© James Oswald
Met vijf albums op de teller kan Holy Wave uit El Paso, Texas al als een vaste waarde worden gezien. Dit jaar nog verscheen Five Of Cups en dat is altijd een goede reden om op tour te vertrekken. In België was de eer weggelegd voor de Rotonde van de Botanique die aangenaam gevuld was met nieuwsgierigen om het vijftal aan het werk te zien. Nadat de band al sinds begin november door Europa tourt, begint de vermoeidheid door te wegen, maar gelukkig bleef de show wel gewoon zeer psychedelisch en zweverig zoals we het graag hebben.
Voor het zo ver was, mocht Alpha Whale de boel op gang spelen. De Gentse band is na een pauze van enkele jaren terug met hernieuwde energie en dat voelden we ook op het podium. Er werd gegrapt tussen elkaar en dat zorgde voor een heel relaxte sfeer. Ook muzikaal lijkt er wat evolutie te zijn in hetgeen de band doet, met meer nadruk op het instrumentale nu. Hierdoor klinkt Alpha Whale meer als een surfband die zijn nummers laat uitgroeien tot dynamische songs. Daardoor konden we een halfuurtje de zon in ons gezicht zien schijnen en een fris briesje voelen waarbij de surfy muziek als soundtrack diende. Het was dan ook jammer dat het maar een halfuurtje duurde, want wat we hier te horen kregen willen we graag nog meer horen.
Toen Holy Wave het podium betrad, leek het even alsof de bandleden waren weggelopen van een lokaal Dungeons & Dragons-toernooi, maar niets bleek minder waar. Het vuur werd namelijk gespuwd op podium, al had Holy Wave wel nood aan opwarming. Met eerst wat meer dromerige nummers uit de nieuwe plaat voelden we nog niet meteen spanning op het podium. De nieuwe songs van Holy Wave zijn namelijk iets minimalistischer waardoor de synths meer de bovenhand nemen en ook de rust zich meer als een dekentje over ons legde.
Waar de temperaturen buiten aan de koude kant waren, begon het binnen toch warmer te worden naarmate de set vorderde. Het groovy “Schmetterling” was de eerste duw richting meer beweging in de zaal. De speelse synths die hier opvallend naar voor kwamen, gaven deze song zelfs iets funky wat ieder nummer altijd ten goede komt. Dat de band hierna zijn zweverige vocals over het geheel liet dansen, zorgde voor iets magisch.
Het was opvallend dat Holy Wave kon wisselen tussen stemmen om zo ook altijd een iets andere vibe naar voor te brengen. Toch was het vooral Kyle Hager die de aandacht opeiste door zijn opvallend kapsel. Als een rasechte frontman had hij weliswaar de zachtste stem van de band en daardoor was hij ook een soort van lieve hippie die niemand kwaad wilde doen. Dat hij met zijn synthesizer altijd een bepaald minimalisme naar voor bracht, zorgde in combinatie met de gitaren voor een leuke cohesie.
De band was duidelijk blij om nog eens in België te spelen, wat duidelijk werd toen ze herinneringen ophaalden aan de vorige shows hier. De eerste keer dat Holy Wave buiten de VS speelde was zelfs in Brussel en dus konden ze niet gelukkiger zijn om nog eens in ons land te spelen. “Happier” was op die manier ook een nummer dat de toon zette voor de rest van de set. Het positieve sfeertje en de repetitieve gitaarstukken lieten het publiek wat meer in het rond bewegen, waarna de set zich meer richting gitaarmuziek ging profileren.
De songs die Holy Wave live bracht kregen ook altijd een uitgebreide versie. Hierdoor kon er meer ademruimte in de muziek kruipen en zagen we ook dat er af en toe een jam ontstond. De band was duidelijk goed op elkaar ingespeeld en dat was nog het meest te horen toen “Buddhist Pete” en “I’m Not Living in the Past Anymore” als één lied in elkaar werden vermengd. Het was een episch sluitstuk dat iedereen in de zaal ook wild kreeg. Het moge duidelijk zijn dat het eerste halfuur van de set net iets te sloom was, maar Holy Wave daarna alles uit de kast haalde door een sneller tempo te spelen en meer gitaar te laten overheersen.
Perfect uitgewerkt dus en dan was de bisronde nog een leuk extra kwartier waarbij die energie behouden bleef. De psychedelische muziek van Holy Wave kwam in de Rotonde van Botanique perfect tot zijn recht. Wie zijn ogen dicht deed, kon zich op een wolk laten meeslepen, maar niet zonder stil te staan. Het snelle tempo waarmee bepaalde nummers werden gespeeld en de energie die het uitdroeg, zorgde ervoor dat iedereen gewoon moest meebewegen. Uiteindelijk kon Holy Wave zo de zaal volledig voor zich winnen en als je als band perfect weet hoe je een set opbouwt, dan ben je goed bezig.
Setlist:
Do You Feel It?
Five of Cups
Chaparral
Schmetterling
Nothing in the Dark
Happier
Maybe Then I Can Cry
Adult Fear
Buddhist Pete / I’m Not Living in the Past Anymore
She Put a Seed in My Ear
Western Playland
