Khruangbin is misschien wel een van de snelst groeiende bands van het moment. Met hun zomerse aanstekelijkheid veroveren ze de hele wereld en ook bij ons zijn ze hotter dan ooit. In Nederland werd niet veel na de start van de verkoop van hun show in AFAS Live, meteen een tweede show toegevoegd. Ook in België klinkt de naam van de band steeds luider. De Texanen krijgen op zaterdag van Rock Werchter een plekje op de mainstage, net voor headliner Dua Lipa. En wie nog een ticket wil in de Lotto Arena, wordt momenteel al naar achterin de tribunes verwezen. Om maar aan te tonen: de band is ondertussen al lang geen verborgen parel meer.
Voor al degenen die nog niet ver genoeg raakten in hun cursus Thais op Duolingo: Khruangbin betekent vliegtuig, verwijzend naar de overvloed aan buitenlandse invloeden die de Amerikanen in hun muziek steken. Ook het nieuwste studioalbum A La Sala spreekt weer alle denkbare talen. Op deze langspeler gaan belichamers Mark Speer, Laura Lee en Donald Johnson verder op hun elan en klinken ze erg exotisch, erg werelds; erg Khruangbin. Al steekt hier en daar wat meer tristesse de kop op.
Openingsnummer “Fifteen Fifty-Three” maakt je veel te vroeg wakker na een nacht aan een godvergeten strand. Alles loopt nog moeizaam en je komt maar gezapig op gang, maar je bent wel op een van de mooiste plekjes denkbaar. De zon verwarmt het venster naast je bed, de golven deinen in de verte en de vogels fluiten. Geen betere manier om je ochtendhumeur kwijt te geraken. Het daaropvolgende optimistische “May Ninth” zorgt voor een vroeg hoogtepunt van je dag. Van de drie op voorhand uitgebrachte singles, steekt deze er zonder enige twijfel bovenuit, al komt dat misschien omdat we hem reeds grijsdraaiden. De gitaarlijnen dragen een bijzondere aanstekelijkheid met zich mee, de samenzang brengt je in hogere sferen.
Tijdens “Pon Pón” spat de seks er in dikke zweetdruppels van af, dankzij een funky baslijn en Spaans gefluister die in je nek liggen te hijgen. Het Spaans trekt Khruangbin door in het daaropvolgende nummer, “Todavía Viva”, en ook de basgitaar staat daar weer in de verf. Daarnaast valt ook het organische slagwerk op, al laat de track ons wat koud. Gelukkig krijgen we het opnieuw warm van “Hold Me Up (Thank You)”. Het is een zonnig eerbetoon aan dierbaren. Tekstueel vervalt het dan misschien wel wat in clichés, dankzij het vrolijke deuntje wordt het op geen moment melig.
Het is niet al reuzengeur en maneschijn dat de klok slaat op A LA SALA. Op “Caja de la Sala” klinkt Mark Speers gitaargetokkel onmiskenbaar zwaarmoediger. En ook op “Three From Two” houdt Khruangbin de beats per minute laag. Een wolkendek verhindert de zon te schijnen op de laatste vier nummers van het album, waardoor het einde van het album wat donkerder aanvoelt, maar het daarom niet minder boeiend maakt.
Khruangbin slaagt er andermaal in een sterk album af te leveren. Op A LA SALA morst de band als vanouds met dikke klodders instrumentale finesse. Traditiegetrouw klinkt het zweterig, zonnig en zwoel, maar met behulp van de zwaarmoedigere feel van het tweede deel van de plaat, weten de bandleden – wat contradictorisch misschien – toch een verfrissende twist te geven aan die unieke Khruangbinsound.
Khruangbin komt naar Rock Werchter op zaterdag 6 juli. Op 31 oktober en 1 november staat de band in Amsterdam, de dag later, op 2 november, in de Lotto Arena in Antwerpen.
Ontdek “May Ninth”, ons favoriete nummer van A LA SALA, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
