Cabaret Vert 2025 (Festivaldag 3): De herrijzenis van Homme

Op de derde dag stond alles in het teken van Queens of the Stone Age en dat was eraan te zien. Overal zagen we shirtjes van de band die vorig jaar om medische redenen moest cancelen. Vandaag waren ze terug voor revanche. Wie dacht dat er behalve de Queens niks anders te beleven viel, had het goed mis. Zo kon er gedanst worden op de beats van Alan Walker of Trym, stevig gebeukt worden op de riffs van LANDMVRKS of Leprous en meegezongen worden met rapheld MC Solaar. Met andere woorden, vandaag was er weer voor iedereen wat wils.

The Linda Lindas @ Zanzibar

Onder de tonen “Rock N’ Roll Highschool” kwamen de hyperkinetische dames van The Linda Linda’s de Zanzibar op. Zo werd meteen duidelijk dat de groep uit Los Angeles van plan was een klein uurtje rechttoe rechtaan punk te spelen à la The Ramones. Met het mes tussen de tanden vuurden ze de ene smerige riff na de andere op ons af en daartussen vonden ze nog de tijd om even alle racisten, fascisten en sexisten te verwijten voor het vuil van de straat. Als dat geen punk is dan weten we het niet meer. Met deze attitude van jewelste scheurde de show door, die een klein uurtje duurde, voor een eigenlijk al best volgelopen plein. Het concert ging aan zo’n tempo vooruit dat voor we het doorhadden tyfoon The Linda Linda’s al gepasseerd was. Punk isn’t dead baby!

MC Solaar @ Zanzibar

Aangezien The Linda Linda’s zo overtuigend waren, bleven we hangen aan de Zanzibar om de Franse raplegende MC Solaar aan het werk te zien. De rapper die al sinds de jaren negentig aan de grondslag stond van de Franse rap bracht een set die vol zat van zijn beste platen zonder dat het afgezaagd aanvoelde. Zijn oprechte flow over de zomerse beats zorgden voor een heerlijke sfeer waarbij het moeilijk was de benen stil te houden. Als het nummer “Nouveau western” – die in België nog een hit geweest is – passeerde, werd het voor ons enkel maar leuker. Onder commando van zijn zangeres en band (MC Solaar was vergezeld van een ruime liveband met ondere andere een drummer, pianist en bassiste) zette hij hitje na hitje in en zo kwam er meer en meer vuur in zijn set. Samen met zijn zangeres bracht hij elk nummer vol overgave en bouwde hij op naar een crescendo die het publiek helemaal leek te smaken. We kunnen met eerlijkheid stellen dat MC Solaar een ontdekking voor ons was die we niet verwachtten, maar die we wel konden smaken.

Queens of the Stone Age @ Zanzibar

Duizend bommen en granaten, Queens of the Stone Age, wat voor een set was ons dat. Beginnen met “No One Knows”, dat is vragen om vernieling. Een uur en twintig minuten gaven ze het beste van zichzelf met hits zoals “Little sister” en “The Lost Art of Keeping a Secret”. We moeten er niet veel woorden aan vuilmaken, het ging er hard aan toe. Vanaf minuut één werden we bij de keel gegrepen on niet meer losgelaten te worden. De Amerikanen waren gekomen om hard te gaan rocken. Met een frontman als Josh Homme spreekt dat natuurlijk voor zich. Als een herrezen messias sprak hij het volk toe met één simpele boodschap, geef je over aan het moment en leef je leven nu. Dans erop los, want elke dag kan je laatste zijn. Dat is een boodschap die Homme als geen andere begrijpt, want vorig jaar nog overwon hij kanker en moest hij verstek geven voor heel wat festivals voor een dringende operatie.

Daar waar “No One Knows” complete vernietiging bracht, stonden de rustigere nummers, die vooral in het middenrif van de show terug te vinden waren, daar recht tegenover. Zo zorgde het groovy “I Sat by the Ocean” voor een meezingmoment en was er ook wat plaats voor nummers van In Times New Roman… Zo hoorden we onder andere “Carnavoyeur” en “Emotion Sickness”. Maar het moment waar diehard-fans voor gekomen waren volgde op het einde. Het trio “Make It With Chu”, “Go With the Flow” en “A Song for the Dead” was namelijk gespaard voor helemaal op het einde. Iedereen kon nog een laatste keer losgaan op de uiterst meezingbare schijven vooraleer dé riff aanving. De opener van “A Song for the Dead” was live namelijk zo brutaal dat er bij iedereen voor een kort moment kortsluiting ontstond. Diezelfde intro werd daarnaast nog eens extra lang gerokken, waardoor drummer Jon Theodere nog wat extra olie op het vuur kon gieten door middel van een dosis drumfills. Er was net genoeg tijd om een gigantische moshpit open te trekken en daarna extase. Als een bende wildemannen ging de menigte nog een laatste maal tekeer. Wat een tour de force van de heren uit Californië, bravo!

LANDMVRKS @ Razorback

Metalcore van de bovenste plank, daarvoor moesten we om elf uur aan de Razorback zijn. Daar scheurden riffs en brutale breaks een uur rond onze oren. LANDMVRKS is echter uitgegroeid dan meer dan slechts een metalcoreband, dat bewees ze met het schitterende album die ze in april uitbracht. Dat leek het publiek al snel te snappen, want zonder verpinken werd de uitgelaten sfeer van bij de Queens doorgezet, al was het publiek hier nog een beetje wilder. Beuken, rammen, springen, niks was er te veel aan. De razende show die de band vol zelfvertrouwen neerzette, liet ons samen met het publiek een tikkeltje verweesd achter. Wat een stormram was ons dat.

Alan Walker @ Zanzibar

Iedereen kent Alan Walker wel van zijn monsterhits zoals “Faded”, “Issues” of “On My Way”, waarvan die eerste natuurlijk de bekendste is met meer dan twee miljard streams. De term monsterhit is hier dus wel op zijn plaats. Dat hij goed kan producen, wisten we dus bij voorbaat al, maar kon hij ook een goeie dj-set neerzetten? We zijn geneigd van ja te zeggen, want de nummers die hij koos, de mixes die hij deed en de lichtshow die hij meehad zorgden er al snel voor dat het publiek enthousiast aan het dansen ging. Hij speelde veel van zijn hits, soms in een herwerkte vorm, waardoor er door de fans makkelijk meegezongen kon worden. Wanneer hij “Alors On Danse” draaide, sloeg dit in als een bom, maar het echte hoogtepunt was echter weggelegd voor megahit “Faded”. Na een moment stilte werd het nummer ingezet met sobere lichten waardoor het des te intiemer overkwam. Het publiek zong uit volle borst mee en ging vervolgens opnieuw aan het feesten. Walker vulde op die manier makkelijk zijn uur die hij kreeg van de organisatie en liet zo de weide voldaan achter. Wie nog wat wou dansen was bij deze al helemaal opgewarmd voor de afsluitende set van technodj Trym, die wij aan ons voorbij lieten gaan om wat welverdiende rust op te gaan zoeken.

Ons verslag van dag 1 kan je hier lezen.
Ons verslag van dag 2 kan je hier lezen.