Dat het derde album van Maggie Rogers als haar debuutalbum wordt omschreven, lijkt zichzelf op het eerste zicht helemaal tegen te spreken, maar toch klopt er iets aan die stelling. De 24-jarige loste in 2012 en 2014 zonder label haar twee eerste albums, maar die zijn inmiddels niet meer te verkrijgen, want sinds 2016 vindt Maggie Rogers onderdak bij Capital Records. De tijd verstreek en het bleef sinds haar ep Now That The Light Is Fading redelijk stil rond haar eerste album dat ze uitbrengt onder het oor van een label. In mei kwam ze dan met het verlossende nieuws dat haar album zo goed als klaar is en bracht ze hapjes gewijs singles uit om de album release in te leiden. Het heeft lang geduurd, maar het wachten was de moeite want op Heard It In A Past Life krijg je twaalf fluwelen popnummers te horen.
Van de twaalf nummers van haar nieuwe album Heard It In A Past Life heeft Maggie reeds vijf nummers uitgebracht. Dat er zo dus weinig verrassingen op het album te vinden zijn, hoeven we dus niet met handen en voeten te illustreren. Openen doet ze met haar single “Give A Little“, waarin ze met een repetitieve sample experimenteert en spijtig genoeg pas vanaf het vrolijke refrein weet te charmeren. Iets later krijg je met “Alaska” haar bekendste nummer te horen en ook haar hit “On + Off” volgt daar vlekkeloos op. Beide nummers staan op haar debuut-EP Now That The Light Is Fading en weten ook binnen het geheel van het album te overtuigen.
Voor haar grote doorbraak werkte Roggers voornamelijk alleen aan haar muziek, maar voor haar eerste grote album release kon ze voor enkele nummers rekenen op de hulp van Greg Kurstin, één van dé grootste songwriters en producers van het afgelopen decennium. Kurstin weet als geen ander hoe je de sound van een artiest door lichte accenten naar een hoger niveau kan tillen , zonder dat de eigenheid van de artiest verloren gaat. Dat vertaalt zich in het iets scherpere “The Knife”, waarbij opvalt hoe goed de arrangementen wel niet zijn. Ook het knap in elkaar gestoken “Retrogade” behoort tot het sterkere gedeelte van het album, omdat het de sound van Maggie omarmt, onderstreept en toch door kleine details anders weet te klinken.
Rogers schittert het mooist wanneer instrumenten en elektronische invloeden in haar nummers samenkomen zoals dat in “Light On” het geval is. Een akoestische gitaar, drums en dromerige elektronische geluiden zorgen ervoor dat je met je voeten de grond even verlaat en in wolkje zeven terecht komt. Met de piano track “Past Life” laat de Amerikaanse zangeres zich dan weer van haar fragielste en puurste kant zien en zorgt ze zo voor de nodige afwisseling.
Maar Maggie maakt veel meer dan schattige pop en dat laat ze ook in “Say It” blijken. Het beklijvende popnummer weet door het briljante meerstemmige refrein op te vallen en kent ook in het refrein een zeer korte, maar krachtige tempowissel. Iets minder geslaagd vinden we daarentegen “Burning”, waarin ze de nonchalante maar toch energieke pop van Sigrid lijkt te imiteren. Op zich geen slecht nummer, want tijdens haar shows zal “Burning” ongetwijfeld voor sfeer zorgen, maar op het album lijkt het nummer wat verloren.
Maggie Rogers staat bij het grote publiek nog steeds bekend voor haar alternatieve popsongs die dankzij sterke arrangementen en sterk onderbouwde vocals de muziekwereld als een blok voor haar liet vallen. Ook op Heard It In A Past Life blijft ze haar formule trouw, en laat ze horen welke facetten haar muziek rijk is. Het jonge en maagdelijke dat haar debuut-ep uitstraalde, is twee jaar later lichtjes vervlogen en het lijkt wel alsof ze volwassener geworden is. Dat het album redelijk voorspelbaar ging worden, konden we reeds op voorhand voorspellen, maar toch bevat het album genoeg kleine details die weten te charmeren. Maggie Rogers is bij deze een volgroeide popzangeres, die zichzelf niet meer hoeft te bewijzen.
Heard It In A Past Life verschijnt deze vrijdag via Capital Records. Op 24 februari stelt ze haar langverwachte album voor in de AB, waarvoor nog steeds tickets te koop zijn.
