje ziek. De ene is een kabbelend beekje dat nooit echt versnelt of je meesleurt, die tweede is er een waarbij we achteraf ook wel zin hebben om gewoon door te gaan naar het volgende nummer. De twangy gitaar en bevlogen zang van Hansard kunnen er wel voor zorgen dat dit nummer live wellicht wel meer tot zijn recht kan komen. Halverwege het album besluipt ons ook het gevoel dat deze nummers tijdens een concert wel beter zouden werken. Live speelt Hansard vaak met zijn oud bandleden van The Frames en soms met een blazer- en strijkerssectie. In die setting zou een nummer als “Setting Forth” wel eens echt meeslepend en wondermooi kunnen klinken. Al vermoeden we dat weinig van de nummers op Between Two Shores echt ook live uitschieters gaan worden.

Op “Lucky Man” nemen de blazers nog maar eens het voortouw en dat doet de song alleen maar ten goede. Ondertussen heeft Glen Hansard het songwriterschap zo in de vingers dat het soms lijkt alsof hij zijn nummers met de ogen dicht kan schrijven. En op Between Two Shores voelt het soms alsof hij net dat heeft gedaan. Met een veel minder getalenteerde band rond zich zou dat vaak kunnen resulteren in saaie nummers die oneindig lijken voort te kabbelen, maar dankzij zijn uitstekende liveband (waarmee hij ondertussen een stevige livereputatie heeft opgebouwd) ontsnappen de nummers aan de middelmaat.

Gelukkig eindigt de plaat zoals ze begonnen is. “Your Heart’s Not In It” is een ongecompliceerd folkpop nummer dat vooral mikt op een goed gevoel en zijn doel niet mist. Maar het echte prijsbeest van deze plaat bevindt zich helemaal op het einde. “Time Will Be The Healer” was de eerste single en meteen ook de beste. Een nummer dat langzaam opbouwt en onderweg ook iets te vertellen heeft. Hier haalt Hansard nog een laatste keer alles uit de kast en weet hij echt te overtuigen.

Between Two Shores valt zo letterlijk tussen twee banken. De emotionele diepgang van op zijn vorige platen gaat nu wat verloren in de grootse arrangementen en ook de mindere kwaliteit van de songs. Toch heeft Hansard genoeg talent en metièr om mindere nummers interessant genoeg te maken. Als we op vorige optredens mogen voortbouwen, is deze mindere derde plaat alvast geen reden om hem links te laten liggen. Glen Hansard is immer bevlogen en geeft altijd het uiterste van zichzelf, al lijkt hij op Between Two Shores toch te vaak op veilig te spelen.

Glen Hansard staat op 13 februari in de Ancienne Belgique.

Related posts
LiveRecensies

Glen Hansard @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Altijd rake folkrock

Met All That Was East Is West Of Me Now bracht Glen Hansard dit jaar een prima album uit. Het was voor de…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Glen Hansard – “There's No Mountain”

Ondanks dat we nog een redelijke nazomer kregen, moeten we onder ogen zien dat de herfst zijn intrede aan het doen is….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Glen Hansard – “Sure As The Rain”

We denken er nog niet te graag aan, maar de zomer is inmiddels al halverwege. Dat betekent natuurlijk ook dat de herfst…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.