AlbumsFeatured albumsRecensies

Maribou State – Hallucinating Love (★★★½): Lichtvoetig

De vijfde week van het jaar is er eentje waarin je niet onder Maribou State uit kan. Het duo uit het Oost-Engelse Hertfordshire heeft er de afgelopen dagen een soort residentie in De Roma opzitten, want met maar liefst drie uitverkochte shows in de Borgerhoutse concertzaal zette het de campagne rond de release van Hallucinating Love meer dan indrukwekkend in. Vanonder het grijze wolkendek boven ’t Stad slaagden Chris Davids en Liam Ivory er namelijk in om telkens weer een kleine tweeduizend mensen mee te nemen richting het zuidoosten. Naar zo’n streek waar het weer jaar in, jaar uit zwoel aanvoelt, maar er zo nu en dan toch een fris briesje over de golven rolt om het toch leefbaar te houden. Op zich een formule die de heren al hun hele carrière toepassen, maar waarvan ze per album een ander streepje zonlicht bespelen. 

De rode draad in het verhaal van Maribou State bleef echter altijd duidelijk: niets moet, alles mag. Chille beats, ondergedompeld in een badje vol euforie en gemoedelijke, lichtvoetige vibes. Het duo doet dat eigenlijk al jarenlang onder de radar, al lijkt daar nu dus verandering in te komen. In tijden waarin bands als Khruangbin en Black Pumas geruisloos de allergrootste podia wisten te bestijgen, komt het echter ook niet per se als een verrassing. En toch was het voor de Britten niet gemakkelijk. Davids moest namelijk lange tijd herstellen van een herseningreep, waardoor het maakproces van en het opbouwen naar deze vierde langspeler niet zonder slag of stoot verliep. Meer nog, Hallucinating Love is zelfs een tweede versie van wat de groep initieel voor ogen had; eentje waarin het vinden van hoop op een donkere plek centraal staat. Als dat niet mooi is. 

In die nieuwste creatie lijken het vooral pasteltinten van felle kleuren te zijn die Maribou State wil uitstralen. Altijd euforisch en met een goudgeel randje, maar nooit doorspekt van intensiteit. Een maatpak dat de heren als gegoten past, want al van bij opener “Blackoak” is duidelijk wat te verwachten van Hallucinating Love; een baslijn weggeplukt uit een underground neosoullied, een psychedelisch gitaarriedeltje, melodiedragende strijkers en vooral heel wat glitterende elektronica. Groovy is het duo daarom des te meer, om niet te zeggen dat ze het lichtpuntje vormen op die duistere plek. Dit moet voor de Britten de plaat van de bevestiging worden, en daar lijken ze al vrij vroeg wonderwel in te slagen. Niet in het minst omdat tal van singles in de aanloop naar de release al met gemak konden overtuigen.

Otherside” met Holly Walker bracht zo enkele weken geleden al wat meer tempo in de keet. Een vergelijking met pakweg Jungle schiet daarom, al dan niet terecht, eens door je gedachtengang, maar Maribou State houdt het bewust fletser dan die andere Britse funkers. Iets dat de mannen steeds beter af lijkt te gaan, getuige ook de eclectische pilaren waarop “Dance on the World” steunt. Daarin wordt ook nog net dat tikkeltje duidelijker dat het duo ook uit andere hoeken van hun genre inspiratie begint te putten, daar je op de achtergrond ook wat IDM-achtige elektronica kan ontwaren, met hier en daar een vleugje UK jungle. Alle pastelkleuren van de regenboog, waar ook Andreya Triana maar al te graag haar steentje aan bijdraagt in “All I Need“: euforisch geladen, lichtvoetig, heerlijk groovy.

Zeggen dat Hallucinating Love blijft bloeien is echter misschien wat te kort door de bocht; de plaat meandert veelal rond dezelfde kernwaarden. “Bloom” cirkelt dromerig hypnotiserend rond het zinnetje ‘Need a break from it all’, terwijl “Passing Clouds” de ideale instrumentale soundtrack is voor datgeen waar de titel naar verwijst. Op de achtergrond een enorm subtiel kabbelend beekje, terwijl de wind die de wolken voortstuwt zich schuilhoudt in de combinatie tussen synths en strijkers. Het daaropvolgende “Eko’s” valt in dat opzicht misschien een beetje uit de boot, daar het in principe ietsje te veel aanvoelt als een probeersel van van alles en nog wat. Uptempo, soms zelfs bijna freejazz, maar nooit echt overtuigend.

En daarin schuilt meteen ook het enige minpuntje van Hallucinating Love; slechte nummers zijn er niet te vinden op de plaat, maar tegen het laatste deel krijg je toch steeds meer het gevoel dat Maribou State wat ter plaatste blijft trappelen in plaats van ergens heen te zwemmen. Niet dat het dat niet kan, getuige het feit dat “II Remember” je onderdompelt in een badje van euforie aan de hand van een lo-fi groove, maar soms gooien de heren dus ook eens een pijltje in de gyproc in plaats van in de roos. Dat is in Hallucinating Love gelukkig nooit een man overboord, want Chris Davids en Liam Ivory blijven altijd dat euforische, hoopvolle lichtje in de duisternis. Geen grootse explosies, maar wel áltijd die warme knuffel – eentje die je laat voelen dat de festivalzomer vol core memories met je vrienden om de hoek loert. 

Maribou State de afgelopen week gemist in De Roma? Een nieuwe kans volgt op zaterdag 5 juli op Rock Werchter.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek “Dance on the World”, ons favoriete nummer van Hallucinating Love, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

2371 posts

About author
only love <3
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Maribou State @ De Roma: Nog niet volledig geroutineerd

Het gaat Maribou State voor de wind. In de aanloop naar het derde album Hallucinating Love dat deze vrijdag uitkomt, verkoopt het…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Maribou State - "All I Need" (feat. Andreya Triana)

Maribou State is hot and happening! Het elektronische duo toonde zich de afgelopen weken meer dan klaar voor een volgend hoofstuk in…
2024InstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2024

We zitten in de laatste week van het jaar, en zo lopen vanzelfsprekend ook onze eindejaarslijstjes op hun einde. Nadat we al de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.