AlbumsFeatured albumsRecensies

Het Zesde Metaal – Het Langste Jaar (★★★★½): Het schoonste afscheid

Het Zesde Metaal bestaat al bijna twintig jaar en heeft in al die tijd met nummers als “Ploegsteert“, “Gie, den otto en ik” en “Naar de wuppe” de liefde voor het West-Vlaams alleen maar verder dan de provinciegrenzen kunnen brengen. Wannes Cappelle en band hebben al meermaals bewezen podia in alle maten en gewichten te kunnen vullen met de kracht van hun sound en teksten en zijn daardoor uitgegroeid tot graag geziene gasten. De donkere wolken die vorig jaar samenpakten in de muzikale wereld, deden dan ook velen pijn.

Tom Pintens, gitarist en toetsenist van de band, maar ook betrokken bij andere muzikale projecten, overleed op 4 augustus 2023. Door het toedoen van darmkanker was hij ongeneeslijk ziek verklaard, de strijd werd verloren. Hij was een enorme inspiratiebron voor vele muzikanten, maar werd niet ouder dan 48. In de laatste maanden van zijn leven dook hij met Het Zesde Metaal de studio in, waar een zeer intiem album werd opgenomen. Tom speelde mee en producete de plaat deels. Op Het Langste Jaar horen we hem voor de laatste keer, maar een schoner afscheid konden we niet wensen.

Titelnummer “Het Langste Jaar” werd door frontman Wannes Cappelle geschreven over en voor een overleden familielid, maar heeft door het verlies van Tom nog meer betekenis gekregen. Zonder dat er veel muzikale begeleiding bij komt kijken, grijpt het danig naar de keel. Ook “De zaden van morgen”, dat we eerder al te horen kregen, bevat door de rustige omkadering een boodschap die des te krachtig overkomt.

Dat Cappelle er telkens weer in slaagt om tekstueel de nagel op de kop te treffen, wordt met alle acht de nummers op deze plaat bewezen. In “Moeder Aarde” wordt in de vorm van een lofgedicht kritiek geuit op de manier waarop we met onze planeet omgaan, maar dan op muziek. Een zin als ‘Je bent zodanig dichtbij dat we je haast niet zien staan’ is pure poëzie die in het West-Vlaams sappig binnenkomt en enorm smaakt.

Hetzelfde is het geval in “Den tijd die ons nog rest”, waarin de band op secure wijze een speelstuk aaneenrijgt van emoties die links en rechts over de schouders komen kijken. ‘Kin omhoog en rug en schouders recht, we hebben geen seconde te verliezen’: waar de tekst tussen leven en dood lijkt te schommelen, blijken dankbaarheid voor wat is en hoop voor wat komt nooit ver weg te zijn.

Doorheen de volledige plaat valt het op dat Het Zesde Metaal melodieuzer dan ooit tevoren klinkt. Opener “Nog maar begonnen” nestelt zich na de eerste luisterbeurt al in de gehoorgang. Na het refrein komt perfect georkestreerde dramatiek zich een weg banen doorheen de instrumenten en is de toon van een geëvolueerde sound meteen gezet. De spanningsopbouw die tijdens “De storm” zowel in tekst als muziek wordt opgezet, is trouwens ook een voorbeeld van sterk componeerwerk.

Het is moeilijk om op deze plaat niet even stil te staan bij het leven, de eindigheid ervan en het daarbij horende genieten van ieder moment. “Geweun nen dag” schiet wat dat betreft de hoofdvogel af, want zowel tekstueel als melodieus komt het enorm hard binnen. Dat er menig traan zal worden weggepinkt bij de aandachtige luisteraars, lijkt ons een evidentie. Op het einde van dit bijna zeven minuten durend nummer worden we getrakteerd op een enorm intens samenspel van de volledige groep die met veel kracht onderschrijft wat Cappelle al het hele nummer vertelt. We kunnen ons al inbeelden dat nummers als deze een volledig publiek stil zullen krijgen en armen zullen overladen met kippenvel.

In totaliteit mag Het Langste Jaar niet gezien worden als een somber album, maar eentje met muzikale troost en een plek om verdriet even te lossen. De heftigste periode van de band is op een prachtige manier omgezet in melodieën die we nooit eerder van hen hebben gehoord en nog even blijven nazinderen als je het album beluisterd hebt. ‘Ben ik je voor altijd kwijt?’, vraagt Cappelle zich af in de titelsong. Daarop een antwoord geven is altijd moeilijk, maar dit zesde album zal er alvast voor zorgen dat we Tom Pintens nooit volledig kwijt zullen zijn.

Het Zesde Metaal trekt dit voorjaar met Het Langste Jaar op zak rond doorheen Nederland en België. Veel concerten zijn al hopeloos uitverkocht. Meer info en tickets kan je hier vinden.

Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website

Ontdek “Geweun nen dag”, ons favoriete nummer van Het Langste Jaar, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

58 posts

About author
't Is wel fijn muziek te delen. Bij deze.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Het Zesde Metaal @ Het Depot: Knuffel van gitaren

Begin dit jaar bracht Het Zesde Metaal een zesde album uit; een album dat ze liever niet hoefden te maken. Het Langste…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Het Zesde Metaal, Villagers en ise naar Dranouter!

Een jubileum vieren, dat doe je niet elk jaar. Dranouter blaast dit jaar vijftig kaarsjes uit en kondigde eerder al aan dat…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Cactusfestival verwelkomt Compact Disk Dummies en Het Zesde Metaal!

Het schoonste festival van Brugge is alweer aan het sleutelen aan een mooie affiche en kondigde onlangs met Brihang al een mooie…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.