© CPU – Nathan Dobbelaere
Twee edities geleden werd België op het Eurovisiesongfestival vertegenwoordigd door Stef Caers, onder de artiestennaam Gustaph. Hij deed dat met “Because Of You” en haalde in Liverpool de zevende plaats. Nu brengt de 44-jarige zanger zijn debuutalbum Look At Us Now uit. Dat Caers hier hard voor heeft moeten strijden is een understatement, want hij staat eigenlijk al meer dan twintig jaar in het vak. Rond de eeuwwisseling had hij onder de naam Steffen al een hit te pakken, maar dit bleek door verschillende redenen niet het juiste pad. Wij spraken Gustaph over zijn album dat op 28 maart verschijnt.
Je album komt bijna uit, hoe voel je je daarbij?
Goed, maar voor mijn gevoel zou het album nu al mogen uitkomen. We werken er nu al een dik jaar aan en we hebben al zoveel stappen gezet. Nu zijn we eindelijk aan de laatste stap gekomen. Ik ben heel benieuwd wat de mensen ervan zullen vinden!
Hoe verliep het maakproces?
Ongeveer een jaar geleden zijn we beginnen te schrijven. We hadden dan al een paar nummers klaarstaan, zoals “Because of You” en “Already Know”. “Faith In What You Feel” was ook al geschreven. Eigenlijk is het begonnen met een klein manifest voor mezelf: het album moest heel joyful zijn, het moest energie geven en self-empowering zijn. Ik wou geen slachtofferrol innemen in de nummers, maar een plaat maken die kracht uitstraalt. Daarvoor gebruik ik veel dance-elementen. Het album is een terugkeer naar de nineties clubcultuur, iets dat altijd in mijn werk aanwezig is geweest.
Voor deze plaat heb ik samengewerkt met Richard X, van wie ik al lang fan ben om zijn werk met Róisín Murphy, Goldfrapp en Annie. Hij heeft het album met mij geproducet in Londen. Daar hebben we op een dag tijd “The Feeling”, “Pick Me Up” en “Faith In What You Feel” geschreven. Toen er in de studio zoveel elementen samenkwamen, wist ik dat dit de richting van de plaat ging worden.
De meeste nummers liggen in de dance- en discosfeer, wat zijn je invloeden hiervoor?
Ik denk dat clubcultuur altijd deel heeft uitgemaakt van mijn muzikale universum. Als tienjarig jongetje werd ik verliefd op housemuziek door de nummers die ik op MTV hoorde. Er klikte iets. Ik snapte nog niet wat de referenties waren, maar door op te groeien en research te doen, leerde ik dat house van disco komt, en disco van de Afrikaans-Amerikaanse en Latin gay culture. Daarom wou ik zeker als queer artiest die invloeden gebruiken, als een ode aan de glorietijd van disco en house. Deze cultuur gaat echt over kracht uit jezelf halen en dat wil ik ook in mijn teksten uitdrukken. En ik wou sowieso iets dansbaars maken!
De ballade “Miss You The Most” gaat hier toch wat tegenin qua genre.
Op een gegeven moment voel je hoe de plaat moet ademen, bijvoorbeeld in de volgorde van de songs. Het verhaal moet blijven kloppen en je kunt de mensen niet doodkloppen met één stijl of telkens dezelfde bpm. “Miss You The Most” is eigenlijk een beetje als een grap begonnen, maar toen ik het daarna hoorde, zat er toch iets in. Het bleek uiteindelijk het soort song dat het album nodig had om hem meer te doen ademen.
Was het dan een bewuste keuze om daarmee te eindigen?
Ja, dat wel. Ik had het gevoel dat ik op het einde iets wou neerleggen. Het was belangrijk om de plaat en de mensen te doen uitademen.
“Because Of You” opent het album, was dit ook een bewuste keuze?
Zeker, ik ben heel bewust van het feit – en dat is positief bedoeld – dat zonder “Because Of You” dit allemaal niet gebeurd was. Het heeft mijn leven positief op zijn kop gezet. Ik denk ook dat de mensen dat nummer tot het einde van mijn dagen met mij zullen associëren. Het leek dus logisch om daarmee te starten, want het was het begin van alles. Zonder dat nummer was er ook geen album geweest.
Het nummer betekent dus veel voor jou.
Ja, zeker omdat het geschreven is met Jaouad Alloul, ook een queer artiest. Wij hebben dat nummer geschreven als een anthem dat je zou kunnen horen op gay prides over de hele wereld. Het gaat over fier zijn om wie je bent en de chosen family die je nodig hebt om jezelf te worden. Het nummer heeft zoveel positieve energie, lyrisch ook. Ik blijf erbij: elke keer als ik het zing, voelt het als een trein waar ik opspring. Het nummer heeft een soort energie waar ik echt van geniet als performer. Gelukkig, want ik heb het al heel vaak gezongen en dat zal nog heel veel gebeuren.
“Darker Days” heeft een motiverende insteek, stemt dit overeen met je ingesteldheid?
“Darker Days” is een lied dat echt toont wie ik ben. Het gaat over wat ik heb meegemaakt met het songfestival, toen er online opeens een berg meningen over me opdook. Dat snapte ik wel, want ik stond in het heetst van de strijd op een enorm podium. ‘Late into the night staring at the screen. It won’t fill the void, it won’t kill the noise’ wil zeggen dat ik bij de polarisering en negatieve energie moest kiezen of ik mezelf erdoor ten onder zou laten gaan. Ik heb mezelf echt ingeprent dat het allemaal voorbijgaat, wat gelukkig ook is gebeurd. Het nummer gaat dus over het moment dat je beslist om je niet klein te laten krijgen. Het is misschien een naïeve, simplistische boodschap, maar ik denk dat het resoneert bij veel mensen omdat het zo rechtuit is.
Wat is je favoriete nummer op het album?
Ik heb een sentimentele connectie met “Because Of You” natuurlijk, maar ook met “Faith In What You Feel” omdat dat het eerste nummer was dat ik met Richard heb geschreven in Londen. Bij “Darker Days” voel ik dat er veel van mezelf in de song is beland. Waarschijnlijk zegt elke artiest dit, maar het zijn allemaal een beetje mijn baby’s, dus mijn favoriet verandert regelmatig.
Je haalde de finale van The Masked Singer als Feniks, hoe was dat avontuur?
Ja, dat was echt een avontuur. Uiteindelijk kon ik ervan genieten, maar in het begin niet. Kostuumproblemen gaven me veel frustratie, tot ik besloot om de knop om te draaien. Ik kon me eraan blijven storen of weer plezier vinden in het zingen. Door meer op het vocale en de performance te focussen, heb ik er gelukkig toch van genoten.
Ook doe je mee in het nieuwe seizoen van #LikeMe. Je bent met zoveel bezig, hoe ga je daarmee om?
#LikeMe is iets dat vorige zomer op mijn pad is gekomen. Ik zeg het tegen iedereen: ik heb een heel klein rolletje. Toch was het leuk om eens te zien wat het gaf om op een set te staan en te acteren. Dit wel met aanhalingstekens, ik zou mezelf geen acteur noemen. Het toffe is natuurlijk dat er veel op mijn pad komt dat mijn verhaal kan versterken, maar ik zeg natuurlijk niet op alles zomaar ja. Nu wil ik vooral genieten van de albumrelease en de clubtour erna. Ik stel op mijn 44 jaar mijn debuutplaat voor. Ik heb lang moeten wachten en er hard voor moeten vechten, dus ik wil er echt van genieten.
Over die clubtour: wat kunnen we verwachten van de shows?
Het wordt een ode aan mijn geschiedenis, het hele Gustaph-verhaal. In de eerste plaats stel ik met de tour officieel de plaat voor, dus daar gaat veel – of zelfs alles – van te horen zijn. Uit mijn vorige repertoire zing ik iets van Hercules & Love Affair, de band waar ik bij zat, en ook de debuutsong van Steffen. Ik ga in de mate van het mogelijke, want het blijft een clubshow, echt een show geven. Ik zal dus van kostuums veranderen en er zal een goede belichting zijn.
Is er iets wat je zou meegeven aan artiesten die het Eurovisie-avontuur aangaan?
Ik zou tegen elke kandidaat zeggen: ‘cancel out the noise’. Het is belangrijk om je af te schermen van de overrompeling van goede en slechte opmerkingen. In het begin was mijn deelname redelijk polariserend, maar op de weg naar Liverpool heeft mijn nummer wel wat hartjes veroverd. Met ‘cancel the noise’ bedoel ik dat je uit alles kan leren, ook uit de negatieve dingen. Toch moet je op tijd focussen om een act te maken die gezien mag worden. Dat zing ik ook op “Darker Days”. Ik geloof dat alles wat je over mij moet weten in mijn werk zit, de rest is bijzaak.
De clubtour start op 26 april in een uitverkochte AB. Alle data zijn hier te vinden.
