© Sparkie McGuinness
De Ierse band Melts bracht begin april zijn tweede album Field Theory uit. De groep brengt er een mix van krautrock met psychedelische invloeden en weet zo een donkere sound neer te zetten. Dat was meteen ook de reden voor de band om op tour te trekken en de afsluitende show van die tournee werd gegeven in Cactus Café in Brugge. De zaal was op zondagavond 5 mei goed gevuld met nieuwsgierigen en zagen er een set van een uurtje waarbij een charismatische frontman zich liet meeslepen door repetitieve sounds.
Iets na half negen kwam Melts het podium op gedraafd en frontman Eoin Kenny begroette ons heel vriendelijk, wat ervoor zorgde dat hij heel sympathiek overkwam. De man was strak in het pak gekleed met de haren naar achter gekamd, een groot contrast met de rest van de band waardoor ook alle ogen meteen op hem gericht waren. Met “Altered” werd meteen een snedige song ingezet. De pulserende synths en het repetitieve gitaarwerk omarmden ons meteen, waardoor duidelijk werd dat er hier wel eens luide muziek zou passeren.
Dat gebeurde ook bij de meeste songs naar het einde toe. Ieder nummer heeft namelijk zijn herkenbaar patroon dat als een hypnotiserende kracht rond ons hoofd kwam vliegen en tegen het einde werden er iets meer riffs tegen gegooid met een fuzzpedaal open, om dan de brute kracht te laten weerspiegelen. Kenny was ook wel een man die de songs volledig in zich opnam. Met de ogen dicht liet hij zijn handen wulps meebewegen op de melodie waardoor hij altijd mee was in het verhaal.
Dat soort charisma gaf Melts’ liveshow dan ook een meerwaarde. Zijn bindteksten waren bescheiden en heel oprecht, en zijn performance was dan weer heel intens. Net zoals de muziek die ook door een typerend synthgeluid altijd een beetje glazig klonk. Een mix van eighties newwave met een streepje gothic, waardoor het af en toe ook donker werd in de zaal, al zat er telkens wel een positieve groove in het muzikale waardoor we nooit de neiging hadden om de donkerste kelders op te zoeken, maar eerder een kelder met geweldige lichtinval.
“Shelter of the Shade” had iets meer psychedelisch in zich waardoor we ook in ons eigen wereldje konden beginnen zweven. Het publiek vloog dan ook met graagte mee, net zoals bij “Maelstorm” dat iets meer energie bood aan het geheel. Enkel “Spectral” bracht een kleine rust in de set doordat het wat trager ging en er meer op de stem van Kenny werd gefocust. Dat de song in het midden van de set kwam, gaf iedereen wat ademruimte en leek ons perfect gekozen.
Met “WLDNG” liet de band nog een laatste keer meer dan zes minuten een repetitieve gitaar en synthsound weerklinken, om daarna weer heel dankbaar het podium te verlaten. Het pulserende en de manier waarop we volledig werden meegezogen in de wereld van Melts, zorgden ervoor dat de band waarschijnlijk wat fans heeft bijgewonnen. De performance was zeer degelijk en muzikaal bleek het ook een ideale soundtrack voor een zondagavond doordat het net niet dansbaar genoeg was om te willen feesten, maar we wel op het gemak konden mee wiegen en bewegen.
Setlist:
Altered
Figment
Main Sequence
Outlier
Circular
Shelter Of The Shade
Clouded
Spectral
Maelstrom
Waves of Wonder
Waltzer
WLDNG
