Ploegendienst @ Charlatan: Overdrukventiel

Het is woensdag 24 januari 2024 en we begeven ons in Gent om een avondje alles kort en klein te trappen in de Charlatan aan de Vlasmarkt. Nederpunkfenomeen Ploegendienst staat op de affiche en als we mogen afgaan op hun passage op Pukkelpop, belooft het er ruw aan toe te gaan. De avond ervoor stond de groep nog in Het Depot, dus was het afwachten of frontman Ray Fuego nog genoeg stemgeluid over had om de Charlatan aan het kolken te krijgen. Ploegendienst maakte al indruk met het recente album IK, waarop er wordt afgerekend met de al dan niet banale frustraties in het leven, zoals het steeds toenemende individualisme en veel te dure regenjassen. In amper zeventien minuten tijd vuurt de band elf snoeiharde nummers op ons af, een echte punkplaat met andere woorden. De muzikale stijl van de band is het best te beschrijven als eighties hardcore, recht voor de raap en ongeraffineerd.

Hiphop-duo Kleine Crack en Slagter mocht het voorprogramma verzorgen. De twee heren zijn afkomstig uit Antwerpen en maakten al een hoop kabaal in België en Nederland. Dat leverde hen een plaatsje op het label Burning Fik op, waar ook de schenenschoppers van Hang Youth bij aangesloten zijn. Het duo zingt voornamelijk over de fijnere bezigheden in het leven, zoals het verdelen van verdovende middelen. Qua noemenswaardige passages stond het duo al op ontdekkingsfestival Leffingeleuren. Het voorprogramma nam het niet zo nauw met het tijdschema en hield de zaal een hele tijd in blijde verwachting. Toen een vierkoppig hiphopcollectief op het podium verscheen, kregen we de blijde boodschap verkondigd dat Kleine Crack net vader was geworden en daarom niet aanwezig kon zijn. VHS, de groep waar hij deel van uitmaakt, nam daarom de opwarming voor zich. We kregen een bonte bende rappers te horen die op snelle en vunzige beats hun magie over het publiek verspreidden. De toehoorders konden het duidelijk smaken, want na een vijftal minuten golfden de hoofden al heen en weer op het ritme van de verzen. Het energieke VHS wist de Charlatan al goed op te warmen voor de chaos die zou volgen.

Nadat de blazen allemaal geleegd en de bekers terug gevuld waren, bestegen de heren van Ploegendienst het podium, begeleid door wat losse reggaedeuntjes. Een groter contrast met wat er meteen zou volgen, was haast onmogelijk. De aftrap werd gegeven met “Rattekop”, wat onmiddellijk resulteerde in een moshpit vooraan in de zaal die niet meer zou stoppen tot de laatste noot van het concert. De vrees dat de vermoeidheid er zou ingekropen zijn na de passage in Het Depot kon al snel worden opgeborgen, de groep was zijn energieke zelve en vuurde het kabaal meedogenloos op ons af. Het nummer werd met groot enthousiasme ontvangen door de zaal, en hoewel VHS warm was onthaald, was het duidelijk voor wie het publiek naar de Charlatan was afgezakt. Het optreden ging verder met “5:30” (uitgesproken als ‘half zes’). Als kort intermezzo bracht de frontman een kort stukje poëzie, waarna de drums en gitaren ons weer langs de oren scheerden. De eerste crowdsurfer werd reeds gespot, in de gedaante van Ray Fuego die zich tegelijk aan enkele spareribs tegoed leek te doen.

De avond werd weer honderd procent anti-alles met “Woutje In De Fik”. Voor alle duidelijkheid ging het hier over de jongens in het blauw, en niet ’s lands wielerheld Wout Van Aert. Het nummer werd afgetrapt met de niet mis te verstane boodschap ‘fuck de wouten’, waarna er een wall of death ontstond die zich prompt sloot. Doorheen de avond raasde Ploegendienst als een locomotief vooruit, met de zanger op kop die het publiek naar zijn hand wist te zetten als een ware volksmenner. Helaas werden we niet gespaard van enkele noodstops en herkansingen. Er waren namelijk nogal wat problemen met het geluid van de monitors, waardoor sommige nummers een valse start namen. Uiteindelijk besloot Ray Fuego om dan maar voor zijn monitor te gaan staan. Probleem opgelost. Hoewel het publiek er soms wat zenuwachtig van werd, was alles snel vergeven. De wederzijdse liefde tussen de band en het publiek was voelbaar groot. Applaus en gebrul werden dan ook rijkelijk en zeer regelmatig uitgedeeld.

Voor de tweede helft van het optreden werd er nog een versnelling hoger geschakeld. De zaal was meer dan voldoende opgewarmd, net als de groep, die “Gore-Tex” tegen een verschroeiend tempo afvuurde. Vlak erna volgde “Wikkeldoek” en een tweede stukje spoken word van de frontman, die zich opmaakte om eindelijk publiekslieveling “Schiphol” te brengen. Hij controleerde bij het publiek nog even of ze al hun bagage hadden ingepakt en genoeg condooms bij zich hadden. Oplettende toehoorders wisten daardoor al hoe laat het was. Het nummer leidde zoals verwacht tot een ontploffing van energie die de helft van de zaal veranderde in een woelige massa; van vooraan tot achteraan werd luidkeels meegezongen. Het slotstuk leek “Pikkie In Me Sok” te worden, een onvervalst hardcorenummer waarvoor de zaal ter gelegenheid volledig in tweeën werd gesplitst om daarna gewelddadig terug toe te trekken. Uiteindelijk werden we echter nog getrakteerd op “M.G.P.”, waarna het tijd was om al het zweet van het lijf te vegen, een nieuw T-shirt te kopen en thuis de nekspieren te verzachten met wat tijgerbalsem.

Ploegendienst gaf in Gent wat van hen verwacht werd: een avondje loeiharde punk om eens goed te kunnen ventileren. Enkele technische problemen wisten allerminst stokken in de wielen van de groep te steken, want de interactie tussen publiek en artiest stond in de Charlatan meer dan ooit centraal. Wat is een brutale show namelijk zonder een zaal die zich volledig geeft en alles sloopt? Daarnaast liet VHS zien dat hokjesdenken definitief passé is en dat de brutale energie van punk tegenwoordig evengoed te vinden is in een wilde hiphop-act. Het publiek kon die mengeling van genres duidelijk ook smaken.

Vanavond, 25 januari, treedt Ploegendienst op in Café Café in Hasselt. Op 27 januari is de groep te zien op Out of the Ordinary-festival in Leiden.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!