© CPU – Fleur De Backer (archieffoto)
Afgelopen vrijdag bracht SYML z’n derde langspeelplaat op de markt, Nobody Lives Here genaamd. Slechts enkele dagen later is de Amerikaanse Brian Fennell al in ons land om z’n nieuwe telg aan ons voor te stellen. Het Wintercircus is een prachtige locatie, en zelf moet hij dat ook gedacht hebben, want de show werd integraal wereldwijd gestreamd en was voor iedereen die dat wou te volgen via Youtube. De show was al enige tijd hopeloos uitverkocht, dus wie geen ticket kon bemachtigen, was er op die manier toch een beetje bij. Tijdens het begin van de show deed hij alvast de groetjes aan z’n familie, die via de livestream eens konden bekijken wat vaderlief / echtgenoot nu eigenlijk doet als hij op reis is voor het werk.
Om de avond plechtig te openen, werd Néomí uitgenodigd. De Nederlands-Surinaamse zangeres vertelt verhalen, en maakt een mooie mix van dromerige indie en traditionelere folk. Voor de gelegenheid trad Néomí alleen op, enkel gewapend met een akoestische gitaar en een dosis humor. De verhalen die ze via haar muziek vertelde gingen, op een nummer na, allemaal over haar liefdesleven die nogal een hobbelig parcours kent. De humoristische bindteksten en de overtuigende songs brachten het reeds talrijke publiek perfect in de mood. Bewijs hiervan is een talrijk meezingende menigte op het einde van haar set.
Weinigen weten een podium zo gezellig in te kleden dat wij er met volle goesting plaats zouden nemen in een comfortabel coctailzeteltje terwijl we genieten van een heerlijke kop koffie en een plaatje op de platenspeler. SYML bracht ons echter in het Wintercircus in die sfeer. Met enkele vintage lampen en een grote dosis bloemen gaf het viertal de talrijke aanwezigen het gevoel van een kleinschalig, en vooral gezellig optreden. Fennell werd bijgestaan door een gitarist, en twee manusjes van alles. Een man kon zowel de saxofoon als de piano voor z’n rekening nemen, terwijl een andere zowel met de piano, basgitaar als viool vlot overweg kon.
SYML stak van wal met het fantastische “Careful”, wat toch een van de parels van z’n nieuw album is. Dit werd meteen gevolgd door “Please Slow Down”. Muzikaal kunnen we niet anders dan zeggen dat alles zeer strak zat en het zeer goed klonk. Misschien iets te strak en vastgelegd. Bij nummers zoals “Clean Eyes” die op plaat iets meer tempo en cachet geven, werd dit door de bezetting en ontbreken van een effectieve drum klein gespeeld. Op zich een zeer mooie versie, maar daardoor begonnen wij wat afwisseling te missen in het geheel. Het golfde zoals een rustige zee waar je zonder problemen met een vlot op kan varen.
De spontaniteit van het optreden moesten wij zoeken in de drie momenten waarom Fennell in conversatie ging met het publiek. Tijdens de nummers was er een grote focus, en speelden de heren met een koptelefoon, wat toch voor een zekere afstand met het publiek zorgde. Tot driemaal toe zetten Fennell echter de koptelefoon af, en vroeg hij het publiek of zij vragen hadden. Dit leidde tot amusante conversaties en leuke weetjes. Zo weten wij dat de tatoeage van een blauwe reiger op z’n arm refereert naar z’n overleden vader, en wat de lievelingsnummers van de bandleden zijn. In plaats van gebruikelijke bindteksten, wat het nagaan of het publiek vragen had verfrissend. Het droeg eveneens bij aan het huiskamerconcertgevoel.
De vlam werd opnieuw in de pijp gestopt wanneer halverwege de set werd aangekondigd dat hij een van z’n favoriete songs van het nieuwe album zou spelen. Titeltrack “Nobody Lives Here” werd ingezet met een mooie samenzang, die de opwinding in de set gaf die we nodig hadden. We merkten eveneens op dat Fennell, en bijgevolg het geheel, overtuigender klonk wanneer hij achter de piano zat. Billy Eilish’s “When The Party Is Over” werd op magistrale wijze gecoverd, en deed het haar op onze armen rechtstaan. “The White Light Of The Morning” werd eveneens overtuigend gebracht, en is het nummer die ons deze avond met meest wist te beroeren.
Na een nieuwe, kleine inzakking werd het groot geschut bovengehaald. Hun grootste hit “Where’s My Love” werd oorsponkelijk geschreven op de piano, en werd ook op die manier gebracht. Onmiddellijk daarna vertelde Fennell dat hij op tour was in Parijs, en heimwee had. Met dit gevoel schreef hij in de Franse Hoofdstad het prachtige instrumentale “I Wanted To Leave”. Fans van Lana Del Rey kennen dit als “Paris, Texas”, maar dan zonder de zang. Een leuke anekdote was dat Del Rey niet op de hoogte was van de achtergrond van dit nummer, maar de tekst en titel verrassend goed aansluiten.
Er werd afgesloten met twee songs van het nieuwe album. “Heavy Hearts” en “Carry No Thing” sloten de avond af. SYML stelde hun piepjonge telg op een erg mooie wijze voor. Muzikaal gezien kan er niets worden aangemerkt op het optreden. Qua showgehalte hadden we graag iets meer beweging gezien. Nu was het een vrijwel statisch optreden, die wel volledig de gezelligheid droeg van een huiskamerconcert. Zeker de interactie met het publiek was zeer leuk, en bracht de nodige animo in de show. Toch mocht het voor ons nog net iets meer golven tussen de verschillende nummers door, en kon er af en toe iets meer cachet gegeven worden.
Op woensdag 15 oktober staat SYML in De Roma in Antwerpen.
Setlist:
Careful
Please Slow Down
Lost Myself
Clean Eyes
You and I
Meant to Stay Hid
Wake
Nobody Lives Here
Body
When the Party’s Over (Billie Eilish cover)
The White Light of the Morning
Stay Close
Fear of the Water
I Wanted to Leave
Where’s My Love
Heavy Hearts
Carry No Thing
