LiveRecensies

Sónar 2017: Driedaags zweet- en dansfestijn

LiveRecensies

Sónar 2017: Driedaags zweet- en dansfestijn

Het voorbije weekend werd Barcelona helemaal ondergedompeld in feestsfeer. Op de 24e editie van Sónar was er niet enkel op het festival zelf vanalles te doen, maar ook er rond en er buiten (in de volksmond ook wel Off Sónar genoemd). Sónar festival ontstond zo’n 24 jaar geleden en werd toen nog in het centrum van hedendaagse kunst van Barcelona gehouden. Het publiek bestond uit niet meer dan 6000 man, maar doorheen de jaren is het festival blijven groeien en moest sindsdien verhuizen naar de gigantische hallen van La Fira. Dansende Beren was er dit jaar voor de eerste keer bij en heeft een na een deugddoende siësta een heel rapport  klaar.

Wat is Sónar festival?

Sónar festival focust zich vooral op de alternatievere en elektronische scène. Sinds het ontstaan is het festival in twee delen opgedeeld: Sónar Day en Sónar Night. Daarnaast heb je ook nog Sónar + D, een driedaags congres met de nieuwste snufjes binnen technologie en creativiteit. Overdag moet je in het centrum van Barcelona zijn, vlak naast Plaza Espanya. Bij het vallen van de nacht verplaatst het festival zich tot net buiten het centrum.

Dit jaar stonden er heel wat lekkers op de affiche met onder andere Princess Nokia, Nadia Rose, Nicolas Jaar, Moderat, Soulwax, Nina Kraviz, Sohn, Arca, Anderson. Paak, De La Soul en nog véél meer.

De heetste set: Princess Nokia

Donderdag ging het festival officieel van start (al was er woensdag al een kleine opwarmer met een experimentele dj-set van Björk). Wie viel die dag vooral op? Princess Nokia. Het is al langer gekend dat de Princess er niet altijd even veel zin in heeft en dus ook niet altijd een even stevige performance neer zet. Deze keer had ze er duidelijk wel zin in want ze knalde een uur lang ononderbroken. Met opener “Tomboy” kreeg ze het publiek precies daar waar ze wou: springend voor haar neus. Nog geen vijf minuten vroeger zat iedereen in de weinige schaduwplekjes tevergeefs wat verkoeling op te zoeken, maar eens de Princess het podium beklom, was de blakende zon al snel vergeten. Hits als “Brujas” en “Kitana” werden één voor één op het publiek afgevuurd en hitste het publiek meer en meer op. Ook Princess Nokia zelf hield het niet langer uit. Zonder aankondiging ging haar broek even af en sprong ze recht het publiek in, dat haar maar al te graag de lucht in duwde. Na haar hits was het ook even tijd om haar nieuwe album dat we in de volgende maanden mogen verwachten, voor te stellen. Die plaat belooft ons alvast wat meer R&B vibes en van wat we op Sónar al hebben gezien, beheerst ze ook dat genre volledig. Na een klein uurtje zat de set erop. Ze belooft nog één lied maar is dan toch plots weg, zonder die beloofde encore. Wel jammer, want het publiek had honger naar meer.

© Vicky Grout (Sónar)

De vreemdste set: Arca

Afsluiter van donderdagavond was Arca. In België is de Venezolaan nog niet echt gekend, maar in Spanje hebben zijn etherische klanken de menigte al veroverd. Zo veroverde de excentrieke man een plekje op het tweede grootste podium van Sónar Day. De Sónar Hall is gigantische donkere hal waar helaas geen schermen stonden. Zo zag het publiek achteraan de hal helemaal niets terwijl Arca’s show net visueel zo interessant is. Zo ging de man zelf niet alleen enkel in een string gehuld het podium op, maar werkte hij ook nog eens samen met visual artist Jesse Kanda. Arca’s sound is sinister en bevreemdend en zijn tenor stem zeer innemend en theatraal. Helaas, doordat het achterste deel van het publiek helemaal niet kon meegenieten van de visuals, bleven zij wat op hun honger zitten. De set ging namelijk heel erg traag, waardoor het hele spektakel wat statisch overkwam, zonder ooit naar een hoogtepunt te werken. Bovendien stond de microfoon nét te stil om meegesleept te worden. Jammer want de show van Arca zelf was zeer imponerend. Hij zette een duistere en dramatische performance neer die weinig hem nadoen. Het is dan ook uitermate jammer dat niet de hele zaal daar getuige van kon zijn.

© Nerea Coll (Sónar)

De meest funky set: Roosevelt

Op dag twee zette de hitte zich onbedwingbaar verder, maar het publiek liet zich er niet door weerhouden. Rond 17u mocht Roosevelt het podium beklimmen en dat deden ze helemaal in het wit gekleed. De eerste beats hadden nog maar amper de achterste oren van het publiek bereikt, of iedereen was al aan het dansen geslagen. Dankzij de catchy eighties vibes was het ook moeilijk om stil te blijven staan en al snel werd het onmogelijk om de zwetende heupwiegende lijven te ontwijken. Meteen viel op hoe hard de groep gegroeid is sinds hun performance in de Beursschouwburg in november. De set zat strak in elkaar waardoor de aandacht nooit ging verslappen. Ze knalden van begin tot eind en het publiek zong en danste de hele tijd mee. Na hun set was het duidelijk: Sónar vrijdag kon nu écht van start gaan.

Grootste teleurstelling: Bad Gyal & Beef Yung

Twee enorm gehypte acts uit Spanje die ondertussen allebei in hun thuisland al een behoorlijke naam hebben waargemaakt. Allebei domineren ze het trap genre en zijn ze niet schuw van een beetje autotune. Yung Beef speelde zijn set donderdagavond en het werd een rommelig geheel met veel inspiratieloze yow yow’s. Bovendien vertoefde hij een heel deel van zijn optreden niet op het podium zelf maar ergens tussen de coulissen waar hij wat onverstaanbaar mompelde. Bad Gyal begon gelijkaardig, al was haar outfit wel nét iets overweldigender. Ze droeg een cut-out jeans, zo één met blote billen die je al eens in een jaren ’70 in een gay club terug vond. Zo twerkte ze op het podium dat al even hard blonk als haar blink bling outfit. De Sónar Dôme liep aardig vol voor de trap-ster maar liep ook al even snel weer leeg. Het begin van haar set was een chaotisch boeltje waar enkel haar twee twerkende sidekicks de show nog wat konden redden. Na haar “Work Work Work” interpretatie van Rihanna, komt de boel dan toch nog op gang. Ook al was het kalf toen al verdronken. We hadden meer hoop voor deze Spaanse “Mercadona” sensatie.

© Fernando Schlaepfer (Sónar)

Beste mannelijke hiphop act: Anderson. Paak

Vrijdagavond was het de beurt aan Anderson. Paak. Hij kreeg de taak om de festivalgangers te overtuigen al rond 23u af te zakken naar Sónar Night, wat niet altijd een even gemakkelijke taak is (zeker niet in Spanje waar alles sowieso al een paar uur later plaatsvindt). Maar zijn faam als entertainer was ook Barcelona al bereikt en de Sónar Pub stond al snel vol. Die faam maakte hij bovendien helemaal waar want van begin tot einde blies hij met zijn soulvolle hiphopbeats iedereen omver. “Barcelona, do you feel sexy?”, vroeg hij. Door de zwoele ritmes die hij op ons los liet, konden we niet anders dan “Ja” gillen. Als een ware MC kreeg hij iedereen moeiteloos met zich mee: handen in de lucht, voeten van de grond, het publiek hing aan Anderson’s lippen.

© Vicky Grout (Sónar)

Zotste venue: Sónar Night

De gigantische hallen van Sónar Night waren ongetwijfeld indrukwekkender dan die van Sónar Day. Het leek op een eindeloze doolhof van betonnen muren met binnen patio’s, roltrappen en glazen bruggen. Helaas stond op geen enkel podium de naam duidelijk aangeduid waardoor je vaak niet wist maar je je nu exact bevond. Gelukkig had Sónar een app met een kaart op waarop je Google Mapsgewijs kon zien waar je was en hoe je het snelst in de andere zaal geraakte. Toch had een beetje meer duiding welkom geweest. Eén van de hallen van Sónar ‘s nachts, de Sónar Club, had trouwens ook botsauto’s. En laten we eerlijk zijn, niets leukers dan om 3u ’s nachts (licht) beschonken die auto’s in te kruipen en je weer even kind voelen. Dat terwijl de beats van Soulwax of Justice luid je oren inbeuken.

Beste Belgen: Soulwax

Ook meteen de enige Belgen, maar ze deden ons land alle eer aan. Van drie tot vijf uur ’s nachts kregen de broertjes Dewaele de taak om Sónar aan het dansen te houden. De mannen imponeerden met hun mix van stevige gitaarriffs en strakke drums die je recht in de borst sloegen. Een donker geluid dat tot helemaal achterin voelbaar was. Het hele spektakel werd ook nog eens vergezeld van een innemende lichtshow. Ze kregen de grootste zaal voorgeschoteld en die kregen ze toch ook weer goedgevuld. De rockinvloeden waren voor sommigen een welkome afwisseling van de technio en elektro die de andere zalen domineerden, voor anderen bracht het hen een beetje uit de sfeer. Toch zal niemand ontkennen dat de broers er geen spectaculaire show hebben opzitten.

© Fernando Schlaepfer (Sónar)

Beste accessoire van Sónar: de waaier

Meer dan 30 graden, een broeiende zon en geen zuchtje wind. De weersomstandigheden van Sónar waren moordend. De weinige schaduwplekken die er al waren, waren ook nog eens overbevolkt door zwetende en puffende lichamen. Schuilen in de donkere hallen was al niet veel beter want ook daar was geen briesje te vinden. De enigste optie die overbleef, waren waaiers. Zo liep er dan ook haast iedereen rond met een waaier in de hand, gaande van simpele witte exemplaren tot roze met glitters geornamenteerde waaiers. De wandelende handelaars die je over de hele stad kan terugvinden, deden gouden zaken aan Plaza Espanya.

Grootste dilemma: Nicolas Jaar of Moderat

Vrijdag had veruit de beste line-up van heel Sónar. Zowel in de avond als ’s nachts stonden er stevige kleppers geprogrammeerd, maar het was vooral ’s nachts kiezen en verliezen. Anderson. Paak speelde bijvoorbeeld samen met Little Dragon en Jon Hopkins, Cashmere Cat samen met Clams Casino en Moderat met Nicolas Jaar. Ergens was het jammer dat die clashes niet over meerdere dagen werden verspreid, want zaterdag snakten we af en toe naar een stevige naam om dan uiteindelijk eveneens te moeten kiezen tussen Justice of De La Soul. Dit zal ongetwijfeld om praktisch redenen zijn, maar het verklaart wel waarom er vrijdag beduidend meer volk aanwezig was dan de andere twee dagen. De keuze tussen Nicolas Jaar en Moderat was voor velen duidelijk een moeilijke opgave. Tussen de twee acts was er heel wat geschuifel van twijfelaars die van het één naar het ander hopten. Deze berin koos uiteindelijk voor Nicolas Jaar. Hij bouwde traag op, stak steeds meer kracht in zijn set en deed op het einde iedereen overstag gaan. Bij “No” gaat het publiek dan ook helemaal uit zijn dak. De juiste set om het publiek rond 2u in de juiste feestsfeer te houden.

© Fernando Schlaepfer (Sónar)

Meest gedreven MC: De La Soul

Zaterdagavond rond 1u30 mochten  hiphoplegendes De La Soul het podium onveilig maken. Al bijna dertig jaar draaien ze mee in het vak en binnenkort brengen ze een nieuwe plaat uit. Hun hiphop overleefde al verschillende generaties en dat was dan ook aan het publiek te zien, dat uit twintigers, dertigers en ouder bestond. Hun energiemeter stond constant hoog en dankzij hun ervaring wisten ze perfect hoe het publiek warm te krijgen. Al snel staken alle handen dan ook hoog de lucht in. In het begin werkte deze techniek uitstekend, mensen reageerden enthousiast op elke opgave dat de jongens hen gaven. Maar na een tijdje begon het wat te irriteren en ebde de vibe beetje bij beetje weg. Jammer want de soul en hiphop die de mannen brachten, was van het hoogste niveau.

Beste oude rotten: Fat Freddy’s Drop

Op Sónar trad Fat Freddy’s Drop maar liefst twee keer op. Vrijdag met een reggae/ jazzy set en zaterdagavond met een iets elektronischere set. Beide sets konden het publiek volledig overtuigd. De Nieuw-Zeelandse rakkers gaan al zo’n twintig jaar mee en weten nog steeds gigantische zalen te vullen. Zaterdagnacht speelden ze een indrukwekkende set met als absolute showstopper de trombonespeler Hopepa. Hij kwam op in een zilveren superman-/ magiërspakje en stal de show met zijn ononderbroken dansmoves. Hij kroop, sprong en liep over het podium als en bezetene. Maar ook de performance van mede-bandleden mag niet onderdoen: vocals van Dallas Tamaira klonken even scherp als anders.

Andere noemenswaardige sets:

Sohn: De set van de Britse/Berlijnse zanger/producer Christopher Taylor op zaterdag was één van de betere die dag. Zijn duistere klanken en warme stem creëerden een hypnotiserend geheel dat het publiek in de Hall tot vanachter in bedwang hield.

© Ariel Martini (Sónar)

Nadia Rose: Na drie dagen feesten in de verstikkende warmte was het grootste deel van het publiek al wat lomer op zaterdag. Laat het aan Nadia Rose over om iedereen weer wakker te maken. Ze danste, dabte en rapte het publiek plat. En dan was ze plots weg en werden de laatste vijftien minuten van de set opgevuld door haar dj. Een kleine teleurstelling, want het publiek wou duidelijk nog meer.

Nosaj Thing: Een trage sensuele set die helemaal werd afgemaakt dankzij de visuals, een soort van 3D projectie van hen aan de dj-tafel. Trage elektro met wat R&B en hiphopinvloeden dat het publiek niet ging vervelen.

Father ft. Danger Incorporated: Op het allerlaatste moment zegde Earl Sweatshirt jammergenoeg af en daarom kwam Sónar met deze vervanging. Duidelijk nog niet al te gekend bij het grote publiek want de Sónar Dôme was grotendeels leeg. Het duurde dan ook even voordat de sfeer erin zat maar tegen het einde stond iedereen mooi mee “On Psych” te roepen. Hulde voor het doorzettingsvermogen van de jongens. De hele show lang bleven ze het beste van zich geven totdat het publiek niet anders kon dan toegeven.

© Nerea Coll (Sónar)

Algemene bevindingen

Sónar is de laatste jaren niet zonder reden enorm gegroeid onder het internationale publiek. Drie dagen lang feest, bijna 24u lang (als je het zou aankunnen) met top dj’s en muzikanten. Of je kan overdag de toerist uithangen, ontkateren op het strand en in de namiddag naar het terrein trekken. Maar, kleine waarschuwing, je brengt best een goed gevulde portemonnee mee. Drankjes zijn erg duur en het eten wordt geleverd door foodtrucks (lees: hoge prijzen, kleine porties). Toch is het festival zeker de moeite. Er heerst een heel internationaal sfeertje, je komt er de gekste outfits tegen en het is gewoon onmogelijk je niet te amuseren met de line-up die ze elk jaar weer presenteren.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Dour vult verder aan met o.a. Baxter Dury, Arca en Donny Benét!

Dour gaat ook dit jaar weer voor een gevarieerd programma. De afgelopen maanden heeft het grootste Waalse festival hard gewerkt aan een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

The Prodigy, Nas en De La Soul voor Lokerse Feesten!

Ook vandaag een doosje met nieuwe namen voor de festivalzomer van 2024! Dit keer is Lokerse Feesten opnieuw aan de beurt, en…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop haalt o.a. Jorja Smith, Soulwax, Skrillex en The Smile naar Kiewit!

Pukkelpop heeft ook deze week heel wat mooie namen in petto. Nadat de organisatie afgelopen week uitpakte met headliners als Fred again..,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.