© CPU – Nathan Dobbelaere
Het paasweekend is opnieuw aangebroken en we weten intussen allemaal wat dat betekent: Paaspop luidt het festivalseizoen officieel in! Jezus is dit weekend niet de enige die herrijst – duizenden festivalgangers kruipen uit hun winterslaap en maken zich klaar voor drie dagen festival. Het verschil? Zij laten niet tot zondag op zich wachten! Vanaf het moment dat de poorten van Paaspop City opengaan, stroomt het terrein vol. De zon verwelkomt de snel toestromende feestvierders die zich – in het wederom indrukwekkende decor – een weg banen naar hun eerste pint en podium. Al krijgen we niet de sterkste line-up voorgeschoteld, het belooft een geslaagd weekend te worden!
Marathon @ The Shelter
© CPU – Nathan Dobbelaere
Na de succesvolle release van hun debuutalbum amper een week geleden, mogen de Amsterdamse post-punkers vandaag het startschot geven aan het festival. Marathon trapt het festival af in The Shelter met stevige riffs, een voelbare bas en een frontman die in zijn Europapa-shirt een knipoog geeft naar de headliner van morgen – het startschot is gegeven! Hoewel de jonge bandleden je in eerste instantie misschien doen denken aan je lokale rockbandje, klinken ze net dat tikkeltje strakker, uitgewerkter en verfijnder; vooral in hun nieuwe nummers komt die gelaagdheid mooi tot uiting. Hun doorbraak hebben ze mede te danken aan hun overwinning aan Popprijs enkele jaren terug. Live brengen ze hun unieke sound met veel energie tot leven. Naast een frontman die moeiteloos headbangt, zingt én riff na riff afvuurt, zorgen de overige drie gitaristen met hun backingvocals voor extra diepgang in de set. Hoewel moshen er zo vroeg op de dag nog niet in zit, weet de band energie over te brengen – stil blijven staan is simpelweg geen optie. De instrumentele passages en ruige breakdowns worden met luid gejuich ontvangen.
Marathon staat op 28 april in de Trix in Antwerpen.
Roxy Dekker @ Phoenix
© CPU – Nathan Dobbelaere
Roxy Dekker: het is een naam die iedereen inmiddels bekend in de oren klinkt. Dat heeft voornamelijk ze te danken aan haar TikTok-hits “Satisfyer” en “Sugardaddy”, waarin ze catchy nummers combineert met ludieke, seksueel getinte teksten. Hierin heeft ze kenbaar de perfecte combo gevonden om de huidige generatie jongeren mee te krijgen! Ook in België worden haar nummers ondertussen regelmatig op de radio gedraaid. De tent stond al vol nog een halfuur voor Roxy moest opkomen – of toch de in- en uitgangen, want het concept ‘doorlopen’ kennen ze op Paaspop blijkbaar niet allemaal. Een tent stampvol jongeren, uitgelaten en enthousiast, met hun gsm in de aanslag om de favoriete TikTok-hits vast te leggen, of toch live mee te maken. Ze opent met een korte recap van het afgelopen jaar om daarna meteen in “Proost” te duiken. Duidelijk niet haar grootste hit, want de gsm’s verdwijnen even snel als ze verschenen en slechts een handvol fans zingt mee. Veel enthousiasme komt er ook niet meteen van Roxy zelf. Gelukkig volgt er een nieuwer nummer dat hoorbaar al wat gekender is, en bij “Satisfyer” barst de boel dan toch los – dít is waarvoor ze gekomen zijn, het uitgelaten publiek doet de planchetten beven. Al stelt het live wat teleur: een backingtrack, wat matige vocals en het publiek dat de helft moet overnemen. ‘Houdini, ik verdwijn’ zingt ze, en velen rondom ons voeren die verdwijntruc meteen uit – begrijpelijk, in deze overvolle, oververhitte tent. Wanneer ‘Doei bitch’ op het scherm verschijnt en ze “Ga dan!” zingt, lijkt het alsof ze haar vertrekkende publiek zelf uitzwaait. Roxy loopt wat rond, zingt af en toe een zinnetje mee met haar bandje, en laat vooral het publiek de energie brengen. Pas bij afsluiter “Sugardaddy” springt de vonk terug over op het publiek – of toch wat er nog van over blijft.
Astronaut @ Heineken Studio
© CPU – Nathan Dobbelaere
Astronaut vult met z’n zessen moeiteloos het kleine podium – letterlijk en figuurlijk – en brengt een pure live sound die tegelijk pit heeft en toch rustgevend binnenkomt. Een band die in de Heineken Studio helemaal op zijn plaats staat, in het gezellige bruine café komt hun muziek helemaal tot z’n recht: warm publiek, echte instrumenten en een sfeer die uitnodigt om even op adem te komen. De eerste rijen gaan erbij neerzitten, trekken hun schoenen uit en sluiten hun ogen met een glimlach op het gezicht – zichtbaar aan het genieten en helemaal in de ban van de sound! Het is de perfecte tussenstop op een drukke festivaldag, een moment om te landen en oprecht te genieten. Precies die mooie afwisseling die Paaspop zo sterk maakt.
Tramhaus @ The Shelter
© CPU – Nathan Dobbelaere
Tijd voor meer van dit soort de afwisseling, die het festival typeert. De Rotterdamse band Tramhaus brengt ons terug in de richting van de postpunk, dit keer met een nog scherper randje dan de postpunk waarmee we de dag begonnen. Zowel op vlak van gitaargeweld als op vlak van songteksten, waarin ze als echte postpunk band niet bang zijn hun kritiek op de maatschappij te uiten. Wie Tramhaus al eens live zag, heeft reeds in levende lijve ondervonden hoe ze erin slagen hun energie over te brengen naar het publiek. We worden begroet met ‘Get yourself comfortable’, en dat doet de volle zaal dan ook. Stilstaan blijkt vanaf de eerste riff geen optie meer. De zanger grijpt meteen de aandacht met zijn ruige stem, vol vuur en pit, perfect in lijn met zijn zelfverzekerde, charismatische uitstraling. Hij straalt een zelfzekerheid uit die hem siert, alsof hij precies weet wat hij aan het doen is – en dat geloof je meteen. Het past bij de muziek, geeft karakter, zowel in stem als uitstraling en gedrag. Tramhaus doet qua vibes en dynamiek soms denken aan Turnstile: rauw, energiek en tegelijk verrassend gelaagd. Enkele nummers ver in de set spat de energie letterlijk over naar de eerste rijen, waar de eerste moshpit zich vormt. Jazeker, we zijn vertrokken! De combinatie van rauwe vocals, stuwende gitaren en uptempo beats blijft olie op het vuur gooien van de steeds groter wordende pit. De tent staat inmiddels best vol, tot op de tweede verdieping toe.
Baby Said @ Heineken Studio
© CPU – Nathan Dobbelaere
Next up zijn de zussen Italiaanse tienerzussen Veronica en Jessica Pal die samen met hun gitarist en drumster de vierkoppige band Baby Said vormen, een opkomende band afkomstig uit de UK. Eerder dit jaar speelden ze als voorprogramma van Davina Michelle reeds hun eerste Belgische optreden. Zowel de bandnaam als hun geluid worden hoorbaar geïnspireerd door hun liefde voor Måneskin. Een kwartier later dan gepland – na de nodige technische storing en zonder in-ears dan maar – trappen ze dan toch af. Geen probleem voor de meiden, die feilloos op elkaar ingespeeld zijn en samen alsnog enorm strak klinken. Ze worden aangekondigd als ‘deze gaan groot worden’, en die beschrijving geloven we maar al te graag. Ze beloven ons een energieke set te geven en maken hun belofte vanaf de eerste minuut waar met een energie meteen voelbaar is – letterlijk, want de vloer van de Heineken Studio davert enthousiast mee. Of die het weekend overleeft, is nog maar de vraag, maar één ding is zeker: Baby Said bezit veel potentieel. We zijn het ermee eens, deze gaan groot worden!
Alestorm @ Phoenix
© CPU – Nathan Dobbelaere
It’s pirate party time! Wie Alestorm zegt, zegt folk, metal en piraten. Een gouden combinatie waarmee de Schotten blijven scoren. Al ben je geen metalfan, de feestelijke chaos die ze teweeg brengen, werkt aanstekelijk. De mannen van Alestorm vliegen er meteen in met “Kneehauled”. ‘a bottle of rum and a yohoho’ klinkt het, en vrijwel meteen opent de vloer en ontstaat de eerste moshpit. De gigantische opblaasbare badeend, inmiddels een volwaardig bandlid, stond ons al op te wachten op het podium, klaar voor de komende chaos. In de tent heerst een gezellige drukte, meer opkomst dan we zouden verwachten voor een metalband zoals Alestorm op Paaspop. Het publiek bestaat duidelijk uit een groot aantal fans die zich gretig laten meeslepen in de onweerstaanbare sfeer. In die zin staat Alestorm dan wel weer de perfect op zijn plaats op Paaspop, met het nodige bier in de hand. Alestorm is van hetzelfde idee, dat maken ze duidelijk wanneer ze “Drink” inzetten. Er heerst een uitgelaten sfeer: er wordt aan alle kanten meegezongen, gemosht en vooral stevig meegedronken.
Hoe verder we in de set komen, hoe meer volk zijn weg naar de tent vindt en hoe meer energie er stroomt tussen band en publiek. De iconische badeend krijgt gezelschap van een aantal kleinere varianten die over het publiek worden doorgegeven, inclusief een mini op de schouder van de zanger. Wanneer iemand in een opblaasbaar eendbadje over het publiek surft, weet je: dit soort fenomeen zie je alleen bij Alestorm – of op Paaspop, of allebei tegelijk. Traditiegetrouw verandert de moshpit op een gegeven moment in een roeipit: ruige kerels die net nog stonden te beuken, zetten zich plots Marie-Louise-gewijs neer en roeien netjes mee. De pit blijft groot, de energie hoog, en mochten we nog twijfelen: het ís ‘pirate party time!’.
Loreen @ Apollo
© CPU – Nathan Dobbelaere
Na haar overwinning op Eurosong krijgt ze dan wel de grootste stage, met de grootste tent van het festival, maar slaagt er amper in die halfvol te krijgen. Overlappingen in de line-up zorgden ervoor dat we pas halverwege haar set bij Loreen belanden en achteraf gezien misten we daar niets speciaals. Net op tijd voor de hitjes denken we, wanneer ze “Euphoria” inzet. Ze probeert mysterieuze sfeer op te bouwen; alleen op het podium, iets stiller en ingetogener, maar het komt totaal niet over. Het immense podium oogt leeg, en de stilte wordt verstoord door de muziek van de naburige tent, waardoor de sfeer die ze probeert neer te zetten volledig verloren gaat. Het publiek probeert ondanks dat de timing van het nummer fout zit mee te zingen, maar tevergeefs. Buiten een doordreunende bas valt er weinig te onderscheiden in de muziek. De telefoons die klaarstonden om het hitje vast te leggen verdwijnen al snel zodra de verlengde intro maar blijft aanslepen. Ze eindigt met “Tattoo”, maar tegen dan is de tent zo goed als leeg en lijkt niemand nog echt geïnteresseerd te kijken.
Danko Jones @ The Shelter
© CPU – Nathan Dobbelaere
Danko Jones is een bekende naam in de rockscene, met zijn rauwe, energieke, old school rock-‘n-roll. Het trio weet The Shelter goed vol te krijgen en trekt een opvallend breed publiek aan – van jonge fans tot minder jonge gezichten die duidelijk met de band zijn opgegroeid. Buiten de eerste rijen blijft het publiek qua beweging eerder bedeesd, maar de aandacht is er wel. Vernieuwend is het allemaal niet, al hoeft dat ook niet per se van een vaste waarde binnen het rockgenre; dit is wat we van hen kennen, en dat brengen ze ook – same old, zoals we gewoon zijn. Toch valt het vakmanschap van de mannen niet te ontkennen. De set zit goed in elkaar waarbij de nummers elkaar vlot en naadloos opvolgen. Alsof ze geen tijd willen verspillen aan iets anders dan hun muziek. Een set waarbij je voelt dat deze samengesteld werd op basis van jarenlange ervaring, de mannen weten ondertussen goed genoeg wat werkt en wat niet live. De overtuiging waarmee ze hun set brengen zorgt ervoor dat het werkt! De gitaar snijdt door de zaal, de drums houden het geheel stevig bij elkaar en Danko zelf brengt zijn teksten met dezelfde overgave als bij hun release twintig jaar geleden. Is het ‘must-see’ en baanbrekend? Nee, maar het is en blijft stevige rock-‘n-roll band die doet wat het moet doen.
Brutalismus 3000 @ Phoenix
© CPU – Nathan Dobbelaere
Brutalismus 3000 doet zijn naam alle eer aan – bruut is zelfs nog zacht uitgedrukt. Met een mix van loeiharde techno, punkinvloeden en scherpe remixen knallen de beats en bassen recht de zaal in. De lichtshow is strak afgestemd, lasers snijden door de rook, af en toe wat vlammen voor wat extra pit, het podium gevuld met vlaggen en ledschermen – de ervaring klopt helemaal. Verrassend genoeg is de zaal slechts halfvol, maar de aanwezigen zijn duidelijk gekomen om los te gaan. Met hun “Satan Was a Babyboomer” laat het duo nog maar eens zien wat ze in petto hebben. Pure, ruwe, intense techno, Brutalismus 3000 houd zich allesbehalve in en is de perfecte afsluiter van onze eerste dag Paaspop 2025!
