Goldband – Samen Tegen Elkaar (★★★): De vier C’s

Tot ergens medio 2019 was Goldband voor zowat iedereen gewoon een pleistergips van Knauf. Ook voor Milo Driessen, Boaz Kok en Karel Gerlach; drie simpele jongens uit het Nederlandse Den Haag. Die laatste studeerde daar overigens muziekproductie, maar dat was niet de rode draad tussen de mannen: in hun vrije tijd hielden ze zich allemaal bezig met de kunst van het pleisteren. Toen ze elkaar uiteindelijk vonden op muzikaal vlak, was de keuze voor een bandnaam dus snel gemaakt. Misschien zelfs even snel als de razende weg die de hen naar de top bracht, want we beloven een mooie beloning voor iedereen die binnen de Belgisch-Nederlandse landsgrenzen een podium kan opnoemen waar Goldband de afgelopen paar jaar geen voet op zette. Van de Main Stages van de grootste en kleinste festivals van de Lage Landen tot de Lotto Arena’s en AFAS Liven, het trio bracht iedereen in zwijm met zijn Betaalbare Romantiek.

Nu ja, iedereen… Zoals dat wel vaker gaat met popsensaties, zijn er minstens evenveel tegen- als voorstanders. We zouden dan ook niet de eerste zijn die de muziek van Goldband bij momenten marginaal en carnavalesk noemen. Maar hey, als het maar plezant is, hè. En dat is het zeker al geweest; van schoenen in de lucht op “Psycho” en springen op “Noodgeval“, tot moshen op “Mijn Stad” en brullen op “Witte Was“. Overal waar de heren hun kop lieten zien, brak de spreekwoordelijke hel los. Sindsdien scoorden ze nog wat hitjes met “Rommel” en “Stiekem“, maar leek het succes tegen beter weten in de bovenhand te nemen. Herinner je je bijvoorbeeld nog Driessens lijntje coke op het podium?

Het leek, na een tsjokvolle tweejaarse, dus best voor Goldband om even uit de schijnwerpers te treden en zichzelf terug te vinden. En dat was klaarblijkelijk moeilijker dan gedacht: ‘We proberen echt nieuwe muziek te maken, maar het klinkt helemaal nergens naar’, opperde Kok nog eerder dit jaar. Maar kijk, we zijn alweer een paar maanden verder en daar zijn de heren met een zeventien(!)-nummers tellende tweede studioalbum. Samen Tegen Elkaar zou naar eigen zeggen een verzameling worden van een reeks ‘serieuze en obscure liedjes’, maar wie vooruitgestuurde singles als “You & Me” of het erbarmelijke “Sex” al hoorde, durfde die uitspraak al eens in twijfel te trekken. Nu ja, die tweede langspeler werd uiteindelijk ook niet de totale afgang die je op voorhand zou verwachten; geen dertien-in-een-dozijn platte, plezante stamphitjes. Wel blijft Goldband cirkelen rond de vier C’s: soms cool, soms cringe – altijd dansend op carnavaleske koord, maar ook altijd gewoon complexloos.

Samen Tegen Elkaar legt met andere woorden de haat-liefdeverhouding die de Lage Landen met Goldband hebben bloot binnen de 57 minuten. We zeiden het al eerder: het belangrijkste bij zowel de heren als fans lijkt het plezier te zijn. Het hoeft niet per se technisch hoogstaand, laat staan überhaupt muzikaal goed, te zijn om te knallen. Complexloos werd zo dus de meest constante – nog eentje! – C in het verhaal van album twee. Dat openingsnummer “De Band van Karel” uiteindelijk niets meer is dan Gerlach die de geschiedenis van De Jeugd Van Tegenwoordig (en dus niet die van Goldband) vertelt, om dan een ogenschijnlijk meteen ook het einde van zijn groep aan te kondigen, toont aan dat het ook dit keer niet al te serieus hoeft te zijn. Met het verstand op nul. Dat is misschien wel de beste manier om naar Samen Tegen Elkaar te luisteren.

En zo komen we meteen uit bij de, althans met die ingesteldheid in het achterhoofd, coolste nummers van de plaat. Samen met de Amsterdamse Job Jobse zorgde “You & Me” al voor een radiohitje dat baadde in een cocktail van een poppy clubrave en marginaliteit; een pad dat “Vuur & Vlam” ook lijkt te bewandelen. Na een New Kids-achtige intro maakt de Brits-Nederlandse r&b zangeres Sky Feliz haar intrede, waarna toegankelijke drum-‘n-bass een weide letterlijk kan doen daveren. Wie het liever nog wat marginaler heeft, kan – ‘hop hop hop, stop met denken’ – overschakelen op de stambeat van “Hou Het Simpel”. Met een bluesy gitaar van producer Wieger Hoogendorp in een botsauto? Het kan.

Moet wel meteen gezegd dat er tout court verrassend weinig van die platte kermisbeats te horen zijn op Samen Tegen Elkaar. “Het Is Voorbij” toont zo bijvoorbeeld een geheel andere kant van Goldband: een groovy baslijn, blazers en strijkers, wat elektronisch geladen catchyness… De heren lijken voor hun tweede langspeler wel degelijk minder te hebben ingezet op hapklare radiohits; zouden dit dan die serieuze en obscure nummers zijn? Goh, de waarheid zal opnieuw ergens in het midden liggen, want ‘Fuck my life-la-la-lala’ of ‘Wat moet ik doen? / Wat moet ik doen om te slapen?’ kan je moeilijk serieuze, diepgaande teksten noemen. En toch. Toch behoren ze tot de verrassendste en simpelweg coolste nummers van de plaat.

Het grootste probleem is echter dat de koord waarop Goldband balanceert soms iets te dun is. Cool wordt al snel cringe, en dan is het al wat moeilijker om de drie serieus te nemen. “Naakt Op Het Plein” transformeert zo binnen de drie minuten van George Michael naar eender welke Nederlandstalige charmezanger in een zalmroze smoking, ode aan Den Haag “Ik Kom Naar Huis” mist dan weer net die finale vonk om het echt geloofwaardig te maken. Een nummer als “Keer Op Keer” schippert dan weer tussen een harde europopbeat, een catchy vorm van toegankelijkheid en plaatsvervangende schaamte. Maar misschien is dat wel wat Goldband als groep net zo interessant maakt.

Hoe dan ook kan je moeilijk zeggen dat Samen Tegen Elkaar een tegenvallende tweede is. Je moet namelijk altijd alles in perspectief kunnen plaatsen, want objectief gezien zou een project als Goldband met alle moeite van de wereld een plaats verdienen in pakweg de lijst met vijftig beste platen van het jaar. De wereld bestaat echter niet enkel uit muzieksnobs, maar ook evenzeer uit mensen die muziek zien als de ideale uitlaatklep. En dan hoeft er niet per se een technisch moeilijke gitaarsolo of ongezien strak geproducet stukje in een nummer te zitten. Het moet gewoon plezant zijn. De twee in een mum van tijd uitverkochte Sportpaleizen die Goldband achter z’n naam mag schrijven, zijn daar het perfecte voorbeeld van. Dat de drie rond golden hour op de Main Stage van Pukkelpop mogen staan en dat – mark our words – daar net zoveel volk zal staan als tijdens Fred again.., misschien nog net wat meer.

‘Ik wil met jou naar bed / Al is het maar één avondje / Ik wil met jou naar bed / Groetjes Milo, Bo en Kareltje’ behoort inderdaad tot de meest erbarmelijke lyrics die we in ons leven al voorbij zagen komen, maar reken er maar op dat ze door duizenden enthousiaste tieners zullen meegebruld worden de komende maanden. En zo houdt Goldband met Samen Voor Elkaar toch ook ergens de boot wat in het midden. Ja, er staan platte nummers op de tracklist. Ja, soms is het zeker cringe en carnavalesk. Maar soms is het ook gewoon wél cool. Altijd complexloos. Goldband doet met deze tweede, in perspectief met wat de heren in het verleden al maakten, eigenlijk niet meer dan wat er van de heren verwacht werd. Als je dat toen niet wilde horen, dan raden we je dat nu ook af. En anders wensen we je heel veel plezier komende zomer.

Goldband houdt op 26 juni een exclusieve try-out in de Genkse C-mine, alvorens later deze zomer Pukkelpop (17 augustus) en Lowlands (16 augustus) te headlinen. In het najaar zijn dan het Sportpaleis (6 en 7 december) en de Ziggo Dome (8 en 9 november) aan de beurt.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek “Slapen”, ons favoriete nummer van Samen Tegen Elkaar in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.