© CPU – Nathan Dobbelaere
Wat heeft de bekende kinderauteur Shel Silverstein gemeen met de Canadese posthardcorewereld? Dat hij zijn naam ontleent aan een van de hoofdrolspelers van die scene. In 2000 zag een nieuwe groep daar het licht en 25 jaar later is die nog steeds op dreef, met zo ongeveer om de twee jaar wel een nieuw album. De laatste gooi kwam er in 2022 met Misery Made Me, en dus zegt de logica zelve dat er snel een nieuwe plaat zou moeten aankomen. Dat volstond echter niet voor het vijftal: binnen afzienbare tijd komen er twee langspelers aan. En zoals dat vaak gaat, ageren enkele singles als opwarmertjes.
“Skin & Bones” en “Confession” waren de eersten en nu volgt “Don’t Let Me Get Too Low”, dat een fameuze portie slagkracht met zich meebrengt. Silverstein blijft trouw aan hun gitaargedreven sound, maar steekt er een streep emo in met de melodieuze clean vocals van Shane Told. Nummers in dit genre flirten soms met de grens van banaliteit, maar toch vinden we deze nieuwe een zekere drive en afwisseling hebben tussen intensiteit en emotionele drive die onweerstaanbaar is. Het tempo zit lekker, de gitaren scheuren op de achtergrond en de energie is voelbaar; eentje om meer dan eens te luisteren wat ons betreft.
Antibloom dropt op 21 februari. Pink Moon, het tweede deel van het dubbelalbum, dropt later dit jaar. Op 4 maart zakt Silverstein af naar de AB voor een best off-set. Twee dagen later kan je terecht in de Melkweg voor eenzelfde show.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
