© CPU – Nathan Dobbelaere (Archieffoto)
Asaf Avidan staat bekend om zijn unieke, doordringende stem, poëtische diepgang en indrukwekkende podiumprésence. De Israëlische singer-songwriter trok de voorbije jaren in z’n eentje de wereld rond met zijn Ichnology Solo Tour. Met deze intieme solovoorstelling kwam hij in meer dan twintig landen, waar hij ruim zeventig concerten speelde. Stilzitten staat echter niet in Avidans woordenboek. Exact tien dagen geleden verscheen immers Unfurl, een kersvers album. Deze plaat verweeft jazz, folk en rap tot meeslepende, filmische muziek. Gewapend met een prikkelende lading nieuwe songs, frisse energie en een volledig vernieuwde band trekt Avidan opnieuw de concertzalen in. Hierbij wordt België niet vergeten. Gisteren hield de Unfurl Tour namelijk halt in het tot de nok uitverkochte Koninklijk Circus in Brussel. Daar moesten we bij zijn!
Dat we deze avond enig spektakel mochten verwachten, zagen we meteen bij het binnenkomen. Op het podium stonden een retro radio, een klassieke fauteuil, een houten kapstok, een kastje inclusief schemerlamp en kristallen fles en een piano die leek op een bureau uit de antiekzaak… compleet met boeketje erop. Witte doeken, gedrapeerd als gordijnen, en een zacht muziekje op de achtergrond maakten het sfeervol geheel compleet. Het leek verdacht veel op onze bomma’s huiskamer… mocht ze die ooit verhuren als repetitieruimte ten minste. Want de aanwezige drums, gitaren en andere instrumenten gaven duidelijk aan dat we wel degelijk een concert zouden bijwonen.
Enkele minuten voor aanvang waren er nog opvallend veel lege stoeltjes. Op tijd beginnen zat er alvast niet meer in. Mogelijk lag dat aan de overvloedige security en uitgebreide fouillering vooraf (een ‘Hoog Risico Show’ heet dat dan). Ondanks de Israëlische afkomst van de artiest draaide de avond volledig om muziek, en bleef politiek achterwege. Na een festivalzomer vol politieke statements (Free! Free! Palestine!) en controverse rond artiesten uit zowel Israël als Palestina, was dit opvallend maar ook verfrissend. Om twintig na acht klonk eindelijk de verlossende bel, en ruim een half uur later dan voorzien was het zo ver. De band, met Asaf Avidan in zijn kielzog, besteeg het podium onder luid applaus. Avidan nam centraal plaats onder een lichtspot en trapte af met het opzwepende “The Call Of The Flow”. Ondersteund door zijn gloednieuwe band werd zijn stem meteen gesmeerd. Het publiek was onmiddellijk enthousiast en de sfeer zat direct goed.
Onder een bezwerende piano-intro werd “I Don’t Know When, I Don’t…” meteen hierna ingezet. Avidan danste over het podium en maakte handig gebruik van bompa’s zetel om af en toe even uit te rusten. Niet enkel het decor maar ook de kledij van de artiesten waren perfect afgestemd op de setting. De heren zaten strak in het pak met stropdas en bretels, terwijl de dames uitgerust waren in een retro bolletjes of ruitjeskleedje. Stevig drumwerk zette het publiek op scherp, waarna Avidan over ging op een indrukwekkend rapstukje. Dit onder veel gejuich van het publiek. Dat de singer-songwriter niet enkel impressionant kan rappen maar zowat alle toonhoogten aankan, bewees hij onder andere in “Lost Horse”. Het publiek was duidelijk onder de indruk: het bleef muisstil.
Asaf Avidan had dit ook opgemerkt en vroeg enkele keren of we wel nog in leven waren en benadrukte dat het geen schande was om tussen de nummers door te praten. Dat had het publiek begrepen en tijdens het muzikaal intense “My Tunnels Are Long And Dark These Days” galmde regelmatig een enthousiaste “whoehoew” door de zaal. Ook bij het bombastisch en op tempo gebrachte “A Part Of This” kwam het publiek losser. Enkele mensen verlieten zelfs hun stoel om een dansje te wagen (maar daar stak de security snel een stokje voor). “A Man Without A Name” hield het tempo hoog en Avidan rolde en kroop al zingend over het hele podium. Theateraal en entertained zijn wellicht de beste woorden voor deze uitvoering. Toen tijdens een stilte iemand luid en overtuigend ‘We Love You’ riep, antwoordde de zanger grappend met ‘I love you too honey, but I said don’t do that when I’m at work’.
Dat Avidan van alle markten thuis is, bewees hij gedurende de hele show door: dan eens op de gitaar, dan eens op de piano, maar tijdens “Bang Bang” volgde een absoluut hoogtepunt. De artiest ging op bewonderenswaardige wijze aan de slag met percussie, een cigar-box gitaar en bespeelde die uiteindelijk met zijn percussiestok. Ook tijdens “The Great Abyss” toonde de zanger zijn gitaarvaardigheden uitgebreid. Door van het sfeervolle “The Great Abyss” ergens in de helft plots over te gaan naar het meer dramatische “Sixteen Hooves” was Avidan de draad even kwijt ‘Shit I forgot the lyrics, I need a drink’. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna volgde nog het diepgaande “Love It or Leave It” waarbij alle stemkleuren nog eens aan bod kwamen met een staande ovatie tot gevolg.
Een bisronde kon natuurlijk niet ontbreken en ja hoor, daar was ie dan: “Reckoning Song”. Het publiek ging nog eens wild en dankzij de staande ovatie, die uiteindelijk blijvend leek, konden de enthousiastelingen nu toch eens de benen losgooien. Er werd gezongen, geklapt, maar uiteindelijk schakelde Avidan over naar een meer ingetogen versie van het nummer. Er volgde nog een rustig maar indrukwekkend nummer dat het album unfurl niet haalde, maar de sfeer perfect vat. Alsof dit nog niet genoeg was, kregen we een tweede bisronde cadeau. Met het tedere “I See Her, Don’t Be Afraid” werden we na ruim twee uur tevreden en voldaan de nacht ingestuurd.
Deze avond kregen we precies waar we op gehoopt hadden: een mix van gloednieuwe filmische nummers en ondertussen toch wel iconische klassiekers. Asaf Avidan liet ons genieten van de volle kracht en bijzonderheid van zijn stem, en zijn unieke podiumprésence werd extra in de verf gezet door de aanwezigheid van de full band en het decor. Het werd een meeslepend concert dat we niet snel zullen vergeten.
Setlist:
The Call Of The Flow
I Don’t Know When, I Don’t…
Lost Horse
Rock of Lazarus
My Tunnels Are Long And Dark These Days
Ode To My Thalamus
Different Pulses
Anagnorisis
A Part Of This
Over My Head
A Man Without A Name
Bang Bang
Not In Vain
The Great Abyss
Sixteen Hooves
Haunted
Love It or Leave It
Reckoning Song
(Nieuw nummer)
I See Her, Don’t Be Afraid
