Na Once more ‘Round the Sun, dat in juni 2014 uitkwam, is Emperor of Sand Mastodons achtste album dat het licht ziet. Het brengt de vertrouwde Mastodonformule van donderende gitaren, gierende riffs, stormende drums en melodieuze samenzang, maar is toch te onderscheiden tussen de vorige zeven albums. Emperor of Sand draagt een specifiek thema: de tijd, of beter het verstrijken van de tijd en de sterfelijkheid van de mens. De naam Emperor of Sand slaat dus op de onontkoombare dood, de Grim Reaper die heerst over de zandkorrels in de zandloper van het leven.

Het achtste kind van Mastodon bevat een mythisch verhaal dat de rode draad door het album vormt. Het verhaal draait rond een sultan die in de woestijn iemand ter dood veroordeeld, de veroordeelde vlucht daarop de woestijn in, verdwaalt en wordt het slachtoffer van een broeiende hitte tijdens zijn tocht. Niet enkel heeft het nieuwe album een eigen verhaal, Emperor of Sand zelf past naadloos in het rijtje van de acht albums die als een continuüm elkaar opvolgen. In de afgelopen zeventien jaar heeft Mastodon verschillende thema’s aangehaald in hun muziek waarvan niet zelden eigen levenservaringen als inspiratie dienden. Met Emperor of Sand is dit niet anders, het werd geschreven tijdens de moeilijke periode waarin gitarist Bill Kelliher zijn moeder verloor aan hersenkanker. Voor de leden van Mastodon is hun muziek dus ook een plek om zulke situaties een plaats te kunnen geven, of om het met de woorden van Brann Dailor te zeggen in de making-of video van het album: ‘…that’s where we put all that stuff in, you turn it in something beautiful, or you try to at least.’

Het eerste nummer “Sultan’s Curse” begint met het geluid van kleine klokjes, een eigen Hells Bells, waarna een brommende en vlijmscherpe riff je meteen bij de haren grijpt en je mee de ongenadige woestijn in trekt. Troy Sanders zet in met de woorden ‘Tired and lost, no one to trust’ met zijn typische rauwe stem, die hij tijdens het nummer afwisselt met melodieuze zangstukken.

Daarna komt “Show Yourself”, een meer meezingbaar nummer waarin vooral de zang van Sanders afgewisseld met drummer Dailor als backing vocal de voorgrond neemt. Daarbovenop wordt er halverwege het nummer een helse gitaarsolo van welgeteld dertig seconden ingezet. In de videoclip wordt het moraal van het verhaal nog maar eens onderstreept, zelfs al sukkelt de dood soms met zijn job, het is paradoxaal genoeg een van de weinige zekerheden in het leven dat hij komt. Samengevat, een nummer die de status van Mastodon als een van de grootste metal bands van tegenwoordig nog maar eens bewijst.

Het album heeft een heel coherente sound, wat zorgt voor samenhang tussen de nummers, maar bij momenten er ook voor zorgt dat je je aandacht begint te verliezen. Wanneer je bij de helft van het album aankomt begin je die coherentie wel aan te voelen. “Words To The Wise”, “Ancient Kingdom” en “Clandestiny” volgen elkaar goed op en zijn op zich goede nummers, maar wanneer je het album overloopt zijn dit wel de nummers die minder opvallen.

Akoestisch gitaarwerk komt op dit album ook aan de pas met “Scorpion Breath” en “Jaguar God”.  Onderschat het woord akoestisch vooral niet, “Scorpion Breath” start met Oosters klinkend en snel gitaarspel die je meteen aan het warme klimaat van de woestijn doet denken. Het nummer ontwikkelt zich uiteindelijk tot een maalstorm van emotie waarin de elektrische gitaar weer zijn plaats heeft opgeëist en perfect samenwerkt met een sterk staaltje drumwerk van Brann Dailor.

“Jaguar God” begint daarentegen wat rustiger, Sanders laat zijn woeste manier van zingen even voor wat het is en gebruikt een wat kalmere en melodieuze stem die samen met de akoestische gitaar van Brent Hinds een rustmomentje toelaat. De rust is echter van korte duur want daarna slaat de sfeer om en komt het ritme weer op volle toeren. Het nummer stort door naar een woeste partij van beukende gitaren en drumslagen die doen denken aan bliksemschichten, er wordt een laatste epische gitaarsolo uitgeperst en eindigt met een kwaadaardig lachje van de sultan uit het verhaal.

Emperor of Sands is wederom een geslaagd album van onze vrienden van Mastodon. Vooral door de combinatie van de gekende Mastodon kwaliteit samen met een nieuwe verhaallijn en inventief samenspel van de artiesten, worden de verwachtingen die met ieder album steeds groter worden zeker ingelast. Maar met misschien als enige minpuntje dat je als luisteraar de aandacht soms kan verliezen door een grote samenhang van de nummers. Eindigen doen we met goed nieuws, want dit jaar komt Mastodon naar Graspop Metal Meeting, wat ze waarschijnlijk naar goede gewoonte zullen platspelen, zeker de moeite om bij te wonen!

Emperor of Sand komt uit op vrijdag 31 maart 2017.

Website / Facebook / YouTube / Twitter / Instagram