Sinds enkele jaren leeft de Antwerpse Paulien Rondou een dubbelleven. Op het platteland van het pittoreske Westmalle is de hoeve waarop ze woont haar toevluchtsoord. Voornamelijk als boerin, maar de grond is er ook vruchtbaar voor de songs die ze schrijft. Dat doet ze onder het pseudoniem Catbug. Rondou is dus een artiest van Vlaamse bodem pur sang. Met de winst van De Zes verwierf de zangeres in 2017 de titel ‘Artist In Residence’ bij Trix. Deze mocht ze een jaar lang dragen terwijl ze aan haar debuutplaat werkte. Universe, waarop ook haar debuutsingle “Kingfisher” staat, verscheen in 2018. Daarna ging ze in haar moedertaal verder. Rondou’s tweede album uit 2021 kreeg de naam slapen onder een hunebed. Een jaar nadien mocht ze na haar set tijdens de Week van de Belgische muziek voor de tweede keer in de Botanique spelen, in het voorprogramma van gelijkgestemde indiefolkzanger Novo Amor. Voor het eerst sinds slapen onder een hunebed het levenslicht zag, krijgen we iets nieuws van Rondou te horen. De single heet “Torenvalkje”. Daarmee maakt ze opnieuw een referentie naar de gevederde dierengroep die haar altijd weet te verblijden met een een lading inspiratie.
“Torenvalkje” is met vijf minuten het langste nummer in Catbugs repertoire tot nog toe. De intro van het liedje trekt meteen een oase aan rust open. Het lieflijke getokkel op gitaarsnaren produceert een tedere melodie. Deze vormt een geaarde basis, waaruit de rest van het nummer op een lijzig tempo tot bloei kan komen. De dromerigheid wordt aangevuld met een zacht gefluit. De song is puur en intiem met een dichterlijke songtekst, iets waarvoor Rondou voorheen al geprezen werd. “Torenvalkje” klinkt als een moederlijk slaapliedje waarmee je een onrustig kindje tot slaap zou kunnen sussen. Als het op de sound neerkomt, is de structuur van de single prima, maar we moeten toegeven dat Rondou zich vocaal niet van haar beste kant laat zien. Waar haar stemklank in slapen onder een hunebed met regelmaat op de juiste manier tot zijn recht kwam, missen we dat in “Torenvalkje” een beetje. De tweestemmigheid die af en toe wordt toegepast, is dan wel weer een fijne toets, maar niet genoeg om het goed te maken. Instrumentaal geeft de song de warmte van een winters, knetterend haardvuur af, maar het is alsof een openstaand raam een vervelende wind binnenlaat die ervoor zorgt dat het niet volledig ontvlamt. Daardoor komt dat ene vonkje er niet dat ons volledig verwarmen kan; de zang.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
