The Souljazz Orchestra mag misschien nog vreemd in uw oren klinken, maar dat zou geen excuus mogen zijn om de muziek van het Canadese collectief door uw oren te laten klinken en ze te ontdekken. Under Burning Skies is al het vijfde album van de band en een extra reden om hun wereldse klanken te verkennen. Ze bestaat al vijftien jaar en vooral in Engeland zijn ze hot. In 2006 veroverden ze al een plaats in de ‘Top 30 Worldwide Program’ van BBC dj Gilles Peterson.
Under Burning Skies dat nu wordt uitgegeven op het Londense label ‘Strut Records’, is zoals elk album van het zestal een samensmelting van soul, jazz, disco met een grote schep tropische invloeden erbij. Op dit vijfde album voelen we ons terug gekatapulteerd naar de jaren ‘80 dankzij een grote toets aan synthesizers en de eerste drumcomputers die prehistorische elektrische trekjes geven aan de dansbare klanken. Af en toe zou je bijna beweren dat The Style Council een producende vinger in de pap heeft gestoken, maar vooral lijkt het alsof Fela Kuti een nieuw album uit heeft.
Vooral de eerste drie nummers, “Dog Eat Dog”, “Lufunki” en “Is Yeelyel” , zijn een perfecte illustratie hiervan. Ze brengen een vibe die je doet denken alsof je staat te luisteren naar één of andere boilerroomsessie van Lefto. De samensmelting van de tropische jazz met de subtiele eighties sound zijn als goud voor je trommelvliezen en ook je exotische dansbenen zijn dat geluid meer dan dankbaar.
Die Tropische vibe wordt ook levendig gehouden met een grote Afrikaanse invloed die over het album hangt. Op “Holla Holla” zijn het de drums en djembe’s die de plak slaan. Doe er dan nog even een mooie portie trompetten bij en het jazzgehalte stijgt meteen. “Tambour À Deux Peaux” en “Aduna Jarul Naawo” volgen eveneens datzelfde recept, maar zijn koekjes die iets zoeter en subtieler smaken.
“Under Burning Skies”, het nummer dat de naam deelt met het album, is dan weer een zachte fushion die nooit echt ontploft en een beetje raar lijkt op zo’n dansbaar album. Wees echter niet getreurd, want met “Adawe Boogie” is er een echt disconummer dat met de stem van Donna Summer een ware hit had geweest, mocht het echt uit de jaren ’80 komen.
Dit album zit vol mooie geluiden die je moet ontdekken. Daarnaast is het ook een geweldig album om in te duiken en je zo verder te verdiepen in de schatten die de jazz en soul ons te bieden hebben. Dat dit collectief al een derde keer genomineerd was voor de Canadian Juno award 2016 en een wereldtour heeft waarbij ze affiches delen met namen als Stevie Wonder en Bob Dylan, zijn dus geen verwonderingen.
