© 1upcloud
Garagerockbands zijn van alle tijden en ook van alle plaatsen. Hot Garbage komt uit Toronto in Canada en brengt al sinds 2017 muziek uit. Het tweede album van het viertal kwam begin dit jaar uit en dat verscheen zowaar op het Belgische Exag’ Records. Het zorgde er dan ook voor dat de band een halte in België moest houden, met niet één, niet twee, maar drie shows. De tweede van de drie was in de Witloof Bar van de Botanique, waar de zaal zich vol nieuwsgierigheid klaarhield voor een muur van geluid.
Iets later dan voorzien kwam Hot Garbage opgestrompeld. Dat het podium van de Witloof Bar tegenwoordig in het midden van de zaal staat, zorgt ervoor dat het altijd moeilijk kiezen is waar te staan. Zeker als de band zich in een cirkel tegenover elkaar zet. Daardoor mis je als toeschouwer altijd wel iets en zit je voortduren op minstens één rug te kijken. Gelukkig maakte de band ook heel duistere muziek, waardoor het nooit echt nodig was om iemand duidelijk te zien spelen.
Opener “Ride” zette meteen de dromerige toon. Het nummer bouwde heel rustig op, waardoor je als toeschouwer de tijd kreeg om je in de muziek van Hot Garbage te verdiepen. Na een goeie repetitieve vier minuten werd het dan toch tijd om eens alles open te draaien en “Look At My Phone” duwde het tempo toch wat de hoogte in. Waar daarvoor nog de vocals van Juliana Carlevaris op de voorgrond stonden, was het later Alessandro Carlevaris die zijn donkere stem in het geheel mengde. Het hogere tempo sloeg ook aan, maar het werd al snel duidelijk dat er niet echt een lijn zou te vinden zijn in de muziek van Hot Garbage.
Zo kregen we bij “Mystery” een meer surfy vibe en gaf “Everything Stops” een knallende sfeer weer. De break in het midden van die song gaf je als luisteraar ook de uitdaging om altijd aandachtig te blijven, want de band stopte niet altijd met spelen. Er werd namelijk met stilte gespeeld, waardoor de opbouw steeds een belangrijk centraal punt vormde in de set. Zeker bij de iets langere nummers die volgden.
De nummers hebben op plaat een iets kortere vibe, maar doordat Hot Garbage zich zo centraal in de zaal posteerde en op het podium, had het ook wel iets weg van een repetitie. En dan vooral een repetitie waarbij er telkens werd gejamd. De leden konden dan ook goed naar elkaar kijken om zo de nummers uit te spinnen waar ze wilden. De nadruk lag hierbij vooral op de donkere psychedelische sfeer met en af en toe duistere synths en vooral een lugubere achtergrond.
Op die manier voelde “Snooze You Lose” als een verademing doordat het een nummer was dat gewoon los alles kapot ramde. Het was eigenlijk jammer dat Hot Garbage niet meer van dit soort nummers probeerde te spelen, want door iedere song te lang te laten duren, werd het ook lastig om de concentratie te behouden. De gitaarsolo’s waren bij momenten wel om duimen en vingers van af te likken en afsluiter “Mystic Muffin” bevestigde dat nog maar eens. Daar ging het van zacht naar hard, van snel naar traag en zo weer terug.
Hot Garbage leek in de kelder van de Botanique wel op zijn plek met zijn muziek. De groep bracht namelijk een duistere sfeer mee waarbij het muzikaal putte uit de krochten van de hel en daarbij fuzz en mysterieuze gitaren in een psychedelisch allegaartje bracht. Soms duurde het wat te lang, maar eens je jezelf volledig liet meeslepen door de band, had je daar geen last meer van. De donkere lichtkeuzes en de manier waarop de muziek ook een vuil gevoel met zich meebracht, liet zeker niet iedereen onbewogen achter. De juiste band op de juiste plek, maar groter dan dit zal het ook niet meer moeten worden.
Setlist:
Ride
Look At My Phone
Mystery
Everything Stops
Rinsed
Proto
Snooze You Lose
Lowering
Blue Cat
Told To Wait
Atomic Bomb
Mystic Muffin
