© Autechre
Autechre opende gisteren het jaarlijkse BRDCST-festival in de Ancienne Belgique. Het elektronische duo, bestaande uit Sean Booth en Rob Brown, richtte Autechre op in 1987 in Rochdale, Engeland. Sinds hun debuutalbum Incunabula in het begin van de jaren negentig, bleven ze zichzelf heruitvinden met een voortdurende stroom van innovatieve elektronische composities. In 2020 brachten ze voor het laatst de albums Plus en Sign uit. Autechre had een contract bij Warp Records, een legendarisch label in de elektronische muziek. Het duo was perfect als pre-show van BRDCST vanwege hun experimentele, maar authentieke karakter.
De Amerikaan Russell Haswell verzorgde de openingsact van de show. Zijn optreden was zowel absurd als opwindend. Hij creëerde dynamische sets met invloeden uit uiteenlopende genres, maar vooral met veel gevoel. Voor elk nummer sprak Haswell het publiek aan zonder microfoon: ‘This song is called… the streets are dirty, although it rains.’ Na zijn korte introductie en het noemen van lange titels, boog hij voorover met een knie op de grond om verder te mixen. Het publiek verzamelde zich rond het podium; mensen stonden stil of knikten mee, terwijl de golven van zijn duistere nummers fel weerkaatsten tegen de achterwand van de zaal.
© AB – Ancienne Belgique
De intense ervaring begon al met de aankondiging in de Ancienne Belgique. De lichten dimden en terwijl de hele zaal in duisternis gehuld werd, vulden de eerste beats onze oren. Autechre bevestigde direct hun compromisloze, complexe en duistere muziek. Hun live optreden was doordrenkt met abstracte ritmes en texturen die gepaard gingen met een krachtig pulserende beat. Maar wat hen echt onderscheidde van klassieke dance-acts was hun vermogen om het publiek volledig onder te dompelen in de ervaring. Even abstract als hun muziek was het zicht op de toeschouwers. Ze zorgden voor elkaar en voor de show. Ondanks de natuurlijke duisternis grepen velen op verschillende momenten naar hun telefoon om even te filmen of een bericht te sturen, wat resulteerde in een onregelmatig en claustrofobisch lichtspektakel.
Hoewel Booth en Brown zichzelf verstopten in de schaduw, was hun performance op veel momenten heftig en intens: het was een absurde buitenaardse ervaring, maar vooral hun precisie bleef bij. Hun muziek drong letterlijk door tot je het binnenste van je ingewanden wat zorgde voor een menselijke ervaring. Via het schemerlicht van de nooduitgangen zag je schimmen en gedaantes om je heen. Sommigen stonden stil, anderen knikten of dansten hevig mee. Het publiek leek een groot organisme, en hun licht bewegende hoofden waren als cellen. Aan het begin van Autechre’s soundscape hoorden we eerder vioolachtige synths en uitgerekte ritmes, maar naarmate het einde van de show naderde, werd het ritme interessanter en waren er meerdere texturen te horen.
Het was een krachtige start van een nog lang weekend. Het BRDCST-festival duurt nog tot maandag 8 april, met als hoogtepunt een knallende aftershow van niemand minder dan Oneohtrix Point Never. Het optreden van Autechre was een meeslepende elektronische ervaring die het publiek meenam op een intense reis door abstracte ritmes en texturen. De beats doordrongen de luisteraars en creëerden een gevoel van verbondenheid te midden van de duisternis.
