© Gabby Laurent
Rosie Lowe bracht in 2013 haar eerste collectie nummers uit en sindsdien volgden er nog een hand vol ep’s en lp’s. De Britse komt al jaar en dag naar buiten met een gezellige mix van r&b en soul waarbij ze niet schuchter is van elektronica. Naast het maken van muziek is ze ook bezig met gendergelijkheid en verschillende vormen van diversiteit binnen de muziekindustrie. Rosie Lowe werkte al samen met artiesten als Shura, Little Simz en maakte een album met Duval Timothy dat vergezeld werd met een kinderboek. Daaruit las ze niet voor in een goed gevulde Witloofbar, maar ze vertelde wel veel verhalen en deed aan introspectie via haar muziek.
Het openingsnummer “Mood to Make Love” opende met mysterieuze tonen waarbij we ons wat in een onderwaterwereld waanden. De breekbare stem van Rosie Lowe begeleide ons in een zwemtocht naar het wateroppervlak en net als de rest van de zaal genoot ook de zangeres duidelijk van de zoete muziek. Lowe deed namelijk een stapje achteruit en sloot haar ogen om de muziek helemaal op te nemen. We konden haar geen ongelijk geven. Het duurde echter niet lang voor de muziek een groovy ondertoon kreeg met “Gratitudes” en die verder werd uitgepakt tijdens “In My Head”. Het heupwiegen op de coole song ging gepaard met een herkenbare tekst en op het einde werd er eventjes heel kort geëxperimenteerd met wat gitaar en elektronica. De singer-songwriter stond tussen twee muzikanten, waarmee ze haar meest recente plaat heeft gemaakt en die samen een hoop instrumenten tevoorschijn haalden. Op een moment als dit mochten de muzikanten misschien net een tikkeltje harder doorduwen, maar langs de andere kant is dit niet echt het soort muziek waarbij dat heel gebruikelijk is.
Tijdens het luchtige “Out Of You” haalde Rosie Lowe zelf een mini-megafoon boven die haar stem vervormde, iets dat wel vaker met filters gebeurde. Het zorgde voor een leuk effect dat best grappig klonk, maar niet veel later werd de toon wat serieuzer. “Sundown” werd in een intieme en ingetogen versie gebracht nadat Lowe vertelde dat ze het lied schreef nadat een dierbare uit het leven was gestapt. Het pianogedreven lied nam ons mee naar een begrafenissfeer en wist ons oprecht te raken. Naar het einde bracht Lowe ook een rustig lied waarin ze zich afvroeg wat we nalaten aan de volgende generaties, zoals die waarvan haar kindje deel uitmaakt. Het liedje had een goeee en interessante opzet, maar was het enige dat niet echt van de grond ging. Het was de uitzondering van de avond in een uurtje gevuld met boeiende songs waarbij soms de inhoud en soms de muziek het sterkste was, maar vaak gingen de twee hand in hand.
“Would You Stay?” was aanvankelijk groovy op een minimalistische manier tot de beat inviel en tijdens “Birdsong” zweefden we rond in een lucht vol pastelkleuren. De muziek was veelal zacht en deed meer dan eens denken aan lo-fi, maar “Bezerk” en later ook “Something” klonken iets harder. Waar laatstgenoemde een meer doorsnee electropop song was, liet “Bezerk” een hardere en stoerdere kant zien van Rosie Lowe. Op die manier toonde ze aan dat ze zich ook buiten haar comfortzone durfde begeven en ondanks dat dat misschien net iets meer mocht gebeuren, was het voor een set van slechts een uurtje zeker goed genoeg. Rosie Lowe bracht op een zeer aangename, mooie en knusse manier over wie ze is als songwriter en persoon. De Britse heeft duidelijk haar eigen sound ontwikkelend waarbij we de ene keer tot rust kwamen en de andere keer wat groovy elementen te horen krijgen, en het geheel soms nog net iets harder werd. Echt uitbundig was het verre van, maar Rosie Lowe deed ons zwemmen en zweven in pastel op een zeer mooie manier.
Setlist:
Lover, Other
Mood to Make Love
Gratitudes
In My Head
In The Morning
Out Of You
There Goes The Light
Sundown
Walk In The Park
Woud You Stay?
Birdsong
Bezerk
Lay Me
Afterlife
Something
Paris, Texas
