Emily Sprague’s project Florist is terug met een tweede album. Vorig jaar bracht de band het debuut The Birds Outside Sang uit die tristesse over stille folkse deuntjes liet fluiten. Het vervolg hierop, If Blue Could Be Happiness is een al even innemende plaat die de ideale soundtrack wordt voor druilerige herfstdagen.
Florist’s debuutplaat, geschreven in het ziekenhuis na een fietsongeluk, bracht een kille sfeer terug die heel diep uit de ziel van Sprague kwam. Een intiem album die erin slaagde om het hele hospitaalverhaal om te zetten in drie minuten durende popliedjes. Echter, het gevoel van eenzaamheid en ongeloof zijn niet verdwenen, de melancholie van het vorige album is mee overgevloeid naar de nieuwe plaat.
Opener “Blue Mountain Road” brengt een sfeer die het hele album zal blijven hangen. De desolate stem van Sprague, begeleidt door een basaal gitaarrifje, doet je terugdenken aan de beginjaren van Bright Eyes. “What I Wanted To Hold”, de eerste single uit het album, is een bespiegelend verhaal over vergankelijkheid en de rol die het heeft op ons leven. Over de weemoed van herinneringen en associaties die we aan bepaalde mensen geven en het vastklampen aan deze verdwenen gevoelens.
“The Fear Of Losing This” laat uitschijnen dat dit album niet enkel een tekstueel pareltje is. Sprague heeft de handigheid om dunne, gezellige landschappen te produceren die heel warm klinken. Dit vooral dankzij het gebruik van de synthesizer die het album een vrij uniek geluid bezorgd. Toch brengen die klanken net een herkenbaar gevoel. “Understanding light” klinkt alsof het door John Denver geschreven is.
In “Thank You For The Light” haalt Sprague haar poëtische ziel boven: ‘Look at what I found, there’s sound inside me / but I am not that loud / Cut apart my living body and put it in your arms’. “Instrumental” toont aan dat je helemaal geen tekst nodig hebt om de gezette sfeer te behouden en bereidt je voor op afsluiter “Red Bird”. Een demo van het lied, want deze versie speelde Sprague voor haar moeder de dag voor ze stierf. Er is een merkbaar kwaliteitsverschil tussen “Red Bird” en de rest van de nummers, maar net dat voegt een extra pigment toe aan het lied, alsof je verdriet kan horen.
If Blue Could Be Happiness is geen verfrissend album. Niet dat dit nodig is, de plaat slaagt erin om nummers te brengen die heel wat mensen maar al te graag als begeleiding bij een herfstavond zullen hebben. Het is nog even wachten tot Florist naar België komt, maar intussen kan je je wel opwarmen met blauwe kleuren van geluk.
