© CPU – Marvin Anthony
Ezra Collective is een band die maar al te graag de oversteek maakt richting ons Belgenlandje. Sinds het ontstaan van de groep speelde ze al acht keer bij ons en op 1 november 2024 was het tijd voor de negende, voor de vierde maal al in de Ancienne Belgique. En die zaal was zo goed als uitverkocht met mensen die het verlengde weekend al dansend wilden inzetten. Dat gebeurde ook met meer dan anderhalf uur aan funky jazzmuziek en heerlijke grooves.
Om het publiek warm te maken, werd er een dj-set voorzien van Children of Zeus, die weliswaar niet al te hoogstaand was. Warm werd de zaal er dus niet van, maar daar maakte Ezra Collective al snel komaf mee door de twee blazers in het gezelschap “Streets Is Calling” te laten spelen in de tribune. De spots werden dus in het begin naar achteren gericht, waardoor de rest van de bandleden op hun gemak het podium konden betreden wanneer zij nodig waren. Een goed uitgedacht kunststukje dat ervoor zorgde dat iedereen in de zaal meteen mee was.
We werden dan ook al snel uitgenodigd om wild in het rond te dansen, want bij het eerste moment dat de drummer en woordvoerder van de groep de kans kreeg om het publiek aan te sporen om iedereen te bevrienden in de zaal, deed hij dat ook. Een gevoel van eenheid en euforie verspreidde zich al snel, en dat gevoel zou ook de hele show blijven hangen. Het maakte dat Ezra Collective verder niet al te veel moeite meer hoefde te doen om er iets boeiends van te maken, het ging bij momenten vanzelf.
© CPU – Marvin Anthony
Dat lag enerzijds aan de sterke blazers die fel op de voorgrond traden en daardoor ook iets unieks toevoegden aan het muzikale geheel. Maar evengoed het lekkere drumwerk of de coole toetsenist Joe Armon-Jones die altijd een stevig fundament verzorgde waar de drie beweeglijke muzikanten maar hun ding mee moesten. Het is ook die sterkte die ervoor zorgde dat Ezra Collective zijn nummers heel lang kon maken, zonder daarbij concentratie te verliezen. Zo kregen we slechts vijf nummers in de eerste veertig minuten, maar leek het nergens te veel.
Op de momenten dat het tempo de hoogte in ging, merkte je dat de zaal nog wilder tekeer ging. Van voor tot achter stond iedereen te dansen en het leek even alsof de AB nog het laatste streepje zomer van het jaar naar binnen had gehaald. De muziek van het collectief heeft namelijk altijd iets zonnigs, waardoor je enkel maar met een heel goed gevoel kan luisteren en genieten. Een (instrumentale) cover van “Wish I Didn’t Miss You” liet de zaal al eens rustig meezingen, want ook de stembanden moesten getest worden. De show mocht dan wel volledig instrumentaal geweest zijn, op zulke momenten kreeg de zaal toch de kans om eens hun stem te laten horen. Net zoals ze ook soms even de trompetgeluiden moest nadoen.
Bij “Ajala” was het de eerste keer dat de zaal echt uit zijn voegen barstte. Het nummer staat op meest recente plaat Dance, No One’s Watching, maar lijkt nu al een vaste waarde te zijn in de set. Het motto van dat album werd ook voortdurend herhaald, waardoor niemand echt niet kon dansen. Het was ook heel lastig om stil te blijven staan, gezien het energieniveau altijd heel hoog lag. Zelfs als er wat minder tempo in de set zat, kon je nog altijd heel zwoel aan het dansen gaan zonder daarbij te uitbundig te hoeven zijn.
© CPU – Marvin Anthony
Waar de sfeer in het muzikale bijna altijd goed zat, was er in het midden toch een iets te lange speech om even de feiten te benoemen. Hetgeen dat werd gezegd, klopte wel allemaal, maar het haalde de schwung even uit de set. Gelukkig heeft Ezra Collective maar enkele noten nodig om die schwung er weer in te krijgen en zo bolde de set richting een euforisch einde. De blazers en bassist zochten zelfs even de zaal op om daar enkele nummertjes te spelen wat dan weer voor nog meer ambiance zorgde bij de toeschouwers.
Uiteindelijk werd niemand gespaard van het dansen, maar nooit zonder daarbij de muzikaliteit te verliezen. Het was rijk met heel wat details en ook iedere muzikant kreeg zijn momentje om zich te tonen aan de hand van een solo. De cohesie van ieder instrument maakte dat Ezra Collective een heel warm geluid kon brengen naar de Ancienne Belgique en nergens verloor het ook de controle over zijn songs. Met een verplichte sitdown helemaal naar het einde toe, werd nog eens iedereen in de zaal volledig wild gemaakt, om dan voldaan en met een heuse staande ovatie de band uitbundig te bedanken. Ezra Collective staat garant voor feest, voor eenheid en ook voor heerlijke muziek, en dat was in de Ancienne Belgique op Allerheiligen niet anders.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Streets Is Calling
Welcome to My World
The Herald
Togetherness
Wish I Didn’t Miss You (Angie Stone cover)
Palm Wine
Ajala
No Confusion
You Can’t Steal My Joy
Hear My Cry
Victory Dance
Have Patience
Everybody
São Paulo
Shaking Body
Juan Pablo
God Gave Me Feet for Dancing
