© Mallory Turner
Aan het kiezen van een bandnaam gaat vaak een gek proces vooraf. Hoe apart de huidige naam van het trio dat zichzelf in 2018 uiteindelijk Cheekface doopte ook klinkt, bleken ze naar verluidt eerst ‘Plumping’ en ‘Ryan Gosling’s Freaking Delts’ te overwegen. Na wat uitproberen en schrappen uit een ellenlange lijst, settelde de groep uit Los Angeles dan maar voor een samenstelling van ‘Cheeks’ en ‘Snackface’. Daarnaast noemt ze zichzelf ook weleens ‘America’s local band’. Intussen is ze dus niet meer zo lokaal, want de muziek kwam ook al naar ons land overwaaien. Conclusie: ze willen in ieder geval niet al te serieus genomen worden. De eigenaardigheid van het drietal gaat echter verder dan alleen hoe ze heten – het zit ook verweven in hun DNA. Het werk van Greg Katz (gitaar en zang), Amanda Tannen (bas en achtergrondzang) en Mark Edwards (drums) typeert zich door de focus op songteksten die meestal absurde humor en sarcasme bevatten. Omdat deze vaak gaan over maatschappelijke complexiteiten en angst, probeert Cheekface ongemakkelijke sensaties van zich af te zetten met een tongue-in-cheek attitude. Stilistisch doet Cheekface vaak denken aan Talking Heads, maar zoeken we het iets moderner komen we bij bands als Yucky Duster, Crooks & Nannies of Um Jennifer? uit. Na zes jaar heeft het trio een collectie van vier albums en evenveel ep’s bijeengesprokkeld. Langspeler It’s Sorted is nog net geen jaar oud. Nog recenter, heet van de naald, is de single “Hard Mode”.
Thematisch is “Hard Mode” eveneens een Cheekface-klassieker. Katz heeft het over de gêne die gepaard gaat met persoonlijke groei en zelfbewustzijn. Hij citeert hiermee de toetsenist die de band vergezelt op tournee; ‘living life on hard mode’ is een zin die schijnbaar moet benadrukken dat iets nodeloos lastig wordt gemaakt, terwijl er meer dan genoeg handigere opties bestaan. Naast de gevatte maar kritische dialoog van de frontman, horen we een heerlijk melodietje waar we spontaan vrolijk van worden. Instrumentaal is het nummer gewoon aangenaam in al zijn eenvoud. Meer dan een aanstekelijk gitaarriffje, solide baslijn, ritmische hihats en wat achtergrondzang is er niet nodig. Cheekface levert zo een fijn singletje af dat prima als soundtrack voor een coming-of-age film vol puberale streken en ennui zou kunnen dienen.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
