Zou er ergens een debuut zijn waar minder hard naar uitgekeken wordt dan dat van Faces On TV? Wonderboy Jasper Maekelberg – met adelbrieven bij Bazart, Nordmann en Jef Neve – leverde met de eerste EP Travelling Blind al een drietal radiohits af en mocht dit jaar Pukkelpop openen. Hij liet zich bovendien bij Warhaus vervangen (door Tijs Delbeke én Pascal Deweze) om zich volledig op dat debuut te focussen.
Als voorproefje – op het volledige album is het nog even wachten – krijgen we “The Image Of Boy Wonder” op het bord gegooid. Een nummer dat zo onbelgisch én zo on-Faces On TV is dat het moeiteloos vastgrijpt.
Drums razen als een iets te klein gekochte stretchpants. De bas is vettiger dan een dubbele Big Mac. Maar toch voelt het nummer relaxed aan. De laid back intro, hyperactieve panfluit en J. Bernardtse koebel zorgen voor een zwoele hiphopvibe, die versterkt wordt door het hymneachtige refrein. Dingen die je eerder al vaagweg kon horen op platen van Alt-J, niet toevallig muzikale genieën uit dezelfde leeftijdsklasse.
Onbelgisch dus, maar net ook minder edgy. Vergeef deze oude Beer, maar hij hield nog van een stevig stukje gitaargerag of vocale uithaal. Aan de andere kant: faut-le-faire om niet meer te willen klinken als Jasper Maekelberg op het moment dat iedereen wil klinken als Jasper Maekelberg.
Het is na een derde, vierde, vijfde beluistering dat de hymnische kracht van het refrein naar boven komt. Een vreemde collab tussen Coldplay en MF Doom. ‘Lift your head up / there’s no easy way out’: leef volgens het credo van dat refrein en je komt mijlenver. Een tramhalte of drie te ver, bijvoorbeeld, omdat je je afvroeg wat er nog gaat komen na dit nummer.
De Maekelberg: een helling waarvan je weet dat hij spektakel oplevert, met altijd iets onverwacht achter de laatste bocht. Dat ze die eens in het parcours van de Ronde Van Vlaanderen steken.
Facebook / Instagram / Soundcloud / Twitter / Website
