Dat The Driver Era voor velen als een nobele onbekende in de oren klinkt, hoeft niet te verbazen. De band werd door de broertjes Ross en Rocky Lynch opgericht net voor de coronapandemie en hun ontwikkeling werd dan ook bruut on hold gezet. Toch passeerde de band al eens in de Trix en mochten ze zelfs aantreden op Rock Werchter. Hoewel de band muzikaal nog niet al te veel potten kon breken, deed Ross dat voorheen wel als acteur in onder meer Austin & Ally en Chilling Adventures of Sabrina. Samen met zijn broer brengen ze energieke en persoonlijke muziek die veelal gaat over liefde, leven en zelfreflectie. Niet bijster origineel dus, benieuwd of hun concert in La Madeleine dat wel zal zijn.
Alvorens het de beurt was aan de hoofdact, stond almost monday klaar met een kersvers debuutalbum Dive. Enkele uren voor de deuren openden, stond er al een ellenlange rij voor La Madeleine. Iets waar de mannen van almost monday zeker niet rouwig om konden zijn, aangezien de zaal zelf al aardig volgelopen was toen het trio eraan begon. Zanger Dawson Daugherty kwam als volleerd rockster, zonnebril inclusief, het podium op gestuiterd en palmde het enthousiaste publiek vanaf de eerste minuut in. Moet gezegd worden, de sound van de band leent zich daar ook wel toe. Ietwat eenvoudige songteksten, opgeleukt met heel wat gitaargeweld. Hoewel hun album nog kraakvers is, leek alsof de meerderheid van de zaal het als voorbereiding on repeat had geluisterd. Nummers “Tidal” en “She Likes Sports” zijn dan ook heel aanstekelijk en daarmee kon de band uit San Diego ook het oudere publiek op de achtergrond duidelijk bekoren. Almost monday deed wat het moest doen, het zorgde voor een eerste hoogtepunt in La Madeleine en beloofde prompt om in 2025 terug te keren naar België; ongetwijfeld dat ze heel wat aanwezigen in de zaal hebben overtuigd om een ticketje te kopen.
Dat The Driver Era mede dankzij TikTok zijn fanbase heeft opgebouwd, hoefde niet te verbazen vanavond in La Madeleine. Het publiek was opvallend jong en vrouwelijk, met achteraan hier en daar een verdwaalde ouder die later op de avond voor taxi mocht spelen. Nog voordat hun show begon, gingen de decibels al aardig de lucht in toen voor de show werd aangekondigd dat er een meet en greet te winnen was met de broertjes Lynch, sympathieke kerels die mannen uit LA. Toen The Driver Era er ook effectief aan begon, waren we maar al te blij dat we die oordoppen al in onze oren hadden gestoken om al het geschreeuw wat te dempen. Meteen speelden ze drie nummers achter elkaar en de gsm’s gingen gelijktijdig de lucht in om alles vast te leggen. Toch ook ietwat jammer, want de mannen hadden er duidelijk zin in.
Na “Keep Me Up At Night” nam de band de tijd om het publiek te groeten en bij quasi alles wat de mannen zeiden, zou de decibelmeter ver boven de honderd aangeven. Zanger Ross weet duidelijk hoe een publiek te entertainen, want vanaf de eerste noot had hij La Madeleine in zijn achterzak. Muzikaal had het allemaal veel weg van een moderne High School Musical, maar dat recept werkt bijna twintig jaar later duidelijk nog steeds. Broer Rocky is een minder groot showbeest en blijft liever wat in luwte op zijn gitaar tokkelen, maar als het publiek Rocky’s naam schreeuwt, ontsnapt ook hij er niet aan. “I’ll Be There” nam hij solo voor zijn rekening, maar meer dan een saai intermezzo konden we dat niet noemen.
De mannen van The Driver Era probeerden wel te verrassen, zo staken ze “Low” en “Nobody Knows” in een aanstekelijke medley met covers van “Say My Name” en “I Gotta Feeling”. Toch lieten ze dat momentum dan weer snel varen om met “Heart Of Mine” een intiem onderonsje rond de piano te vieren. Heel doorzichtig, maar toch gingen de fans uit hun dak en vlogen de hormonen door La Madeleine. Die rondvliegende hormonen werden er niet minder op toen bleek dat Ross tijdens een korte pauze zich van zijn shirt had ontdaan.
Het oudere publiek schoot ineens recht toen flarden van INXS’ “Need You Tonight” passeerden, al wist de meerderheid van de aanwezigen niet dat ze naar een cover van een nummer uit de jaren tachtig zaten te luisteren. Het moment was echter van korte duur en The Driver Era ging in een rechte lijn naar het einde van de show. Ze hadden duidelijk nog wat hits opgespaard, want “Over Again” en “Natural” werden probleemloos meegekweeld, om met “Preacher Man” de zaal te doen ontploffen. Alle fans gingen zo hard uit hun dak, dat je alleen maar kon hopen dat de pauze voor de bisronde niet te lang zou duren. “On My Own” en “A Kiss” bleken goede afsluiters en de band nam met veel plezier de staande ovatie en het eindeloos durende applaus in ontvangst.
The Driver Era speelde in La Madeleine een doorzichtige en bij momenten ronduit kleffe popshow, maar bleek daarmee wel zijn publiek te bekoren. Het concept boyband is anno 2024 duidelijk nog steeds een succes en veel tienerharten zijn ongetwijfeld in overdrive gegaan tijdens de show van de mannen uit LA. De muzikale geschiedenisboeken zal The Driver Era waarschijnlijk niet in gaan, maar een plaatsje in het collectieve tienerhart hebben ze wel veroverd.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
OMG Plz Don’t Come Around
Feel You Know
Get Off My Phone
Don’t Walk Away
Rumors
I’ll Be There
Low / Nobody Knows
Heart Of Mine
Fantasy
Malibu
Heaven Angel
Over Again
Natural
Preacher Man
On My Own
A Kiss