Sound Track 2023: Finale West-Vlaanderen @ Cactus Muziekcentrum (Brugge)

In Brugge werden voor de finale van Sound Track acht artiesten verwacht die konden meedingen naar de prijs als laureaat. Met Arend Delabie, Bloed, Ciggy Sunday, Luigi Colzato, Gummy Green, Timothy Fernandez, Yuma en ZLDR stond er heel wat jong talent te popelen om de jury te overtuigen. Cactus Muziekcentrum was de uitverkoren plek waar de toekomst van die acts zou veranderen en de zaal was aangenaam gevuld met nieuwsgierigen voor de sound van morgen. Uiteindelijk gingen ZLDR, Bloed en Ciggy Sunday met de winst lopen en de publieksprijs, ter waarde van 1000 euro, ging naar ZLDR: dubbele winst! Uiteindelijk zagen we echter geen enkele slechte act en dat toont toch maar weer eens aan dat er heel veel talent in ons land rondloopt.

Bloed

Bloed mocht de spits afbijten in Cactus Muziekcentrum en zo werd het publiek al meteen goed wakkergeschud. De bloedverwanten wisten namelijk een soort van donkere metal te mixen met een industriële sound, die vooral heel pittig binnenkwam. Met snedige dubbele drums, vettige synths en een schreeuwerige stem wist je al snel wat het recept van de band was. Op die manier vulde het trio zijn twintig minuten, al mag het ook gezegd dat diversiteit in sound wel ontbrak. Je voelde het bloed wel stollen in je bloedvaten, maar koken deed het niet doordat de sound niet altijd even hard binnenkwam. Desalniettemin wist Bloed meteen voor een stevige binnenkomer te zorgen en kan het in zijn niche misschien wel potten breken binnenkort.

Gummy Green

Gummy Green heet nog niet zo lang als dusdanig, want tijdens de voorrondes was de naam namelijk nog Structure. De naamswijziging was meteen ook het enige nieuwe aan de band, want verder brachten de vier nog steeds coole soul met een sausje van r&b en hiphop. Al snel viel de dankbaarheid van frontman op, want tussen ieder nummer werd het publiek uitbundig bedankt voor het enthousiasme en de aandacht. Beginnen deed de groep meteen heel funky en de dansbaarheid werkte aanstekelijk. Niet veel later werd er een liefdesliedje gespeeld en dat haalde de goeie vibes wel wat naar beneden, waardoor de sound meer smooth werd. Zo werd de rest van de set ook iets gemoedelijker, maar wel met een blijvend enthousiasme van de frontman. Hij rapte er wat op los en zocht ook de verschillende kanten van het podium op. Naar het einde toe zette hij ook zijn pet af en dat maakte dat zijn geloofwaardigheid wat daalde, maar de charme niet. Een leuke band die we deze zomer zeker het mooie weer zien maken op pakweg de Gentse Feesten.

Arend Delabie

We volgen Arend Delabie al even; we doopten hem vorig jaar zelfs tot Grote Beer van Morgen en het lijkt erop dat hij zijn vruchten begint te plukken. In de finale van Sound Track toonde hij zijn talent en zo begon hij helemaal alleen met zijn fragiele stem en een gitaar om te tonen dat hij hier kwam om te winnen. Nadien werd hij ook vervoegd door een band die zijn nummers naar een hoger niveau tilde. De achtergrondzang tijdens de expansieve nummers zorgden voor iets magisch, terwijl Arend altijd de touwtjes zelf in handen hield. De mix van americana en singer-songwriter maakte zijn muziek ook iets dat je op een roadtrip wilt luisteren. Toch waren er enkele kleine smetjes met wat technische problemen die voor verwarring op het podium zorgden, en ook zijn talent als frontman kan nog meer ontwikkeld worden. Hij heeft namelijk een voorkomen dat vele fans in zwijm kan doen vallen en daar zal hij in de toekomst nog wat meer op moeten inspelen. Muzikaal zit alles wel snor met sterke muzikanten die alles goed ondersteunen en daarmee kan hij binnen de kortste keren ook grotere zalen aan. Een hit is het enige wat hem nog ontbreekt.

Ciggy Sunday

Toen we Ciggy Sunday aan het werk zagen in Leffinge, zetten we de band prompt op nummer één. Ook in Cactus Muziekcentrum was de band weer uitstekend en pakte ze het publiek van begin tot eind in. De charismatische frontman had niet veel nodig om het publiek zot te maken: gewoon zijn stem en voorkomen was voldoende. Met een zwoele vocale range die wat deed denken aan Balthazar was het alvast geslaagd, maar ook muzikaal kon Ciggy Sunday uit een heus arsenaal putten. Met groovy songs, loungy muziek en vooral een ongedwongen enthousiasme pakte de band vriend en vijand in. Zeker toen de bandleden een instrumental speelden, waarbij ze gewoon aan het dansen gingen, spatte het spelplezier ervan af. Dat de zaal al enkele lyrics kon meezingen, toonde aan dat de songs ook heel sterk in het gehoor blijven liggen. De fanbase kreeg zelfs zijn moment om helemaal alleen te zingen, om nadien gewoon te blijven dansen. Ciggy Sunday is een zondag die we altijd zouden willen ervaren.

Yuma

Yuma deed het in de voorronde nog maar voor het eerst met band, maar in de finale merkte je toch al dat de groep heel hard gegroeid is. Het viertal, waarbij de stem van Yuma Claeys de maïzena is, bracht prachtige weidse songs die zich volledig wisten te ontbolsteren door de intensiteit waarmee er gespeeld werd. Dat merkte je al bij het openingsnummer, dat heel opbouwend in elkaar zat en noot per noot steviger werd. De sound deed ook wat aan postrock denken, terwijl de stem van Yuma als een soort van mantra over het geheel werd gesmeerd. Ze had een pracht van een stem die alle registers leek aan te kunnen. Zeker wanneer ze haar strot volledig opende. Op die manier kon ze de zaal ook volledig voor haar krijgen, waarbij ze haar stem en de muzikale intensiteit als sterktes wist te omarmen. Naar het einde toe hoorden we ook meer synths en zelfs dan was het allemaal gebaad in schoonheid. Er zit veel potentieel in dit Yuma.

Timothy Fernandez

Timothy Fernandez was ondertussen al de zesde act van de avond. De Oostendenaar bracht een driekoppige band mee naar Brugge om hem te ondersteunen en terwijl zorgde hij er ook voor dat de zon binnen begon te schijnen. De man heeft namelijk een muzikale zomer in zijn sound en dat maakte de temperaturen in Cactus Muziekcentrum al meteen warmer. Een woestijn was het niet, maar eerder een gezellig strand waarbij je een lekkere cocktail drinkt en wegdroomt. De muziek van Fernandez was namelijk wel heel chill, maar na een tijd misschien té chill. De zaal ging zo volop aan het praten en de aandacht verzwakte heel snel. Jammer, want de man zag er een sympathieke pé uit die echt graag zijn muziek speelt, maar alleen miste hij diversiteit. Een meer dynamische set zou hem goed doen, maar muzikaal was het wel genieten.

Luigi Colzato

De prijs voor meest unieke set van de avond ging sowieso naar Luigi Colzato. De man uit Wevelgem brengt met zijn project elektronische muziek uit het hart, waarbij depressie en melancholie hand in hand gaan. De volledige show stond zo in het teken van experimentele synthgeluiden en opvallende bassen. Natuurlijk was het ook het stemgeluid, dat bol stond van de effecten, dat alle aandacht opeiste. Ook de inleving waarmee hij op het podium stond sprak aan, al waren de iets rustigere stukken voor het publiek vooral een reden om te palaveren. Gelukkig werden die rustige momenten dan doorbroken door dansbare stukken waarbij we ook stukjes euforie uit de zaal hoorden. Het enige wat volgens ons nog miste, waren visuals om de zaal geboeid te houden. Hij liet zijn synthesizer de hoeken van de kamer zien om uiteindelijk van achter zijn instrument naar voor te komen en zich voor het publiek te smijten. Dat was dankbaar en de experimentele elektronische muziek werd zo heel goed onthaald.

ZLDR

Als laatste act werd er een groep uit Menen gezet die onbedoeld ook gewoon de zaal kwam afbreken. ZLDR had zelfs een bus met fans ingelegd en dat zag je meteen, want de voorste regionen van de zaal stonden bol van de sfeer. Dat werpte zijn vruchten helemaal af, want hierdoor pakten ze ook de rest van de zaal mee in de sfeer. Muzikaal hoorden we vooral de harde variant van de Brusselse hiphop en ook de Franstalige lyrics droegen hiertoe bij. Dat er in het middenstuk ook tijd was voor een emotioneel stuk waarbij één mc even tussen het publiek zijn emoties uitte en daarna knuffels kreeg, toonde aan dat ZLDR meer is dan gewoon ambiance. Toch waren het vooral de sfeernummers die het goed deden en daarmee konden ze zeker de prijs van beste ambiance in ontvangst nemen. ZLDR kan daarnaast ook wel eens een van de hiphopacts van de toekomst worden, want wat het doet is af en het publiek krijgt het sowieso mee. ZLDR zorgde zo nog voor een laat hoogtepunt.

Een keuze maken tussen acht bands die stuk voor stuk muziek maken in verschillende genres was helemaal niet makkelijk. We kunnen ons dus inbeelden wat voor een helse opdracht het was voor de jury om de laureaten van 2023 te kiezen. Onze top drie zag er alvast als volgt uit:

3. ZLDR
2. Yuma
1. Ciggy Sunday

De jury volgde gedeeltelijk, want ook die koos voor Ciggy Sunday en ZLDR, terwijl Yuma werd ingeruild voor Bloed. ZLDR kon twee keer aan het feest, want de groep mocht ook met de publieksprijs gaan lopen ter waarde van 1000 euro. De drie winnende acts krijgen voor de komende maanden een parcours uitgestippeld met coachingsessies en podiumkansen. De winnaars van de andere provincies ontdek je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!