Anno 2025 en op vierentachtigjarige leeftijd is Ringo Starr nog steeds niet uitgezongen. De drummer van The Beatles brengt met Look Up zijn tweede countryplaat uit, meer dan vijftig jaar na het verschijnen van Beacoups of Blues, een van zijn betere soloplaten. Het album werd geproducet door de legendarische T Bone Burnett, die niet alleen gespecialiseerd is binnen het genre, maar ook zoveel muziekiconen heeft geproducet dat het er stomweg te veel zijn om op te noemen. Met Ringo voegt hij nu nog een icoon toe aan dat lijstje, al zijn het vooral jongere artiesten als Billy Strings, Molly Tuttle en Larkin Poe die deze plaat toch eens het beluisteren waard maken.
Het allereerste dat we op Look Up te horen krijgen zijn, zoals het hoort, de drums van Ringo die “Breathless” op gang trappen. De drums zitten redelijk vooraan in de mix, wat aan de ene kant wel leuk is omdat het nu eenmaal een plaat is van de enige echte Beatles-drummer, maar het vingervlugge akoestische gitaarspel van Billy Strings doet ons wel al snel snakken naar wat meer op de voorgrond tredende gitaren.
Op titeltrack “Look Up” is dat gelukkig ook wat meer het geval en doet de combinatie van elektrische gitaar, slidegitaar en simpele maar o zo effectieve drums ons met vlagen wat aan Neil Young & Crazy Horse denken. Dat Molly Tuttle, net zoals Strings behorende tot de categorie next big thing van de bluegrass, haar vocalen inzet om de zang van Ringo bij te staan, maakt het een toch wel geslaagd geheel.
Die gasten heeft Ringo ook allemaal echt nodig, want hoe goed hij ook is als drummer, als zanger valt er niet veel plezier aan te beleven. We weten al langer dat je geen fantastische zanger moet zijn om goede countrymuziek te maken, kijk maar naar Willie Nelson. Echter heeft die laatste wel een enorme zeggingskracht en emotie in zijn imperfecte stem en juist datgene mist Ringo om van Look Up echt een sterke plaat te maken. “Time On My Hands” en “You Want Some”, die hij helemaal alleen zingt, zijn dan ook net de twee nummers op de plaat waarvoor de term ‘noch mossel noch vis’ is uitgevonden, want slecht is het zeker en vast niet, maar tegelijkertijd kunnen we geen enkele reden verzinnen om er nog eens naar terug te keren.
Gelukkig staan op Look Up meer samenwerkingen dan nummers waar Ringo er alleen voor staat en dat levert ook wel enkele pareltjes op. De prachtige harmonieën tussen een ietwat krakende Ringo en de moeiteloos engelachtige Tuttle op “I Live For Your Love” zijn daar misschien wel het mooiste voorbeeld van, al verheffen de stemmen van Jess Wolfe en Holly Laessig van Lucius “Come Back” ook tot een fraai lied.
Nog voor het einde van het album moeten we stellen dat Ringo’s nieuwe countryalbum vooral gered wordt door een hoop vrouwelijk talent, dat zelfs de vlakke en soms simpelweg saaie stem van de Beatlesdrummer in grotere dosis interessant weet te maken. Op “Rosetta” en “String Theory” mag naast Molly Tuttle ook nog Larkin Poe haar opwachting maken, wat zowel gewaagdere slidegitaar als – in het geval van “Rosetta” – wat stoerdere zang, oplevert. Als afsluiter krijgen we ook nog Alison Krauss te horen op “Thankful”, dat de plaat als een nachtkaarsje doet uitdoven.
Look Up is een plaat die zich ofwel leent voor op de achtergrond ofwel eentje waar je, wanneer je echt actief gaat luisteren, op momenten wat moet doorbijten, om met meer dan genoeg regelmaat beloond te worden met enkele hele degelijke nummers, die gekenmerkt worden door straffe gastartiesten. Ringo Starr hoeft eigenlijk al zestig jaar niets meer te bewijzen en doet dat dus ook niet per se op zijn nieuwste album, maar het licht laat hij hiermee wel op jong talent schijnen en dat is op zich al iets heel moois.
Facebook / Instagram / X (Twitter) / Website
Ontdek “I Live For Your Love”, ons favoriete nummer van Look Up, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
