Pommelien Thijs @ Ancienne Belgique (AB): Erop en erover

Hoe zou het nog zijn met de schouw van Pommelien Thijs? Die heeft sinds enige tijd namelijk de loodzware taak om maar liefst vijf MIA’s op haar rug te dragen en dat is eigenlijk nog maar het topje van de ijsberg. Terwijl de zangeres op het kleine scherm door Groenland trekt en Knokke onveilig maakt, verkoopt ze in de Lage Landen de ene zaal na de andere maanden van te voren uit, rijgt ze de hits en prijzen aan elkaar en kijkt ze daarbovenop ook alweer uit naar een afgeladen volle festivalzomer. Of om het met een cliché te zeggen: het is er voor de nog altijd maar 22-jarige zangeres boenk op en zeker niet eronder. Een tieneridool waar de media maar al te graag ronddanst, maar het coolste aan Pommelien is eigenlijk vooral dat ze er op korte tijd redelijk goed in is geslaagd om van haar kinderlijke #LikeMe-imago af te raken. Vergelijkingen met concullega’s Camille en Maksim zijn anno 2024 dus zo goed als uit den boze, getuige ook het feit dat ze niet voor een zittende kindernamiddag in het Sportpaleis gaat, maar effectief een clubtour organiseert om de release van haar debuutplaat Per Ongeluk te vieren.

Om die tour af te trappen koos Pommelien voor een van de mooiste concertzalen van het land, al mocht de al helemaal volgelopen Ancienne Belgique eerst nog opgewarmd worden door de Nederlandse Blanks. De jongeman had naar eigen zeggen enkel ‘warm ze helemaal op’ als richtlijn gekregen. En dat was een opdracht die hij heel serieus nam. Toffe indiepop met hier en daar een ruwer randje knalde hij samen met zijn vierkoppige band door de speakers, al bleek zijn handelsmerk toch vooral zijn overdreven sympathieke uitstraling. Dat zorgde er al snel voor dat het geheel erg afgelikt en soms zelfs cringe overkwam, maar het bleek allemaal spek voor de bek voor het jonge publiek. Een sitdown, handjeklapmoment, heel wat publieksparticipatie en een broek vol goesting. Blanks deed wat er van hem verwacht werd en kroonde zichzelf tot ideale voorprogramma van Pommelien Thijs.

En dat het publiek toch vooral voor haar naar Brussel was afgezakt, werd meer dan duidelijk toen het enthousiasme overvloeide in een voorzichtige vorm van massahysterie eenmaal de bombastische intro het startschot bleek van “Entertainment”. Wie Pommelien de tekst zelf wilde horen zingen, was er dus meteen aan voor de moeite, want de Ancienne Belgique brulde zo luid mee, dat de jonge zangeres er nagenoeg niet boven raakte. Klaarblijkelijk deel van een groter plan, want terwijl ze energiek over het podium huppelde, ging ze vooral ook met beide voeten op het gaspedaal staan. “Hypothetisch” en monsterhit “Erop of Eronder” volgden en de AB stond binnen de tien minuten op z’n kop. En of Pommelien zich daarin thuis voelde: ze bespeelde als volleerd publiekstemmer de zaal; ze zong en liet zingen.

Na het derde nummer voelde het met andere woorden al alsof ze net het concert van haar leven speelde, maar het bleek slechts het begin van anderhalf uur knallen. Voor “Droom Het Donker Weg” werd MEAU het podium op getoverd en “Meisjes van Honing” was het begin van een rondje bombastische ballades. De smartphones werden vergezeld door lichtjes en handjes en voor het eerst kreeg Pommelien de kans om haar stem echt te laten horen. Een stevige uithaal liep over in bijna aandoenlijk “Nu Wij Niet Meer Praten” en in “Oog Voor Een Oog” kreeg ook haar vijfkoppige liveband, en in het bijzonder gitariste Charline D’hoore, haar moment de gloire. Dat momentum werd doorgetrokken richting anthem “Zilver” en het poppunkhitje “Dunne Lijn”, al was het daarna wel echt tijd voor een adempauze.

Dat vond Pommelien zelf ook belangrijk, zeker omdat haar leven de laatste tijd als een sneltrein voorbijraasde. Dan is familie des te belangrijker, zo werd duidelijk aan de emotie die “Kleine Tornado” met zus Kaat Thijs teweegbracht. Liefde in het oog van de storm, wat meteen ook de moed met zich meebracht om iets nieuws te proberen. Het nog onuitgebrachte “Mensen Zoals Jij” werd voor onze ogen opgebouwd aan de hand van een loopmachine, een schattig goudgeel liedje bloeide open, met een ovatie tot gevolg. En dat enthousiasme was nog lang niet uitgedoofd toen bleek dat het anders gepasseerde “Wanneer” het kwade kwartiertje inluidde. De frustraties werden er massaal uitgebruld, om ze er daarna met “Medeplichtig” ook uit te wuiven. Maar zoals wel vaker blijft het slotstuk net dat tikkeltje meer bij.

Het nog te verschijnen “Roekeloos” werd zo een nummer waarin de gitaren ietsje te veel de bovenhand namen, maar vooral ook waarin Pommelien een ouder publiek aansprak. Of waar dacht jij dat ‘Grote jongens met iets te compenseren’ naar verwees? Een sitdown volgde en tegen het einde zong iedereen al luidkeels mee; een volgend hitje lijkt een feit. “Wat een Idee?!” zorgde voor nog wat meer vlam in de pan, een springende Ancienne Belgique was klaar voor de bisronde. Anthem in wording “Het Beste Moet Nog Komen” bleek profetische woorden te bevatten, want toen Mathieu Terryn van Bazart het podium opsprong voor “Hou Mij Vast” was de massahysterie helemaal compleet. Tweeduizend overdonderde tieners brulden de longen nog eens uit hun lijf, alsof de decibelmeters het nog niet zwaar genoeg hadden, om met afsluiter “Ongewoon” de definitieve uppercut toegediend te krijgen.

Neen, vergelijk Pommelien Thijs alsjeblieft niet langer met artiesten als Camille of Metejoor, maar ga het eerder zoeken bij Bazart of, doe eens zot, Nothing But Thieves. De 22-jarige zangeres maakt namelijk simpelweg uiterst aanstekelijke en toegankelijke popnummers, die het ideale opstapje zijn voor een verdere ontdekkingstocht van het genre. En daar staat voorlopig nog altijd geen rem op, want de AB was anderhalf uur lang Planeet Pommelien. En dat had vaak iets aandoenlijks, zeker om te zien hoe de muziek mensen zo dicht bij elkaar bracht, maar ook zoveel emotie en amusement teweegbracht. Hysterie voor een Nederlandstalige artiest, dat is geleden van bij Bazart, en misschien is ze nu zelfs nog ietsje groter. Of Pommelien pakt het wat beter aan. De waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden liggen, maar het staat wel als een paal boven water dat we gisterenavond getuige waren van iets groots. Pommelien Thijs ging op en over de hype.

De overige data van de clubtour, met nog tussenstops in onder meer Gent, Leuven en Antwerpen, vind je hier. Waar je Pommelien Thijs komende zomer aan het werk kan zien, ontdek je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Entertainment
Hypothetisch
Erop of Eronder
Droom Het Donker Weg (met MEAU)
Meisjes van Honing
Nu Wij Niet Meer Praten
Oog Voor Een Oog
Zilver
Dunne Lijn
Kleine Tornado (met Kaat Thijs)
Mensen Zoals Jij
Wanneer
Medeplichtig
Roekeloos
Wat Een Idee!?

Het Beste Moet Nog Komen
Hou Mij Vast (met Mathieu Terryn)
Ongewoon