© Alberto Santinon
Garagerock, het blijft toch een boeiend muziekgenre. We zouden het ook tuinhuisrock, zolderrock, kelderrock of woonkamerrock waarvan vader en moeder stapelgek worden kunnen noemen, maar garagerock klinkt gewoon beter, klaar. We weten niet waar Wax Head de instrumenten uitstalt om te creëren en te repeteren, maar dat het altijd stevig rockt, is een evidentie bij het viertal uit het grauwe Manchester. De vorige single “Rusty Cutter” staat al sinds de eerste week van september vorig jaar gebeiteld in onze prefrontale cortex.
De nieuwe song raast, briest, kwelt, brult, schreeuwt. Het blijft ons toch verbazen hoe Wax Head op hoop en al twee minuten een muzikale tornado veroorzaakt die horen en zien doen vergaan. Het nummer overstijgt het cliché van de betonnen geluidsmuur. Deze song voelt aan alsof er een of andere freak belachelijk hard in onze oren schreeuwt en dit twee minuten volhoudt. We zijn helemaal tureluurs gedraaid, maar doen er nog graag enkele rondjes bij. Op zich valt er over de nieuwe single van de band niet zo heel veel te zeggen; het is gewoon alweer een ontzettend goede garagerockschijf die uitnodigt tot het stichten van een moshpit op een stuk van een vers gemaaide weide. In een concertzaal mag dit ook. In de woonkamer daarentegen liever niet; we respecteren de oren van onze papa en mama. En de ader in onze prefrontale cortex is trouwens geknapt.
Op 24 april komt de band naar Kortrijk in de Pits. Op 4 mei is dat in de Blikfabriek in Antwerpen. Een fan heeft ooit het podium beklommen om zijn hoofd in het vel van de basdrum te rammen. We vinden dit voor herhaling vatbaar.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
