Peet @ Ancienne Belgique (AB): Meer dan Ok Ok

Een thuismatch spelen is altijd fijn, maar die ook uitverkopen, dat is plezier van een heel ander niveau. Brusselse rapper Peet deed het gisterenavond in de Ancienne Belgique, waar hij langskwam om zijn nieuwste langspeler Todo Bien voor te stellen. Pierre Mignon begon als lid van het Brusselse rapcollectief Le 77 en na diens laatste album ULTIM in 2019 was het tijd om te werken aan zijn eigen project. Of het nu onder de naam Docteur Peet, Docteur Love, Supra Bawler of, zoals wij hem het beste kennen, Peet is: hij slaagt er steeds in iedereen samen te brengen en er een groot feest van te maken. We mochten dit afgelopen zomer al aanschouwen in een bomvolle tent op Couleur Café, maar ook in de Franse hoofdstad heeft hij een degelijk publiek, gezien hij daar twee avonden op een rij ook het bordje ‘complet’ mocht boven toveren. Benieuwd wat die show zou geven in de grote zaal van de Ancienne Belgique.

De poëtische Belgische rapper CRC had de eer om de spits af te bijten. Begin deze zomer bracht hij zijn debuut-ep La Pluie (Acte I) uit waarin hij een mooi huwelijk creëerde tussen rap en poëzie. Samen met een gitarist, bassist en toetsenist kwam CRC in een witte outfit het podium op en dachten we even de Messias te horen preken. De muziek die hij het eerste kwartier bracht kwam daar dichtbij in de buurt, gezien we het gevoel hadden op een spoken word sessie te zitten. Alles klonk toen ook redelijk zacht en braaf, en hij kreeg de hoofdjes pas aan het boppen bij “La Pluie”. Het lukte tot dan nog niet echt om iedereen mee te krijgen en op te zwepen, gezien zich dit vertaalde in luid gebabbel doorheen de zaal. Het moet zijn dat de rapper ons dit hoorde denken, want dan werd er toch even op het gaspedaal geduwd en bracht hij wat schwung teweeg. Met een dance off met zijn crew kwam er uiteindelijk een einde aan zijn voorprogramma, maar waren de aanwezigen niet bepaald opgezweept door CRC zelf.

Het voorprogramma was misschien de schijn-Messias, want de enige echte kwam stipt om kwart voor negen het podium op. De anticipatie voor Peet was al te horen van bij de toiletten, want daar was iedereen al volop bezig met zich voor te bereiden op de avond. Openen deed hij met “Delire” en de liveband, inclusief saxofonist, zorgde ervoor dat de sfeer en sound al snel goed zaten. Het werd duidelijk geapprecieerd door het publiek, want het applaus dat hij hierna ontving, voelde als een hele warme knuffel. Aan de hand van funky visuals werden we meegenomen op reis met Peet Airlines en werden we dan ook letterlijk en figuurlijk in hogere sferen gebracht vanaf minuut één. De bekers vlogen in het rond, de joints werden uitgedeeld en elk lied werd woord voor woord meegescandeerd door iedereen. En zij die amper een brood in het Frans kunnen bestellen, deden vlijtig alsof. Dat er moshpits zouden zijn, was onvermijdelijk en het was bij het derde nummer “La Vibe” dat de toon echt gezet werd. In combinatie met zo goed als foutloze muziek en zang was dit niet meer dan de kers op de taart en was er gewoonweg geen stoppen meer aan.

Voor een heel belangrijke thuismatch was het dan ook niet abnormaal dat Peet een koffer vol muzikale gasten had meegenomen. De eer als eerste gast was weggelegd voor White Corbeau die samen “SOLEIL” bracht. Hoewel dit eerst positief onthaald werd, was het toch precies niet voor iedereen, want we kregen hier voor het eerst een lichte energiedip. Hiphop en rap staan het meest gekend met het boppen van hoofden en heen en weer springen, maar tijdens “17” was het ook tijd voor de heupen om zich van hun beste kant te laten zien. Vervolgens kreeg Morgan, de MC van dienst, even de ruimte om te shinen, gezien Peet besloot om achter zijn draaitafel te kruipen en even rust in te boeken, waardoor de jongeheer de uitgelezen kans kreeg om te tonen wat hij in zijn mars had. Het resultaat mocht er zeker zijn, want met zijn aangename stem kreeg de aaibaarheid van de avond zo even een hoogtepuntje.

Hoewel het allemaal even sterk en goed klonk, was het toch wel duidelijk dat de man van de avond veel te vertellen had. Zo kregen we na elk nummer een bindtekst die soms wel wat te lang duurde en gezien het Brusselse Frans niet voor iedereen altijd even duidelijk was, zorgde dit wel, en voornamelijk voor de Nederlandstaligen, voor een dipje. Pech voor ons, want iedereen in het publiek smulde er juist van en gaf op die momenten nog meer dan al duidelijk was hun appreciatie voor de Brusselse held. Een avond zonder enige vermelding naar Le 77 zou onmogelijk zijn, dus wanneer “Lunetz” door de boxen begon te spelen, was het meer dan duidelijk dat we hier een kleine reünie zouden krijgen. Het kot was te klein op dat moment en het publiek ging helemaal uit zijn dak.

Het hoogtepunt voor zo goed als iedereen was natuurlijk wanneer Roméo Elvis het podium opkwam om het dubbelluik van “Smooth” / “Smooth 2.0” te brengen. De gsm’s vlogen hier met lichtsnelheid in de lucht om hun twee Brusselse rapidolen te kunnen vastleggen en het aangename spel dat de twee toonden in het collectief geheugen te plaatsen. De Ancienne Belgique at uit Peets hand en niemand moest zich zorgen maken dat ze slap Ryanair-voedsel moesten eten. Integendeel, iedereen werd getrakteerd op een heus first class buffet waar iedereen wel zijn meug zou vinden.

Dat de man enorm dankbaar was voor de avond, mochten we constant aanvoelen. Net voor de bisronde kregen we een uitgebreide voorstelling van zijn band waarbij hij die appreciatie niet alleen naar ons toonde, maar ook richting diegenen die hem gisterenavond zo groots maakten. Het was een lief en teder moment, maar iedereen zat na een gevuld buffet toch nog op zijn honger te wachten. Het langverwachte “Keke” opende de encore, maar het was bij “Ok Ok” dat het resterende dak van de AB helemaal verdween. Docteur Peet kroop het publiek in om de circle pit te orkestreren, terwijl Brussel-broeder Roméo Elvis vanop het podium de aanwijzingen gaf. Van voor naar achter sprong iedereen in het dolle rond om zich nog voor een laatste keer te gooien. Het einde van de set werd perfect afgebeeld met een vliegtuigcrash, want het kot stond in vuur en vlam, maar ook Peet zelf kwam even in een crash met iemand in het publiek, waardoor de avond toch een bitterzoet einde kende.

Peet bracht gisterenavond iedere liefhebber van Brusselse rap samen in een uitverkochte zaal en iedereen die erbij was, ging horendol naar huis. Met een resem aan gastartiesten wist hij al de aanwezigen te trakteren op een heuse trip, maar ook zonder die gasten werden we naar alle oorden gebracht. Spijtig genoeg voor de aanwezige Vlamingen was het niet altijd even verstaanbaar tijdens de bindteksten, maar dat weerhield niemand ervan om extatisch mee te doen en gewoon mooi ja te knikken. De appreciatie en liefde spatte van Peet af en elk applaus en gefluit was dan ook een warme knuffel voor de artiest zelf. Afsluiten deed hij met een beetje drama, maar kijk dan hebben we ook elke vorm van entertainment mogen meemaken. Op naar meer.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Délire
Foi
La vibe
Out
SOLEIL (met White Corbeau)
17
Telephone (met Morgan)
Tournée
Bekane
Lunetz (met Le 77)
Gentil (met Primero)
Verre en main
Isaiah
Cashflouze
Smooth / Smooth 2.0 (met Roméo Elvis)
Déjà fait (met JeanJass)
Si j’étais riche

Keke
Ok Ok