Kero Kero Bonito — TOTEP
Weinig mensen hadden de nieuwe weg die het Londense trio Kero Kero Bonito dit jaar insloeg, zien aankomen. Na de initiële schok waren we echter aangenaam verrast door de nieuwe sound. De groep kwam dit jaar met een nieuwe plaat, Time ‘n’ Place, maar stuurde daarvoor nog deze ep de wereld in, en die is minstens even sterk. Op amper elf minuten weet de band je te imponeren met aanstekelijke songs als “The One True Path” en de fascinerend duistere leadsingle “Only Acting”. Kort, maar krachtig!
Charlotte Lawrence — Young
Wie soms naar de radio luistert, heeft misschien zijn hoop voor goede popmuziek verloren, maar ook in 2018 kwamen er heel veel kwalitatieve popnummers uit. De debuut-ep Young van de 18-jarige Amerikaanse zangeres Charlotte Lawrence herbergt meteen zes leuke popnummers die fris en monter klinken. Aanstekelijke hooks, ludieke teksten en vooral een aangename stem zorgen er dan ook vrijwel meteen voor dat alle nummers snel blijven hangen. Fans van vrolijke popmuziek weten bij deze wie ze voor 2019 in het oog moeten houden.
Lone — Ambivert Tools (Vol. 3 & 4)
Na een reeks albums, brengt de Britse producer Lone zijn muziek voornamelijk uit in de vorm van een reeks ep’s: Ambivert Tools. Dit jaar verschenen volume 3 en 4 uit deze serie waar de delen steeds beter en beter lijken te worden. Op beide releases weet Lone weer verfrissend te klinken en verzoent hij op uitstekende wijze harde breakbeats met dromerige texturen en klankwerelden. Het zorgt ervoor dat de Ambivert Tools zowel een plezier op de dansvloer zijn, als thuis in de koptelefoon.
Brad stank — Eternal Slowdown
De naam Brad Stank zegt velen waarschijnlijk nog niet veel, maar daar kan verandering in komen. Met het zwoele Eternal Slowdown bracht de Brit dit jaar zijn eerste ep uit. De titel zegt het zelf: Stank’s muziek is heel laidback. Sensueel gitaarspel en een dromerige baritonstem zorgen ervoor dat de ep aanvoelt als een indie jazz mix van Mac Demarco’s Rock And Roll Night Club en Midnight Snack van Homeshake. Het intieme “Flirting in Space” is het absolute hoogtepunt van de plaat. Eternal Slowdown is alvast een veelbelovend debuut voor een artiest die nog alle richtingen uit kan.
Fever 333 — Made an America
Sinds 2017 bestaat de supergroep FEVER 333 nu al, maar de drie leden zal je waarschijnlijk al kennen door hun verleden bij Letlive. Met frontman Jason Aalon Butler beschikt het Amerikaanse drietal in ieder geval een energieke zanger die bij elk nummer zijn longen uit zijn lijf schreeuwt en van heel wat energie weet te voorzien. Op Made An America wisten ze ons alvast meteen te overtuigen met hun straffe mix van harde gitaren, stomende rapmuziek en scherpe maatschappijkritische lyrics. Een gewaagde, maar geslaagde ep met andere woorden die zijn plaats in deze lijst zeker en vast verdient!
The Marías — Superclean, Vol. 2
Superclean Vol. II van The Marías is een meeslepende en charmante ep. Met weergalmende klanken en stem weten ze een sfeer te creëren die deels nostalgisch en deels mellow is. Van begin tot eind laat The Marías je zweven en in ideale luisteromstandigheden ook lichtjes dansen. Een zalig gevoel, maar het gaat ook verder dan dat. Doorheen de nummers zijn er leuke muzikale details te vinden die voor de groove in de muziek zorgen. Afsluiter “Clueless” is een dergelijke voltreffer. De combinatie van al deze elementen maakt van Superclean Vol. II niet enkel een sfeervol, maar ook boeiend geheel.
Sam Fender — Dead Boys
Sam Fender is de Britse revelatie van het moment. Niet alleen werd de Brit geselecteerd voor de BBC sound of 2018 longlist. Afgelopen maand werd aangekondigd dat hij Brits critic’s Choice award in ontvangst mag nemen. Dit najaar kwam zijn langverwachte debuut-ep uit. Echt verassen deed hij niet, we hadden namelijk vier van de zes songs al te horen gekregen als single. Op Dead Boys leert Fender ons wat we eigenlijk al wisten: zowel lyrisch als vocaal heeft hij veel in zijn mars.
Nova One — secret princess
De twee prijsnummers van secret princess zijn “Your Girl” en “Mary”. Die eerste is een meeslepend nummer die per beluistering altijd maar dieper onder de huid kruipt. “Mary” is een heel klein en grillig, maar tegelijkertijd ook catchy liedje. Op de rest van haar ep kiest Nova One niet voor een en hetzelfde geluid. Soms klinkt ze wat verstrooid mijmerend, maar op veel andere momenten laat ze een wat rauwer en hoekiger sound horen. Het resultaat is een gedegen ep waarin een hoop lo-fi charme aanwezig is en dat tegelijk ook een mysterieus sfeertje heeft.
Hatchie — Sugar & Spice
Nee, Harriette Pilbeam heeft geen last van een chronische verkoudheid. Hatchie is gewoon de naam van haar dreampop project dat met Sugar & Spice een geweldige debuut-ep uit haar mouw schudde. Vijf nummers waarop je kan wegdromen en vergezeld wordt van de zalvende stem van Pilbeam. Erg vernieuwend is het allemaal niet, maar door er aanstekelijke nummers in te steken zoals “Try” en “Sleep” toont de zangeres ook haar songwritercapaciteiten. Een perfecte mix van pop op een lo-fi, maar op toegankelijke manier gebracht. Hou ze maar in de gaten deze Hatchie, ze bracht namelijk één van de beste ep’s van het jaar uit.
Gillian Frances — Born Yesterday
Gilian Frances doet het op haar ep Born Yesterday erg op het gemak. Het klinkt allemaal wat landerig en loom (in “Pet Diamond” hoor je zelfs letterlijk water kabbelen). Alles baadt in een heel erg rustieke sfeer, met zang, gitaar en hier en daar een ingetogen trompet of piano. De gitaar klinkt vaak wat ijl en vaag, maar toch blijft het allemaal erg soezig en warm. Een aanrader voor wie even vijftien minuten tot rust wil komen met volkomen stressloze muziek maar toch nog steeds wakker wenst te blijven door de rake nummers.
Wand — Perfume
Je hebt maar één nummer nodig om helemaal overtuigd te zijn van de recentste ep van Wand. Opener “Perfume” schiet namelijk alle kanten uit. Cory Hanson en de zijnen bewijzen dat ze zowel harde garagerock kunnen brengen, maar ook chaotisch overweg kunnen. Het mondt uit in een trippy geheel dat ontspoort in geniale gitaarsolo’s waarbij we enkel maar kunnen denken ‘wauw’. Twee nummers in één dus, en dan moet de rest van de ep nog komen. Die bevat een aanstekelijk garage pop liedje “The Gift”, garage volgens het boekje “Town Meeting” en een zachte psychedelische afsluiter “I Will Keep You Up”. Een doordachte ep dus waarop alle facetten van Wand naar voor komen, al houden wij toch nog steeds het meest van zijn furieuze kant. Zie het einde van opener “Perfume” maar.
Tierra Whack – Whack World
Ook in 2018 werden de grenzen tussen ep en lp steeds vager en vager. Want welk label moet je nu precies plakken op Tierra Whacks’ eigenzinnig en ambitieus project Whack World? Vijftien nummers van amper een minuut lang resulteren in een soort van jukebox die aan een sneltreinvaart door het album vliegt. Van zodra je één hook vast hebt, is er al meteen een andere om je oren. Die verzameling snapshots klinkt vaak alsof je luistert naar korte voorsmaakjes van langere nummers. De bijhorende video geeft nog een extra dimensie aan Tierra’s wereld. Gevuld met felle kleuren en personages die voor geen gat te vangen zijn, geeft Tierra Whack een nieuwe invulling aan het woord whaky.
Ontdek alle ep’s samen in één handige afspeellijst hier: https://open.spotify.com/user/7da6dvebkmz5xfgs0qwrnukfd/playlist/7B6kEghSlWtUJp9TfSxok9?si=zINoRPKMSKCGhgX9TVIPZA
Deze lijst werd samengesteld en geschreven door Jan Kurvers, Niels Bruwier, Jan Sucaet, Jasper Verfaillie, Simon Meyer-Horn, Tijs Delacroix, Jens Rossel, Ann Mulleman, Matan Grouper, Katrijn Vermoesen, Victor Traest, Ann-Frédérique Lorquet, Laura Ramos, Maxim Meyer-Horn, Robbe Rooms, Robin Clerckx, Victor De Roeck en Lyra Lambert.
