De relevantste link tussen Canada en België vinden we vandaag de dag terug in de Kruideniersstraat in Gent. Vanuit de DEEWEE-studio’s liet Marie Davidson haar nieuwgeborene City Of Clowns op de wereld los, al moet terwijl wel gezegd dat de dj en producer bij het grote publiek tot op vandaag niet meteen bekend is als soloartieste. De stem van Soulwax-hitje “Work It” zal ongetwijfeld meer belletjes doen rinkelen, maar van dat imago wil ze nu eindelijk definitief af. Marie Davidson werkte de afgelopen maanden dan ook stevig aan haar carrière, met de release van enkele straffe singles, meer visualiteit en eind vorig jaar ook een plekje in het voorprogramma van Justice. Het nieuwe City Of Clowns is in dat verhaal veel meer dan de kers op de taart.
Nu goed, mocht je niet geweten hebben dat Davidson fungeert onder de vleugels van DEEWEE, dan had je het op zich binnen de paar seconden gehoord. City Of Clowns baadt namelijk in diens herkenbare hoekige beats, coole chaos en ijskoude groove, maar het is de Canadese zelf die er een hypnotiserend randje aan toevoegt. Opener “Validations Weight” brengt bijvoorbeeld al een bedrukkende mix van chaos en dromerigheid, die er op die manier in slaagt je meteen mee te zuigen in de donkere wereld die de plaat wil creëren. Een gedachte die wordt doorgetrokken in “Statistical Modelling”, al hint Davidson daarin al meer richting artificiële geluiden. Dat idee komt er natuurlijk vooral door het feit dat ze een krak is in het verwerken van spoken word in haar elektronica, al maakt de combinatie tussen zwoele basbeats en lichtere streepjes toch ook wel iets los.
En zo cirkelt Marie Davidson een plaat lang rond eenzelfde hypnotiserende gedachte, met telkens ietwat andere accenten natuurlijk. “Demolition” wordt bijvoorbeeld gedragen door een lompe bas met minimalistische techno, terwijl “Push Me Fuckhead” een pak donkerder en hoekiger in het gehoor ligt. Het is meteen ook mede door het feit dat er in die donkerte felblauwe en -rode lichtjes beginnen te flikkeren, dat het allemaal net dat tikkeltje intenser binnenkomt. En zo is daar met “Sexy Clown” ook nog eens een enorm coole variant van dat recept, die steunt op een nog chaotischere en nog stevigere drive. Hoe meer je wordt opgeslokt in de City Of Clowns, hoe intenser de koortsdroom van Marie Davidson aanvoelt.
Het jammere is dan echter dat, hoewel City Of Clowns dik drie kwartier duurt, we achteraf toch een beetje onvoldaan achterblijven. Oké, er staan tien telkens relatief lange nummers op de plaat, maar als het slotnummer een Soulwax-remix is van het zevende lied, dan wringt er toch ergens iets. Niet dat beide versies slecht zijn, helemaal niet, maar dan mocht het uiteindelijk toch ietsje meer zijn. En goed, dat wordt uiteindelijk wel in evenwicht gehouden met de drive en disco-invloeden van “Fun Times” of de dikke boiler room beat van “Contrarian”, maar de definitieve uppercut blijft nét uit.
Hoe dan ook valt nergens te ontkennen dat City Of Clowns gewoon een enorm coole plaat is geworden. Marie Davidson slaagt er op iets meer dan drie kwartier in om een donkere club te openen in je hoofd, net doordat haar beats zo bezwerend en hypnotiserend klinken. De stad der clowns is er niet per se eentje die je de meest toegankelijke mopjes voorschotelt, wel eentje die bij momenten verschrikkend en angstaanjagend uit de hoek kan komen. Zo eentje waar het grijs en grauw aanvoelt, vol koele, hoekige gebouwen. Een beetje zoals de albumcover. Dat Marie Davidson er van daaruit alsnog in slaagt om je daar telkens te willen doen laten terugkomen, is haar eigen verdienste.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Fun Times”, ons favoriete nummer van City Of Clowns, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
