Het Universumpje dijt uit, al nam dat wel enkele jaren in beslag. Het Amsterdamse stonergezelschap rondom Jacob van de Water is al sinds 2018 bezig aan een nieuwe plaat om het succesvolle debuutalbum De Grenzen Van Het Toelaatbare op te volgen, maar op het resultaat moesten we lange tijd wachten. Gelukkig kwamen er de afgelopen maanden met “Voodoo” en “Ik Woon In Een Kanonskogel” al enkele singles uit die nu leiden tot Stilleven Met Dierentemmer. Het album zat naar eigen zeggen enkele jaren in quarantaine wegens aanstekelijkheid en moest daardoor lang wachten om het levenslicht te mogen zien. Grote woorden, maar nu de plaat eindelijk van zijn welverdiende vrijheid mag genieten snappen we dit statement volledig.
Stilleven Met Dierentemmer ligt namelijk van het begin tot het einde uiterst fijn in het gehoor. Dat begint al bij de eerdere single “Ik Woon In Een Kanonskogel“, die op de plaat zelfs nog beter klinkt dan toen het een eigen release kreeg. De basgitaar ligt precies goed, terwijl het als een warm dekentje over ons heen valt. Ook het daaropvolgende “Compost” is uit hetzelfde hout gesneden en laat ons met speels gemak meedeinen op de maat van de muziek. We snappen volledig waar die quarantaineplicht voor nodig was, wat het album is zo catchy als het maar zijn kan.
De groep heeft al vanaf de vroegste dagen van zijn bestaan een reputatie opgebouwd om zwevende teksten naadloos te kunnen combineren met kneiterharde stonerrock. Het is het resultaat van een paringsdans tussen Drs. P en Orange Goblin, de liefdesbaby van Queens of the Stone Age en Spinvis of de samensmelting van Lucky Fonz III met Fu Manchu. Voeg daar nog een vleugje Raggende Mannen aan toe en je krijgt de artistieke handtekening die het universum van Het Universumpje perfect definieert. Ook op Stilleven Met Dierentemmer is deze onmiskenbare stempel prominent aanwezig waar “Voodoo” het ultieme bewijs van is. In grote lijnen is het nummer een mokerharde stonertrack, maar door teksten als ‘Wat jij niet wist is dat ik aan voodoo doe’ heeft het een poëtisch kantje dat je niet vaak tegenkomt.
Niet enkel de lyrische flair doorheen de plaat kan ons bekoren, ook op muzikaal vlak weet de band ons stevig te imponeren. Vaak zie je dat bands doorslaan in de complexiteit van muziek, maar daar doet Het Universumpje niet aan. De songs op Stilleven Met Dierentemmer zijn qua veelheid precies diep genoeg voor het genre zonder al te veel toeters en bellen op de luisteraar los te laten. “De Willekeur Van Het Alfabet” en “Toeters + Bellen” zijn beide nummers die ondanks de niet al te diepgaande melodieën toch prima indruk achter laten en stevig hun mannetje staan. Het is aanstekelijk, uiterst aangenaam en imponeert zonder dat het overdrijft.
Ja, Het Universumpje blijft met zijn zwevende teksten op Stilleven Met Dierentemmer zo nu en dan best apart en het schuurt vaker dan eens tegen het absurdisme aan, maar weet eigenlijk op geen enkel moment de knoppen te laten doorslaan. Dat heeft ook zeker zijn charme, waardoor Stilleven Met Dierentemmer tekstueel een ultiem plezierige plaat is geworden. Voeg daar nog eens een stevige portie vileine gitaren aan toe en je krijgt een album dat zich recht richting de sterren schiet. Geef ons zo nog maar een album, maar hopelijk hoeven we daar dit keer geen negen jaar op te wachten.
Ontdek “Voodoo”, ons favoriete nummer van Stilleven Met Dierentemmer, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
