© Lawrence Fafard
De carrière van Helena Deland is meer dan haar solomuziek. Zo werkte de Canadese artieste reeds samen met JPEGMAFIA, claire rousey en Men I Trust en vormde ze samen met Ouri de band Hildegard. Toch kwam ze naar de Rotonde van de Botanique om haar solomuziek voor te stellen, meer bepaald Goodnight Summerland haar album van vorig jaar. Voor het eerst sinds de pandemie, wist ze ons te vertellen, was ze terug op tour en de laatste show op het Europese vasteland was weggelegd voor Brussel. We kregen een intiem concert waarbij de schoonheid van haar stem centraal stond en je kon wegdromen wanneer je dat maar wilde.
Voor we een artiest van de andere kant van de wereld mochten verwelkomen, werd er eerst nog dichtbij huis gezocht. Clara Mann had last minute moeten afzeggen en dus werd een man uit Kortrijk gerekruteerd om richting Brussel te komen. Arend Delabie is nog steeds een groot talent die langzaam, maar zeker tot ontplooiing komt. Waar we hem op Sound Track in bandformatie zagen, kwam hij nu met enkel een bassiste in de vorm van Hanne Vandekerckhove op de bühne. Zo kwamen zijn mooie songs ook het best tot zijn recht met een prachtig timbre in de stem en natuurlijk heel sterke songstructuren die snel blijven hangen. In zijn halfuurtje wist hij zo wel heel wat nieuwe fans voor zich te winnen en het valt ook op dat hoe meer je zijn nummers hoort, hoe beter ze worden. “Flesh Fly” is zo een energieke song met een sterk refrein terwijl “Piece of Mind” meer intimiteit in de vocals legt. Het is dus een kwestie van tijd vooraleer Delabie zelf de Rotonde mag headlinen.
Helena Deland kwam met zijn tweetjes op het podium en meteen werd de zaal in het Frans aangesproken. Een taalbarrière was er dus niet tussen het publiek en de zangeres waardoor ze zich al snel als een vis in het water voelde. “Swimmer” leek dus wel gepast om als opener te dienen en al snel werd duidelijk dat we hier mooie harmonieën zouden krijgen in combinatie met intiem gitaarwerk en zachte liedjes. Bij “Say Something” werden nog drie extra muzikanten op het podium verwelkomd en zo was de band compleet.
De extra muzikanten zorgden ervoor dat de songs van Helena Deland voller klonken, maar het was niet dat ze ergens expansief uithaalden. Daarvoor zijn de songs namelijk te klein en kleine nummers dienen niet altijd groots gemaakt te worden. Er kroop zo heel veel subtiliteit in de manier van spelen waardoor het niet meteen opviel dat er extra muzikanten waren, tot je er echt op begon te letten. De zachte percussie, een slimme gitaarlijn of wat zachte basnoten waren hetgeen iedere song naar een hoger niveau tilden.
Nu zou het kunnen dat je door al die intimiteit een heel zware, soms wat saaie set krijgt, maar Deland had alles perfect uitgekiemd. Zo was “Spring Bug” een fijn optimistisch liedje dat vlak na een heel rustig liedje volgde en had “Truth Nugget” een meer opvallende drumriedel. Bij “Smoking at the Gas Station” werd er zelf wat geëxperimenteerd met wat noisy geluiden, al waren ook deze nooit te luid. Het viel ook op aan de decibelmeter dat het applaus altijd luider was dan de muziek. “Someone New” was dan misschien een van de enige songs in de set die echt openbrak en doordat alle muzikanten eens voluit konden gaan voelde dit heel hartverwarmend aan.
‘Fill the empty rooms with music’ zong Deland op “Fill the Rooms”, maar leeg was de Rotonde allerminst. Ondanks dat er vol concentratie werd geluisterd naar de muziek en je een speld kon horen vallen tijdens de song, was iedereen wel degelijk heel enthousiast. Zo ook op het eind toen “Strawberry Moon” terug met zijn tweetjes werd afgerond. Dat de band daarna nog even terugkwam om het aanstekelijke “Baby” te brengen, voelde als een mooi afsluit. De zaal liep dan ook al leeg, maar Deland kwam nog terug om solo “Who I Sound Like” te brengen. Een beetje te getelefoneerd en iets wat ze beter als eerste bisnummer had gebracht om de sfeer te behouden.
De enige smet op het blazoen van de show van Helena Deland, want verder wist ze meer dan een uur te boeien met intieme nummers die een bepaalde breekbaarheid uitstraalden. Het was een uiterst aangename show en de Rotonde van Botanique was er bovendien de perfecte locatie voor. De zangeres is een uitstekend songwriter en kan met haar stem ook verschillende registers aan. Zo bracht ze samen met haar band een perfect maandagavondconcert om de week helemaal goed en rustig te beginnen.
Setlist:
Swimmer
Saying Something
The Animals
Spring Bug
Bright Green Vibrant Gray
Roadflower
There Are a Thousand
Truth Nugget
Smoking at the Gas Station
Dog
Someone New
Fill the Rooms
Moon Pith
Strawberry Moon
Baby
Who I Sound Like
