Placebo @ Ancienne Belgique (AB): Schrap en scherp

Het begin volgde bijna dezelfde volgorde als de show op de Lokerse Feesten en het Sportpaleis, wat voor sommigen wellicht een déjà-vu gevoel gaf. In essentie was dat echter geen slechte zaak, want nummers als “Hugz,” “Happy in the Birthday in the Sky” (uiteraard met die fijne gitaarsolo), en “Bionic” vormden gewoon een sterke tandem en gingen mooi in elkaar over. Het vaste patroon lieten ze voor het eerst iets meer los met “Twin Demons,” een nummer dat zo nu en dan zijn plaats krijgt in de show van Placebo. Brussel was in elk geval duidelijk blij dat het gisteren nog eens door de luidsprekers weerklonk en toonde zich gul in het geven van applaus. Iets later haalden ze zelfs voor het eerst sinds 2018 zowel “Soulmates” als “Exit Wounds” van een dun laagje stof. Zeker eerstgenoemde zorgde voor blijdschap alom in de zaal, al waren wij vooral verheugd dat “Exit Wounds” haar rentree maakte.

© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)

De oproep om je smartphone zo veel mogelijk in je zak te houden, werd door de meesten braaf opgevolgd. Momenten vastleggen was dus niet aan de orde, maar deze in het moment te beleven des te meer. Hoewel Molko zich, zoals gebruikelijk, niet van zijn meest spraakzame kant toonde, verkeerde hij in een uiterst goede stemming en speelde met veel vakmanschap. Stefan Olsdal liet zich dan weer gaan op zijn gitaar en bijbehorende pedalen en gaf de nummers op die manier die kenmerkende Placebo-magie. Voor “Too Many Friends” en “Went Missing” ruilde hij eenmalig zijn geliefde instrument in voor een witte piano, al klonken deze nummers door de vier muzikanten achter hun nog steeds heel vol en rockend.

De hits en publieksfavorieten bewaarde Placebo vakkundig voor het laatste deel van de show, al moet gezegd worden dat ze ons daarvoor ook niet echt verveelden. De aftrap van het laatste deel van de avond gaven ze met “For What It’s Worth,” dat elke ziel in de grote zaal van de AB meekreeg. De sfeer was wat het moest zijn en dat was het biotoop waar “Song To Say Goodbye” of “The Bitter End” het nog eens naar hoge sferen kon tillen. De twee nummers vormden ook gisteren weer een geweldig een-tweetje van extase en lieten niemand onverschillig achter. De grootste verrassing van de avond had Placebo echter als opener van de bisronde voorzien: “Taste in Men.” Het nummer maakte haar rentree na ruim twaalf jaar afwezigheid en was een mooi geschenk aan de trouwe fans die hen de afgelopen jaren aan het werk zagen. “Fix Yourself” was misschien niet het ideale middenstuk van de toegift, maar die gedachten verdwenen snel toen ze met hun geniale cover “Running Up That Hill (A Deal With God)” het concert in haar plooi lieten vallen. Een uitgesponnen einde met nog wat gedraai aan knopjes en gespeel met gitaarpedalen maakte er een groots einde van!

Placebo omarmde de intimiteit van de AB en speelde zich warm voor ze weer een tijdje de baan op gaan. Ook al heeft de band de laatste jaren wat aan urgentie ingeboet, toch heeft de groep een zekere relevantie en status weten te behouden die ze niet snel zullen verliezen. Ook al hadden ze makkelijk kunnen teren op het succes van hun begindagen, blijven ze volop de kaart van “Never Let Me Go” trekken en hebben ze de nummers van dat album echt wel nieuwe energie weten te geven op het podium. Al met al was het een geslaagde avond en zowaar een van hun betere optredens in ons land.