© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Deze zomer speelde The Southern River Band zijn eerste show op Belgische bodem op Rock Werchter. Het was toen nog vroeg op de middag, maar met hun strakke rock-‘n-roll wisten ze wel veel indruk te maken. Midden augustus verscheen vervolgens het tweede studioalbum van het viertal met D.I.Y. en dat moet je natuurlijk ook eens in een concertzaal kunnen voorstellen. De band sloot zo zijn korte Europese tour af in De Casino in Sint-Niklaas en deed dat op zijn kenmerkende manier: vol overgave en alcohol.
Uit Finland mocht Us de avond op gang trappen, niet de makkelijkste naam om op Google te vinden. Ze zagen eruit als frisse jongemannen die zich volledig overgaven in de muziek. De intensiteit was er en af en toe hoorde je ook de nodige energie wanneer het tempo de hoogte inging. De uniciteit van hun muziek zat hem in het gebruik van de mondharmonica die vol kracht naar voor werd gebracht en zich in het rockgenre kon mengen. Met enkele voorbedachte danspasjes en een grote doses schattigheid wist het viertal wel te bekoren, maar na een tijdje viel de muziek wel een beetje te eentonig uit. Het voelde als een mix van Britpop zoals The Strypes en Miles Kane waardoor het wel af en toe plezant was, maar uniek was het allerminst.
Ook The Southern River Band kan je het label uniek niet geven, maar dat compenseren ze door energie en inleving à volonté op de voorgrond te brengen. Het viertal kwam iets voor tien het podium op en met “Cigarettes (Ain’t Helping Me None)” wist je meteen wat je kon verwachten van de Australiërs. Een vettige riff, een vettige stem en vooral een heerlijke groove met natuurlijk een gitaarsolo waren ons deel. Voordien had frontman Callum Kramer ons alvast beloofd dat ze op deze laatste show van de tour volledig van de kaart zouden gaan. Met enkele flessen whisky, een fles wodka en wat Hongaarse schnaps hadden ze alvast genoeg voorraad om die belofte na te komen.
Eens we volledig wakker waren geschud door de lekkere gitaarriffs, zakte The Southern River Band wel een beetje in met wat meer melodische nummers. Het stoorde niet, maar na een snedige opener voelde de rest van het begin van de set nogal flets aan. Gelukkig werd dat gecompenseerd door snedige accenten van Kramer en het nodige enthousiasme in alles wat gebeurde. Zo waren er op een bepaald moment wat elektronische shocks in de microfoon en vertrouwde Kramer ons toe dat hij niet kon sterven in België deze avond omdat hij terug naar Australië moest voor de trouw van zijn zus.
Dat waren niet de enige opmerkingen die hij op de avond over die trouw en over zijn zus zou verspreiden, maar we moesten beloven er verder niets over rond te strooien op het internet. Tussen iedere song door werd er ook een nodige shot sterke alcohol genuttigd wat de sfeer ten goede kwam en ook de band net iets meer tot het randje pushte. Ze verloren er hun talent om goeie songs te spelen wel niet door waardoor een song als “Chasing After Love (I’ll Burn a Hole in Your Shoes)” nog steeds heel strak werd gespeeld en zelfs kon worden meegezongen. Ook nieuw nummer “Fuck You (Pay Me)” had iets aanstekelijk in zich waardoor het publiek zijn stembanden kon trainen.
Het was pas bij “Watch Yourself (You’re Gonna Hurt Somebody)” dat we echt werden opgeroepen om te dansen. De donkere riff kletterde door de zaal en iedereen kon zich volledig uitleven. Vanaf dan werd de eindsprint ingezet vol snelle en goeie songs. “Stan Qualen” was zo het hoogtepunt van de set. De intro die vol met instrumenten zit en heerlijke riffs, kreeg zelfs een bescheiden moshpit vooraan. Deze song is nu al een klassieker te noemen en dan vooral door de snelheid en de goeie breaks die live nog net iets intenser binnenkomen. Kramer kwam helemaal vooraan in de zaal om de solo’s nog straffer te laten binnenkomen.
En zo werd het einde van de set er eentje vol gitaarsolo’s en snelheid, waardoor we alleen maar meer respect kregen voor de band. Er was namelijk al heel wat alcohol in de man, maar het spelplezier en de strakheid bleef behouden wat een talent is die je moet bevatten. Zo was ook de bisronde er eentje vol echte hardrock en eighties invloeden waarbij er nergens aan energie werd ingeboet. En zo had The Southern River Band op meer dan een uur weer een straffe liveset neergezet die je enkel bij hen kan ervaren. De looks en de uitstraling die ze op het podium hebben, worden ook verdergezet in de muziek waardoor The Southern River Band zich meer en meer als de redders van rock-‘n-roll kunnen opwerpen en daar zouden we niet rouwig om zijn.
Setlist:
Cigarettes (Ain’t Helping Me None)
Second Best
Dont Take It To Heart
Chasing After Love (I’ll Burn a Hole in Your Shoes)
Fuck You (Pay Me)
Do You Miss Me?
Watch Yourself (You’re Gonna Hurt Somebody)
Vice City III
Stan Qualen
Chimney
The Streets Don’t Lie
Vice City II