© Tom McGeehan
Net zoals de naam is And So I Watch You From Afar een reus in zijn genre. De Noord-Ieren draaien al bijna twintig jaar mee in de scene van de math rock en brachten vorig jaar met Megafauna een zevende plaat uit, maar die werd voor het eerst via Pelagic Records gereleaset. Een nieuw label, maar wel nog steeds hetzelfde elan voor het viertal dat op de tweede show van hun Europese tour halt hield in Cactus Muziekcentrum in Brugge. Het was al van 2019 geleden dat de band nog eens een headlineshow in een zaal speelde en dus waren er heel wat nieuwsgierigen afgezakt naar de stad waar de dag nadien het startschot van De Ronde van Vlaanderen zou worden gegeven. Ze zagen And So I Watch You From Afar een strakke show geven zoals ze die wel vaker doen, waarbij intensiteit en finesse centraal stonden.
Het werd een drukke avond in Brugge met maar liefst twee voorprogramma’s. Robocobra Quartet uit Belfast deed het met een streepje jazzpunk die zeker heel wat experimentele sounds in zich had zitten. Dat viel al meteen op bij de eerste song die heel wat vreemde geluidjes voortbracht en nergens heen leek te gaan. De zingende drummer gaf wel wat panache aan de show door vooral heel enthousiast en intens te zingen. Dan waren de songs met iets meer tempo toch wat boeiender, vooral als alle instrumenten samenkwamen met de duistere saxofoon en unieke baslijn. Er werd zelfs al opgeroepen door de zanger om te twerken, wat niet veel later gebeurde. Het ging van snel naar traag en terug, maar vooral door er iets te veel experiment in te steken was het soms moeilijk volgen. Goed genoeg voor een halfuurtje dus, maar ook niet meer.
Nadat SCALPING zichzelf met “SCALER” een nieuwe naam toediende, is de band ook meer beginnen inzetten op nog zottere liveshows. En dat zag je meteen bij opkomst van de band in Cactus. Het was donker met opvallende visuals op een scherm achter hen die soms een nogal angstaanjagende man lieten zien, maar het paste perfect in het plaatje. Zo gingen de gitaren soms richting heel harde sounds om daarna met lekkere bassen richting een echte rave te leiden. De drummer was hierbij de metronoom die alles in goeie banen leidde, maar evengoed de vocale samples gaven je een houvast als het te intens werd. Zeker als plots nog meer synths werden ingezet, kon je overweldigd worden door de felle sounds. Dat stoorde weliswaar niet, want het gaf alleen maar dansbaarheid aan de show. Naar het einde toe werden er wel nog harde riffs toegevoegd aan het geheel waardoor een heuse wall of sound ontstond. Iedereen stond vol aandacht en verwondering te kijken naar de straffe visuals en liet zich meeslepen in de donkere wereld van SCALER. Dan heb je het als voorprogramma gewoon goed gedaan.
Met een streepje klassieke muziek van John Williams, kwam And So I Watch You From Afar theatraal het podium op. Met enkele felle lampen op de achtergrond en het logo als backdrop, zag het decor er sober uit, maar het had wel zijn effect. De lampen lieten bij de rustige momenten een bepaalde kleur zien om dan bij de uitbarstingen volledig in het wit te flitsen. Een waarschuwing voor epilepsiepatiënten had hier wel op zijn plaats kunnen zijn, al konden deze waarschijnlijk ook gewoon met hun ogen dicht genieten van het muzikale spektakel.
Met “Mother Belfast (Part 1)” en “Mother Belfast (Part 2)” werden er geen doekjes om gewonden, And So I Watch You From Afar zou hier gewoon de gitaren tot het uiterste laten gaan. Dat lukte ook en het publiek was bijgevolg helemaal mee met het geweld en de heuse geluidsmuur die het viertal kon maken. Het is straf om te zien hoe technisch het allemaal werd uitgewerkt en hoe de gitaristen op elkaar zijn ingespeeld om altijd op het juiste moment de juiste noot te spelen. Daarin zat ook de sterkte van de show. Eens je de focus legde op de muziek, werd je helemaal meegenomen in het verhaal dat de band vertelde.
Na enkele dienstmededelingen, onder andere dat de drummer van de band net vader was geworden en er dus een vervangdrummer mee was op tour, werd er ook een kleine ‘happy birthday’ opgedragen aan gitarist Rory Friers. Hij vond het best amusant en bedankte ons dan met het krachtige “North Coast Megafauna” uit de nieuwe plaat. Nadien was ook “Any Joy” een rustpuntje van de nieuwe plaat, maar nog steeds had het allemaal de herkenbare sound.
Vanaf “BEAUTIFULUNIVERSEMASTERCHAMPION” ging de band volledig over de rooie en waren er geen rustmomenten meer te vinden. Of het moest vlak voor “Set Guitars to Kill” geweest zijn, waar er even een ambient stukje ontstond in de set. Nadien was het publiek vooral helemaal mee met de ‘woo’ in de song en zagen we de hoofden alleen maar wilder op en neer springen. And So I Watch You From Afar had iedereen helemaal ingepakt en dan was er bij bisnummer “Big Thinks Do Remarkable” zelfs nog een meezingmomentje voorzien. Mooi, waarna de band het einde heel lang liet uitbollen, alsof ze zelf geen afscheid wilden nemen. And So I Watch You From Afar heeft nu ook Brugge voor zich gewonnen en dat toont nog maar eens aan hoe goed het vakmanschap van de band is.
Setlist:
Mother Belfast (Part 1)
Mother Belfast (Part 2)
A Slow Unfolding of Wings
Wasps
A Little Bit of Solidarity Goes a Long Way
North Coast Megafauna
Any Joy
BEAUTIFULUNIVERSEMASTERCHAMPION
7 Billion People All Alive at Once
Set Guitars to Kill
Big Thinks Do Remarkable
