Obaro Ejimiwe aka Ghostpoet is met zijn alternatieve stemgeluid en toegewezen hiphop/rock-stijl al lang geen onbekende meer. De Londenaar bracht in 2015 Shedding Skin uit en verliet daarmee de 2 step en dubstep geïnspireerde beats van Peanut Butter Blues & Melancholy Jam (2011) en Some Say I So I Say Light (2013). Op Dark Days + Canapés neemt hij producer en gitarist Leo Abrahams onder de arm, gekend van samenwerkingen met Brian Eno en Jon Hopkins (Small Craft On A Milk Sea 2010). Ghostpoet’s vierde album richt zich op het zwevende gevoel van ongemak tijdens (en tussentijds) het creëren van de plaat. Een conceptuele zoektocht naar inspiratie.
“One More Sip” is een dronken begin met nerveuse beats en schelle gitaartonen. Hoewel druk, is het een aangename start dat mooi overloopt in het rokerige “Many Moods At Midnight.” Waar Obaro net nog een glas teveel dronk, is hij nu aan het overwegen zijn leven te beteren. De standaard rockformule verdrinkt in lange pianotonen, galmende gitaren en zijn te relaxte stem die ons laat denken dat hij nog niet echt helder kan denken. De single “Trouble + Me” serveert een donkere maar aangenaam introverte Ghostpoet die zich laat leiden door Abrahams’ on ease gitaarrif. Een song die met zachte akkoorden een rust uitoefent op de luisteraar. Toch is de opvolger “We’re Dominoes” sterker. In deze variant maakt hij zijn nominaties voor de Mercury Prize waar door het gekende talent in te zetten. Uitgedokterde beats, diepe bassen en chirurgisch geplaatste melodieën maken dat dit nummer elke seconde blijft prikkelen. “Freak Show” probeert hetzelfde maar blijkt dan weer zijn ongetalenteerde alter ego te zijn. Vier minuten lang luisteren we naar de zin ‘it’s a freakshow’ op een gitaarrif die zelfs bij de eerste toon niet kon bekoren. De korte breaks en het ‘meezing gehalte’ helpen hierbij ook niet.
Een duetje? “Dopamine If I Do” brengt ons een combinatie van man versus vrouw op een poppy beat met een pianobasis en lieflijke snaarpartijen op de achtergrond. Wie de vrouw in kwestie is, kunnen we helaas niet achterhalen, maar dat ze hier een makkelijk te begrijpen nummer willen neerzetten is duidelijk. ‘I want people to listen to the songs and be able to say, “So it isn’t just me then? Phew.”’ zei hij in een interview door label [PIAS]. Het duet voor de eenzame mens. Een verdacht nummer tussen alle zelfreflectie, drank en nachtelijke uurtjes in.
Het is de bedoeling dat dit album klinkt als een volwaardige band en dit komt pas in het tweede deel tot uiting. Zowel “Live Leave” als “Karoshi” klinken als een band die op elkaar ingespeeld is. Ondanks het verschil in stijl is “Live Leave” een compleet indie-rock nummer en mag “Karoshi” zich een beetje Radiohead noemen. Op zijn Ghostpoet’s dan wel. Op “Blind As A Bat” horen we de band zichzelf zelfs even ordenen voordat gitaar en drums zich netjes inwerken op Obaro’s vertellingen. Overtuigend een van de donkerste nummers op het album. De aanslepende immigrantencrisis is het onderwerp van “Immigrant Boogie.” Hij stelt ons de vraag wat wij als westerlingen zouden doen in een situatie waarin we moeten vluchten voor een beter leven. Een nummer dat post-punk verweeft met grunchy elektronica en erin slaagt je mee te nemen op die akelige reis.
Terug naar het ego. “Woe Is Me” bereidt ons rustig voor op het einde van dit album. Als tweelingzusje van “Many Moods At Midnight” krijgen we weer het gevoel dat het tijd is voor nog een slok goeie whiskey terwijl we onze zonden overdenken in de canapé. Helaas zorgt “End Times” ervoor dat we onze gouden vloeistof morsen. Zijn dissonante intro, slappe poprock en irritante feedback op zijn stem zijn er net te veel aan voordat de naald zich laat doordraaien op het middendeel van het vinyl.
Dark Days + Canapés is geen onvoldoende album maar kan zich niet Mercury-waardig maken.“Trouble + Me” en “Karoshi” mogen kwalitatieve producties genoemd worden en “One More Sip” en “Immigrant Boogie” stellen het begrip ‘genre’ in vraag. Helaas loopt het hier en daar fout om een echt sterk album neer te zetten. Iets dat we van Ghostpoet wél hadden gehoopt. 18 Augustus komt Dark Days + Canapés uit op Play It Again Sam met de support van [PIAS].
Facebook I Instagram I Soundcloud
