© CPU – Nathan Dobbelaere
Als je Catrina Burns-Temison heet, is dat niet de meest handige naam om ook als artiestennaam te gebruiken. Dan kies je al eens voor een iets simpelere versie die wat makkelijker bekt. Vandaar dat de singer-songwriter Cat Burns geboren werd, tezamen met een werkwijze die ook simpel is en niet veel nodig heeft om te bekoren. Vaak is het enkel de stem van de Londense en een warme gitaar (plus eventueel wat kleine toevoegingen op de achtergrond) die van één plus één drie maken. Bewijs daarvoor? Haar debuutalbum early twenties, dat volgepakt staat met warmhartige en openlijke gitaarliedjes.
Maar ook als dat je twee gouden ingrediënten zijn, kan het geen kwaad om eens te experimenteren met andere verhoudingen of zelfs bouwstenen om tot een ander eindresultaat te komen. Exact dat heeft Burns gedaan op “GIRLS!”. De gitaar maakt plaats voor een gemakkelijke computerbeat, die wat later ondersteund wordt door onderliggende baslijntjes. De zangeres zegt de laatste tijd zelfverzekerder te zijn en benadrukt voor de mensen die het nog niet weten graag dat ze een ‘big fat lesbian’ is, maar krijgt ons niet meteen mee in het totaalplaatje van “GIRLS!”. De boodschap van liefde voor vrouwen is mooi, maar aan de elektronische touch geraken we toch niet meteen gewend. Geef, wat ons betreft, deze girl maar een gitaar in haar handen, een microfoon voor haar mond, en je krijgt automatisch wél die muzikale fonkeling die we zo graag van haar horen.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.