Een nieuw album van While She Sleeps, daar kan moeilijk iets slechts aan zijn. De heren uit Sheffield kregen het de laatste jaren doodeenvoudig voor elkaar om de ene na de andere succesvolle plaat op de plank te leggen en hebben ondertussen al een platencollectie van heb ik jou daar opgebouwd, waardoor het eigenlijk een zekerheidje is dat iedere nieuwe aanwinst aan de collectie wel een succes zal zijn. Althans, dat dachten we, want het zal ons nog benieuwen of de groep ook op SELF HELL deze trend weet door te zetten.
De eerste voortekenen zijn namelijk verre van positief en dat komt vooral door de willekeur van de stijlen doorheen de plaat. Op voorhand was het album door de uiteenlopende singles al amper te peilen, maar nu we het eenmaal het geheel horen, komt dit feit pas echt naar boven. Het werkt op enkele uitzonderingen na totaal niet consistent en er zit helemaal geen lijn. De groep liet voor de release al optekenen dat het voor SELF HELL inspiratie zocht in alle mogelijke hoeken van de muziekwereld, en dat er op de schijf invloeden van onder andere Kendrick Lamar, Limp Bizkit, Gorillaz en Fat Boy Slim te vinden zijn, waardoor de groep ons al op voorhand waarschuwde dat het misschien niet het album zou worden dat we verwachtten. Evolutie in een muziekgroep is goed en nieuwe stromingen in de sound van een band kunnen zeker gewaardeerd worden, maar dit is overdrijven.
Is SELF HELL dan een album dat van begin tot eind tegenvalt? Nee, zeker niet. De uitgebrachte singles “SELF HELL“, “DOWN” en “TO THE FLOWERS” zijn supersterk en ook “WILDFIRE” kan ons zeker bekoren, maar daarna houden de lichtpuntjes simpelweg op. Voor ieder goed nummer staan er twee liedjes op de plaat die we totaal niet voelen. En zo worden hoogtepunten heel snel afgewisseld met zeer lage dieptepunten. Neem bijvoorbeeld het eerder genoemde “WILDFIRE”, dat van kop tot staart vol zit met energie en ons laat headbangen tot ons hoofd van onze nek valt. Een smerig goed nummer waar we graag een heel album gevuld mee zagen worden. Helaas kiest While She Sleeps een totaal andere route en brengt het vervolgens met het uiterst zweverige “NO FEELING IS FINAL” een van de meest onnodige stukken uit zijn discografie, waardoor de opgebouwde energie weer in het niets verdwijnt.
Als vervolgens “DOPESICK” langskomt, willen we eigenlijk gewoon onze koptelefoon tegen de muur smijten. De invloeden van Limp Bizkit weerklinken iets te luid, maar als we die muziek willen horen, hadden we wel Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water opgelegd. Zeker omdat “DOPESICK” eigenlijk nog niet eens zo heel goed afgekeken is van de nu-metalhelden uit Florida. Het is eerder een slap afkooksel dan een ode aan een van de inspiratiebronnen van SELF HELL.
Het is een trend in de muziekwereld om steeds vaker elektronische elementen in de sound te gooien en ook While She Sleeps heeft daar een handje naar. Op de laatste paar albums zagen we geleidelijk elektronische trucjes toegepast worden en namen we het voor lief, maar op SELF HELL trekt de band die lijn iets te ver door. Zeker tegen het einde weet de groep van geen ophouden en gooit ze tijdens “OUT WITH THE BLUE” en “ENEMY MENTALITY” al de mogelijke computereffectjes in de strijd. Toch weten de liedjes alsnog niet te scoren en zijn het eerder onnodige toevoegingen dan echt aanwinsten aan de lp. Als het aan ons lag, was deze plaat uitgedund naar een ep van slechts enkele liedjes en was het binnen een kwartiertje voorbij, maar While She Sleeps kiest er helaas voor om er een kwelling van bijna 45 minuten van te maken.
We haalden het destijds in ons artikel over “SELF HELL” aan dat steeds meer gevestigde namen binnen het metalcorelandschap hun harde gitaren en screams inruilen voor een meer toegankelijke versie van hun muziek en prezen While She Sleeps destijds dat het niet die koers aan het varen was. Helaas trekken we dat statement nu met spijt in, want op SELF HELL is de band daadwerkelijk slechts een schim van wat ze vroeger was. Geef ons maar het oude ragwerk van de groep, want met dit nieuwe materiaal kunnen we precies niks aanvangen. Hopelijk weet de groep deze zomer ons live wel te bekoren wanneer ze Jera on Air en Graspop Metal Meeting aandoet, maar voor nu valt het behoorlijk tegen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “TO THE FLOWERS”, ons favoriete nummer van SELF HELL, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
