De Thaise zangeres Lalisa Manobal, beter bekend als LISA, teasede al even naar haar debuut soloalbum en vandaag is het zover. Ze werd bekend als lid van de Koreaanse meidengroep BLACKPINK, die nog altijd bezig is. Toch focussen de leden zich allemaal ook op solocarrières. Zo bracht eind vorig jaar ROSÉ haar debuutalbum uit en is het volgende week aan JENNIE. Solo doet ook LISA het niet slecht. Zo haalde “MONEY” al meer dan een miljard streams op Spotify. De zangeres maakte onlangs ook haar acteerdebuut in het derde seizoen van de hooggeprezen serie The White Lotus.
Hoewel de zangeressen nu solo gaan, schuwen ze geen samenwerkingen. Denk maar aan “APT.” van ROSÉ met Bruno Mars. Ook LISA waagt zich aan wat samenwerkingen. Zo kregen we al “New Woman” met ROSALÍA en “Born Again” met Doja Cat en RAYE te horen. De eerste kon ons meer bekoren dan de tweede en daar blijft het ook niet bij. Zo komen ook Future, Megan Thee Stallion en Tyla langs op het album. “Rockstar” en “Moonlit Floor (Kiss Me)” passeerden ook al de revue. We kregen door de uiteenlopende singles nog geen vast idee wat het album zou geven.
Alter Ego zorgt voor gemengde gevoelens. Als zangeres en rapper is LISA misschien een muzikale kameleon, maar voor de plaat had ze beter wat knopen doorgehakt. Het album bevat pure popnummers als “Moonlit Floor (Kiss Me)” “When I’m With You” en wat meer experimentele popsongs als “New Woman” en “Born Again”. Aan de andere kant horen we ook veel lichte rap, zoals op “Elastigirl” en “BADGRRRL”, maar ook de samenwerkingen met rappers Future en Megan Thee Stallion. Daar varieert LISA tussen zingen en rappen, wat voor weinig cohesie zorgt in het geheel van het album.
Het zijn het ook meer de zangnummers die overtuigen. Zo is “Chill”, dat meer naar een standaard popnummer neigt, het meest overtuigende nieuwe nummer. De beats die over het album gebruikt worden zijn over het algemeen aangenaam, maar de uitwerking van de vocalen zorgt soms voor onwennigheid. Zelfs leadsingle “Rockstar” is hier een mooi voorbeeld van met zijn overgangen van rap naar zang. Ook blijken, buiten “Rockstar” dan, de singles beter dan de nieuwe nummers. Zo blijft “New Woman” een goeie oorwurm en zijn “Born Again” en “Moonlit Floor (Kiss Me)” ook aangenamer dan pakweg het oppervlakkige “Thunder”.
Met “Dream” sluit Alter Ego voorlopig mooi af. Als rustig en emotioneel nummer valt het wel heel erg uit de toon op het album. Misschien had LISA meer deze energie moeten bovenhalen want bij dit lied krijgen we meer het gevoel dat we de zangeres op een betere manier zien. De emotie die ze in haar stem legt, komt beter over dan het stoere imago dat ze haarzelf probeert op te leggen. Het zogezegde ‘Alter Ego’ mag voor ons plaats maken voor haar authentieke zelf. Daarna krijgen we nog solo versies van de rap samenwerkingen die voor wat opvulling zorgen, maar eigenlijk overbodig blijken.
LISA wilt ons met Alter Ego overtuigen van haar eigen kunnen. Dat lukt op zich wel, maar wij dachten door enkele singles dat ze nog beter kon. Het album voelt ook niet als een geheel aan, maar als een probeersel en speelveld. Op zich moet dat kunnen, maar dat maakt het minder aangenaam om naar te luisteren. Ook vinden we het jammer dat LISA de betere nummers ook vaak uit samenwerkingen moet halen. Toch staan er enkele goede songs op het album die het opnieuw luisteren waard zijn, maar een volledige, nieuwe luisterbeurt zal er waarschijnlijk voor ons niet inzitten.
Ontdek “Chill”, ons favoriete nummer van Alter Ego, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
